Το κράτος έχει συνέχεια. Και εκείνο το πεδίο της πολιτικής εξουσίας που άπτεται των εθνικών θεμάτων, του μιλιταρισμού, των γεωστρατηγικών σχεδιασμών, της στρατιωτικής θητείας -με λίγα λόγια το πεδίο του υπουργείου εθνικής άμυνας- είναι αυτό που συμπυκνώνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο αυτή τη συνέχεια.
Μία συνέχεια σε επίπεδο πολιτικών: το ελληνικό κράτος χειρίζεται στην εξωτερική του πολιτική τη γεωστρατηγική του θέση και τους ενεργειακούς αγωγούς για να ανοικοδομήσει παλιές και να χτίσει νέες συμμαχίες (και ισσοροπίες). Απειλεί τους ευρωπαίους συμμάχους του με «επέλαση τζιχαντιστών», υποστυλώνοντας τον σύγχρονο αντι-ισλαμισμό, διεκδικώντας ως προκεχωρημένο φυλάκιο της αντιμεταναστευτικής πολιτικής μίας ευρώπης-φρούριο περισσότερα κονδύλια, χρηματική και υλική ενίσχυση της Frontex, αυτού του στρατιωτικο-αστυνομικού μηχανισμού που εποπτεύει τα θαλάσσια και χερσαία σύνορα του ελληνικού κράτους. Επικυρώνει τη συνεργασία με το ισραηλινό κράτος και δεν διστάζει να έχει εγκάρδιες συναντήσεις με το δικτατορικό καθεστώς της Αιγύπτου. Συνεχίζει τις υπέρογκες δαπάνες για στρατιωτικούς εξοπλισμούς, όπως με την πρόσφατη αγορά εξοπλισμού ύψους 500 εκατομμυρίων ευρώ, μόνο που τώρα (αγαπητοί πατριώτες…) θα ευνοούνται οι εγχώριες πολεμικές βιομηχανίες, στο πλαίσιο πάντα της χιλιοειπωμένης παραγωγικής ανασυγκρότησης. Εξακολουθεί ο στρατός και η ιδεολογία του να αποτελεί πυλώνα του εθνικισμού και του πατριωτισμού, οι παρελάσεις εμπλουτίζονται με χορούς και πανηγύρια αντί να καταργηθούν, όπως διεκδικούσε επί δεκαετίες η αριστερά ως αντιπολίτευση, οι άστεγοι και οι άποροι παίρνουν ένα πιάτο φαΐ μέσα σε στρατιωτικές σκηνές, από τα χέρια καραβανάδων, οι πασχαλινές φιέστες του υπουργείου επιδιώκουν τον συγχρωτισμό του στρατού με την κοινωνία. Δεκάδες βουλευτές της κυβέρνησης προσαρμόζονται στον κυνισμό των καιρών, υιοθετώντας τη θέαση της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας ως… «δημιουργικό πεδίο» για τη νεολαία, και με ερωτήσεις τους στον αρμόδιο υπουργό ζητούν απλά μία επιλεκτική… μείωση του διοικητικού προστίμου των 6.000 ευρώ στους ανυπότακτους, ανάγοντάς την στρατιωτική καταστολή σε ζήτημα οικονομικό και όχι πολιτικό.
Μία συνέχεια σε επίπεδο προσώπων: Δεν μας εξέπληξε που στο πλαίσιο της συγκυβέρνησης το υπουργείο εθνικής άμυνας ανέλαβε ο ακροδεξιός Καμμένος, ο πρώην στρατιωτικός Τόσκας και ο πατριδολάγνος πρώην εργατοπατέρας Ήσυχος. Ήταν το σινιάλο που χρωστούσε η κυβέρνηση της «πρώτης φοράς αριστερά» προς εκείνους τους μηχανισμούς του βαθέως κράτους για να εφησυχαστούν και να είναι σίγουροι ότι οι ισορροπίες όχι μόνο θα διατηρηθούν αλλά και θα βελτιωθούν. Είναι κάτι που χτίστηκε όλες τις προηγούμενες δεκαετίες, ανεξαρτήτως σοσιαλδημοκρατικής ή δεξιάς διαχείρισης, ο στρατός παραμένει στρατός. Ανέπαφος οργανικά και ιδεολογικά.
Και έτσι, λοιπόν, αφού η συνέχεια του κράτους επετεύχθη, έχουμε και τα ορατά της αποτελέσματα. Ο μιλιταρισμός βασιλεύει πάνω από το Αιγαίο, υπόσχεται στεφάνια στη μνήμη νεκρών για την μαμά πατρίδα. Και χτίζει την φιλανθρωπία του τσουγγρίζοντας πασχαλινά αυγά με τους απόκληρους αυτής της πόλης. Η διαχείριση του θανάτου (από παθολογικά αίτια και κυρίως από τη δολοφονική άρνηση της περίθαλψής του) ενός στρατιώτη από τα Καμίνια που υπηρετούσε στην Σπάρτη αρχίζει με τετριμμένες ΕΔΕ και τελειώνει σε αποφυγή απαντήσεων για λόγους «εθνικής ασφάλειας».
