Με αφορμή την προβολή της σημερινής ταινίας μπορούμε να κάνουμε μια αναφορά στο φαινόμενο της επιστροφής ενός κομματιού της νεολαίας στα χωριά καταγωγής. Πρόκειται για ένα φαινόμενο των ημερών μας, για μια καταναγκαστική επιστροφή προκειμένου να αποφευχθεί η συνθήκη του κοινωνικού αποκλεισμού η οποία και προβάλλει ως μονόδρομος εν μέσω κρίσης. Όλοι οι έκπτωτοι από το βασίλειο της καριέρας μπορούν στο χωριό τους τουλάχιστον να έχουν μια στέγη και ένα πιάτο φαϊ για να ανασυντάξουν τις δυνάμεις τους μέχρι να δουν πώς θα “φτιάξουν τη ζωή τους”. Μια ταπεινωτική επιστροφή που προσπαθείται να αμβλυνθεί με -δικαιολογημένες- αναφορές στο γενικευμένο φαινόμενο της κρίσης. Μια αναστροφή του φαινομένου της εσωτερικής μετανάστευσης που γίνεται με τους χειρότερους όρους και που είναι αδύνατον να μην προκαλέσει τριβές στις μοριακές καθημερινές σχέσεις των περίκλειστων κοινοτήτων της επαρχίας. Μπορεί κάποιοι να πιστεύουν ότι η νεολαία στο χωριό θα ζωντανέψει τις κοινωνικές και “παραγωγικές” σχέσεις αλλά είναι αδύνατο να παραγνωριστεί η καταναγκαστική συνθήκη που θα χαρακτηρίσει όλες αυτές τις σχέσεις. Οι μοριακές αυτές τριβές είναι ζήτημα χρόνου να προκαλέσουν κοινωνικούς θορύβους και να ανοίξουν μια ακόμη συνιστώσα μεταβλητή των κοινωνικών αντιθέσεων.
Από την ταινία, που αποτυπώνει ένα πραγματικό γεγονός του 1996 στο Παραδείσι της Πελοποννήσου, μπορούμε να “παρακάμψουμε” την “μετανοημένη” παραβατικότητα του πρωταγωνιστή αλλά δεν μπορούμε να μην προσέξουμε την επιθετική αντιδραστική ακαμψία των συγχωριανών του…
http://www.youtube.com/watch?v=7N6w40GmG_o
Leave a Reply