Πρώτη είδηση σήμερα, η ανακοίνωση των πρυτάνεων για … τον κίνδυνο νεκρών από ναρκωτικά μέσα στην κατειλημμένη πρυτανεία. Προφανώς, οι εκατοντάδες τοξικοεξαρτημένοι που χτυπάνε τις ενέσεις τους στη μέση του δρόμου στο κέντρο της πόλης δεν χρήζουν καμίας απολύτως κοινωνικής αγωνίας. Αυτοί και αυτές αποτελούν «φυσική απόρροια» μιας επιλεγμένης κυριαρχικής κανονικότητας. Αποτελούν τα θύματα ενός καλά ενορχηστρωμένου και προσοδοφόρου καθεστώτος ψευδαισθήσεων που αποτελεί δυναμική συνιστώσα της κανονικότητας. Αυτή λοιπόν η αόρατη και θανάσιμη «μεταβλητή» φωτίζεται από τον προβολέα του θεάματος και χρησιμοποιείται φορτισμένη με όλη την επιτηδευμένη κοινωνική αγωνία που θα μπορούσε να της αναλογεί μόνο όταν συγχέεται με καταστάσεις που απειλούν την ίδια την κανονικότητα. Κι εδώ έχουμε να κάνουμε με την συκοφάντηση και την υπονόμευση μιας κατάληψης: της κατάληψης της Πρυτανείας. Αφού έχουν εξαντληθεί όλα εκείνα τα πολιτικά επιχειρήματα που θα ήταν ικανά να επαναφέρουν την «ομαλότητα» στο «ίδρυμα», επιστρατεύεται η απειλή για την «δημόσια υγεία» και η αγωνιώδης «έκκληση» στον πρωθυπουργό προκειμένου να εμπεριστατωθεί η απαιτούμενη προσχηματικότητα και να δρομολογηθεί η πολυπόθητη καταστολή. Εδώ δεν πρυτανεύει η λογική αλλά η μικροψυχία και η χυδαιότητα. Με φυσικούς φορείς τις κεφαλές των πνευματικών αξιών αυτού του πολιτισμού. Ως φυσική επιβεβαίωση της απόλυτης παρακμής του.
Δεύτερη είδηση σήμερα, η «εισβολή» εκατοντάδων προσφύγων ως «φυσική καταστροφή» των τελευταίων ημερών. Η ατζέντα του φόβου συναθροίζεται με την ατζέντα της τρύπιας ελπίδας για να μολύνουν την καθημερινή μας ζωή. Η ξεφτιλισμένη Δύση αδειάζει τον πολιτισμό της με βόμβες στα κεφάλια των «υπανάπτυκτων» και γεμίζει με ρατσισμό τα κεφάλια των υποτελών της τάξεων. Η λεηλασία εκατομμυρίων ξεριζωμένων ξεκινάει από τους κρατήρες, τα γεωτρύπανα και τους αποκεφαλισμούς, συνεχίζεται από τους δουλέμπορους και ολοκληρώνεται στα εργοτάξια εκμετάλλευσης και καταπίεσης του «διαφωτισμένου» κόσμου. Εν τω μεταξύ, τα πολιτικά παιχνίδια αποτελούν το εκ των ων ουκ άνευ φόντο αυτής της προδιαγεγραμμένης «Οδύσσειας». Ξαφνικά -και ενώ η φρούρηση των συνόρων αποτελεί αρμοδιότητα της πανευρωπαϊκής Frontex- αντιλαμβανόμαστε ότι τα μέτρα «παρεμποδισμού» των προσφύγων περιεστάλησαν χωρίς να γίνεται σαφές αν αυτό οφείλεται σε εντολή της κυβερνοαριστεράς (οπότε εμφανίζεται αυτή η προϋπάρχουσα αδρανοποιημένη πολιτική δυνατότητα) ή σε επιλογή του «βαθέος κράτους» (προκειμένου να δημιουργηθεί πολιτική κρίση). Όπως και να έχει, ακόμη κι αν όλη αυτή η κατάσταση έχει προκληθεί από μια κυβερνοαριστερά που –με τραγική της ευθύνη- δεν είχε προβλέψει μια τέτοια κραυγαλέα πιθανότητα, τα όρια της έμπρακτης κοινωνικής αλληλεγγύης πρέπει να διασταλούν και να μην επιτρέψουν στον «εθνικό κορμό» να ενεργοποιήσει την μισανθρωπία του πάνω στους ξεριζωμένους.
Τρίτη είδηση σήμερα, η «απειλή» των συγγενών των απεργών πείνας αγωνιστών κρατουμένων ότι αν έστω κι ένας απεργός πείνας περάσει στην ανήκεστο βλάβη τότε η κυβέρνηση θα έχει να αντιμετωπίσει τον χειρότερο της «Δεκέμβρη»… όπως εκείνον του 2008. Συμμεριζόμενοι/ες την αγωνία των συγγενών των απεργών πείνας, σε ό,τι μας αφορά δεν κραδαίνουμε τον Δεκέμβρη ως διαπραγματευτικό χαρτί για την δικαίωση των αιτημάτων μας. Η μεγαλύτερη εξέγερση από καταβολής του ελληνικού κράτους, όπως αυτή του Δεκέμβρη 2008, η μόνη αναφομοίωτη εξέγερση από την καπιταλιστική ηγεμονία των τελευταίων δεκαετιών, αποτελεί την πιο κοντινή μας άμεση προοπτική. Όχι γιατί είμαστε καταστροφολάγνοι, όπως πιθανόν να προστρέξει η πιο στενή σοσιαλδημοκρατική συνηγορία της νεοφιλελεύθερης ρητορείας, αλλά γιατί θέλουμε να συνεχίσουμε από εκεί που έχουμε αφήσει το μεγάλο αυτό πείραμα της εξεγερσιακής ανασυγκρότησης για την καθολική κοινωνική απελευθέρωση.
Leave a Reply