Μία συνέχεια στην καταστολή των ολικών αρνητών: Αυτοί οι οποίοι αρνούνται να υπηρετήσουν τη θητεία τους για πολιτικούς λόγους, οι ολικοί αρνητές στράτευσης, εξακολουθούν να δέχονται διαφόρων ειδών πιέσεις από τις αστυνομικές και στρατολογικές αρχές, να τους επιβάλλονται νέα ή πολλαπλά διοικητικά πρόστιμα των 6.000 ευρώ, να σέρνονται σε στρατοδικεία και να κάνουν παρέα με συνεχείς καταδίκες. Στις 14 Μάη, ο Μιχάλης Τόλης δικάζεται στο στρατοδικείο των Ιωαννίνων για δεύτερη φορά μέσα σε ένα χρόνο για την πολιτική του επιλογή να αρνηθεί να υπηρετήσει τη θητεία του (ενώ του έχει επιβληθεί εις διπλούν το πρόστιμο των 6.000 ευρώ, με τον ίδιο να αρνείται συνειδητά την αποπληρωμή του). Ο Κων/νος Σώλος, δικάζεται εις διπλούν στις 28 Απρίλη (Ρουφ) και στις 21 Μάη (Ιωάννινα), και με δημόσια τοποθέτησή του αρνείται να παρουσιαστεί στις δίκες, όπως επίσης αρνείται και την αποπληρωμή του προστίμου των 6.000 ευρώ. Λίγο αργότερα, στις 17 Ιούνη ένας ακόμα ολικός αρνητής στράτευσης, ο Θάνος Χατζηαγγέλου, θα δικαστεί στην Αθήνα, υπερασπιζόμενος την επιλογή του να αρνηθεί να υποκύψει στους χακί εκβιασμούς. Οι υποθέσεις αυτές δεν είναι οι μόνες. Εντάσσονται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο που αφορά στη σαφή όξυνση της στρατιωτικής καταστολής ενάντια στους ολικούς αρνητές στράτευσης, με τουλάχιστον δέκα διαφορετικές εν ενεργεία διώξεις κατά την τρέχουσα περίοδο και αρκετές ακόμη στα σκαριά. Παράλληλα, η κρατική καταστολή εξακολουθεί να στοχοποιεί τους ολικούς αρνητές στην καθημερινότητά τους, με πιο ενδεικτική την πρόσφατη εισβολή αστυνομικών δυνάμεων στο σπίτι του ολικού αρνητή Θάνου Νεδελκόπουλου, στην Αλεξάνδρεια Ημαθείας, στις 29 Απρίλη, μετά από ενεργοποίηση εντάλματος σύλληψης για την ανυποταξία του.
Αλήθεια, αναρωτάται κάποιος μετά τα παραπάνω για το εάν υπάρχουν ακόμη λόγοι να αρνούμαστε να υπηρετήσουμε τη στρατιωτική μας θητεία; Για το εάν υπάρχουν λόγοι να στεκόμαστε απέναντι από τον μιλιταρισμό και τις ιδεολογικές του προεκτάσεις; Αναρωτιέται ακόμη κάποιος ή κάποια για το εάν ο Καμμένος στο υπουργείο εθνικής άμυνας είναι μία ακροδεξιά παρένθεση και όχι η απόληξη ενός αριστερού πατριωτισμού (που κάποιοι αγκιτάτορές του είναι σε υπουργικές θέσεις τώρα, όπως ο Νίκος Κοτζιάς ή ο Κώστας Ήσυχος) που κυβερνάει εδώ και κάποιους μήνες; Οι ολικοί αρνητές στράτευσης εναντιώνονται στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα, στις εθνικές αυταπάτες, στον πόλεμο και την ειρήνη των αφεντικών. Σε ένα περιβάλλον συστημικής αστάθειας, η στάση τους αυτή γίνεται όλο και περισσότερο ενοχλητική στη γενικευμένη σιωπή και καθυπόταξη που επιχειρείται. Γι΄ αυτό και η καταστολή βρίσκει τη συνέχειά της -αν όχι και την ποιοτικοποίησή της- στις εναλλαγές της διαχείρισης της πολιτικής εξουσίας. Για ακόμα μία φορά, η αλληλεγγύη και ο διαρκής αγώνας ενάντια στη μιλιταριστική μηχανή θα βρεθούν απέναντι στον κόσμο του εθνικισμού, της υποτέλειας, της πειθαρχίας, της πατριαρχίας και του οργανωμένου θανάτου.
Κάτω τα κράτη, τα έθνη και οι στρατοί
Αλληλεγγύη στον Μιχάλη Τόλη που δικάζεται στο στρατοδικείο των Ιωαννίνων (συγκέντρωση αλληλεγγύης στις 8:30πμ)
Αλληλεγγύη σε όλους τους διωκόμενους ολικούς αρνητές στράτευσης
[Αναδημοσίευση από το blog της Πρωτοβουλίας για την Ολική Άρνηση Στράτευσης]
Κείμενο από το Ρεσάλτο:
Πως γίνεται ένας μηχανισμός όπως ο στρατός να είναι τόσο δολοφονικός και τόσο εχθρικός απέναντι στον άνθρωπο, και να τυγχάνει παράλληλα τόσο ευρείας αποδοχής από το κοινωνικό σύνολο? Ένας μηχανισμός που σκοπός του είναι να βρίσκει τρόπους να σκοτώνει πιο γρήγορα, πιο αποτελεσματικά, πιο μαζικά. Να επιβάλλεται πάνω στα σώματα των στρατευμένων η μη, πειθαρχώντας και εξουσιάζοντάς τα. Ένας μηχανισμός που συμπυκνώνει με το πιο ωμό και βίαιο τρόπο, την υπακοή, την υποταγή, την πίστη στους ανωτέρους και που τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της κρίσης και του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης που έχει επιβληθεί, αναβαθμίζεται συνεχώς ο ιδεολογικός και κατασταλτικός του ρόλος.[συνέχεια του κειμένου εδώ…]
Leave a Reply