Πόσο πιο ολέθριες μπορεί να είναι οι συνέπειες;

Η Είδηση:

Τραγικό θάνατο επέλεξαν να έχουν δύο κοπέλες μετά την πρόσφατη απόλυσή τους. Η πρώτη ήταν 20χρονων και αυτοπυρπολήθηκε ενώ η δεύτερη έπεσε από τον 6ο όροφο πολυκατοικίας.

 Η κοπέλα που έπεσε στο κενό από πολυκατοικία στη συμβολή των οδών Υμηττού και Τιμοθέου στο Παγκράτι εργαζόταν ως νοσοκόμα. Η αδερφή της προσπάθησε να την κρατήσει και να την αποτρέψει από την αυτοκτονία ωστόσο δεν τα κατάφερε με αποτέλεσμα να τη χάσει μέσα από τα χέρια της.

Η δεύτερη κοπέλα αυτοπυρπολήθηκε το βράδυ της Τρίτης πίσω από το νοσοκομείο Αμαλία Φλέμινγκ και σύμφωνα με τα όσα έχουν γίνει γνωστά έμενε στην ευρύτερη περιοχή των Μελισσίων.

Πηγή: Το Ποντίκι

Η Διαπίστωση:

Η Ελλάδα έχει επιτύχει σημαντική βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς της, αναγνώρισε ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου και επικεφαλής του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, ενώ επανέλαβε την εκτίμηση ότι πιθανή έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα είχε «ολέθριες» συνέπειες για τους Έλληνες και «θα αποδυνάμωνε συνολικά την Ευρώπη».


Posted

in

by

Tags:

Comments

2 responses to “Πόσο πιο ολέθριες μπορεί να είναι οι συνέπειες;”

  1. ειρηνη τσακιροπουλου

    να έχουμε μαζικές αυτοκτονίες μήπως ή να οδηγηθούμε σε ομαδική μετανάστευση; το θέμα είναι ότι την ευθύνη έχουν αυτοί μας κυβερνάνε, οι άλλοι τη δουλειά τους κάνουνε!

  2. λ. από την κατάληψη

    Αγαπητή ειρήνη,

    σε περίπτωση που το διαβάζεις αυτό, θα ήθελα 2 διευκρινίσεις:

    -ποιοι είναι οι “άλλοι” που αναφέρεις;
    -γιατί η δουλειά “αυτών που μας κυβερνάνε” πρέπει να είναι διαφορετική από αυτών των “άλλων”; ποιος μάς το είπε αυτό; μήπως 20-25 χρόνια εκμαυλισμού κι εξαγοράς/πώλησης συνειδήσεων μάς έχουν κάνει να ξεχάσουμε πως η δουλειά “αυτών που μας κυβερνάνε” είναι ακριβώς αυτή: να μας πατάνε το σβέρκο για λογαριασμό των (ντόπιων κυρίως) αφεντικών μας;

    Πέραν αυτού, δε νομίζω πως οι “άλλοι” ή οι πολιτικοί ευθύνονται αποκλειστικά για το ότι άνθρωποι 20 χρονών αυτοκτονούν. Η επιλογή κάποιων συνειδήσεων να αυτοτερματίσουν τη ύπαρξή τους έχει να κάνει άμεσα με το κοινωνικό πλέγμα εντός των οποίων διαρκώς διαμορφώνονται και αυτό συμπεριλαμβάνει (σίγουρα) θεσμούς, αλλά και υποκείμενα όπως η αγία οικογένεια, οι συνεργάτες στη δουλειά, οι φίλοι,οι εραστές, εγχειρήματα όπως εμείς αλλά και τον ίδιο το φορέα της συνείδησης.

    Με άλλα λόγια είναι τόσο αποπροσανατολιστικός ο ασφαλής αφορισμός των εκεί πάνω/προδοτών/μνημονιακών/κλπ ως αποκλειστικά υπεύθυνων, όσο αποπροσανατολιστική και η ασφαλής επίρριψη ευθύνης αποκλειστικά στο ίδιο το άτομο ως μειονεκτούντα σε “δύναμη της θέλησης”. Και οι 2 ασφαλείς αφορισμοί κάνουν το ίδιο: αγνοούν το ότι ούτως ή άλλως ζούμε σε μια ταξική κοινωνία που μας προορίζει ή για υποζύγια ή για λίπασμα και η μόνη αξιοπρεπής επιλογή είναι η αλληλεγγύη μεταξύ μας. Κάθε υποτελής που αυτοκτονεί λόγω της κρίσης είναι ένας από εμάς, και για όσο αναπαράγουμε τα αδιέξοδα στα οποία μας σπρώχνει η κυριαρχία, θα έχουμε μερίδιο στην επιλογή των αυτόχειρων.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *