“Διότι ο κάτοικος μιας χώρας έχει τουλάχιστον εννιά χαρακτήρες: έναν επαγγελματικό, έναν εθνικό, έναν κρατικό, έναν ταξικό, έναν γεωγραφικό, έναν φύλου, έναν συνειδητό, έναν ασυνείδητο και ίσως ένα ιδιωτικό χαρακτήρα∙ τους συνενώνει μέσα του, αλλά αυτοί τον διαλύουν, και έτσι ο ίδιος δεν είναι παρά ένα μικρό αυλάκι, αποτέλεσμα της διάβρωσης από τα πολλά αυτά ρυάκια που χύνονται μέσα του για να ξαναβγούν μετά και να γεμίσουν μαζί με άλλα ρυάκια ένα άλλο αυλάκι. Γι’ αυτό και κάθε κάτοικος αυτής της γης έχει και ένα δέκατο χαρακτήρα, κι αυτός δεν είναι άλλος από την παθητική φαντασίωση απλήρωτων χώρων∙ ετούτος επιτρέπει στον άνθρωπο τα πάντα, εκτός από ένα: να παίρνει στα σοβαρά ό,τι κάνουν οι τουλάχιστον εννέα υπόλοιποι χαρακτήρες του και ό,τι τους συμβαίνει∙ με άλλα λόγια δεν επιτρέπει ακριβώς αυτό που θα τον γέμιζε.”
Ρόμπερτ Μούζιλ – Ο άνθρωπος χωρίς ιδιότητες
Leave a Reply