300 μετανάστες, κυρίως από την Βόρεια Αφρική, πρόκειται να ξεκινήσουν απεργία πείνας από την Τρίτη 25 Γενάρη, διεκδικώντας άσυλο. 250 από αυτούς θα εγκατασταθούν στην Αθήνα και 50 στη Θεσσαλονίκη. Είναι γεγονός ότι εδώ και εβδομάδες εξελίσσονται απεργίες πείνας μεταναστών από την Παλαιστίνη και το Ιράν με το ίδιο αίτημα αλλά σε μικρότερη κλίμακα. Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε έναν πρωτόγνωρο αγώνα μεταναστών, έναν αγώνα που αντιστρέφει την θυματοποίησή τους καθώς βγαίνουν στο προσκήνιο θέτοντας οι ίδιοι τους όρους της διεκδίκησής τους. Από εκεί που τα σώματά τους αφήνονταν έρμαια στις κάθε είδους εκδοχές της ρατσιστικής βαρβαρότητας, γίνονται σήμερα διεκδικητικό μέσο ενάντια στην μοιρολατρία, την παθητικότητα και την υποταγή.
Αν και αναγνωρίζουμε ότι η θεσμική νομιμοποίηση των μεταναστών θα τους λύσει αρκετά προβλήματα, θεωρούμε ότι το ουσιαστικό διακύβευμα είναι η κοινωνική τους νομιμοποίηση. Ο ρατσισμός και ο φασισμός, ως πρακτικές που διατρέχουν την ελληνική πραγματικότητα -ανεξάρτητα από το αν την καθορίζουν ή όχι- είναι εχθρικές αντιλήψεις οι οποίες παράγουν γεγονότα σε κάθε στιγμή της καθημερινής ζωής χωρίς να υπολογίζουν τα «χαρτιά». Η μάχη της πράσινης κάρτας θα είχε κερδηθεί αυτοστιγμεί αν είχαν ακυρωθεί τα ρατσιστικά επιχειρήματα στην κοινωνική συνείδηση. Απαξίωση, ταπεινώσεις, βλέμματα, χειρονομίες, μεταφέρουν τα σύνορα από τον Έβρο και το Αιγαίο στις συνειδήσεις, στην καθημερινή ζωή. Και την κάνουν αφόρητη.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, θεωρούμε ότι δεν είναι τυχαία η κρατική επιχειρηματολογία που υπερασπίζεται το στήσιμο ενός «φράχτη» στον Έβρο. Ο αποκλεισμός των Άλλων δεν είναι παρά η περίφραξη του Εμείς. Και μη φανταστεί κανείς ότι στο Εμείς είμαστε όλοι μαζί. Αυτός ο «φράχτης» δεν προορίζεται για τα σύνορα αλλά σκοπό έχει να προεκταθεί στην χάρτη της καθημερινής μας ζωής για να κρατήσει την συντριπτική «μάζα των από κάτω», μακριά από τα προνόμια μιας πλούσιας θλιβερής μειοψηφίας. Στέγαση, διατροφή, μόρφωση, υγεία… γίνονται περίφρακτα προνόμια ενός λιγοστού Εμείς, όπου εμείς γινόμαστε οι απειλητικοί Άλλοι. Με μία χυδαία συμβολική κίνηση επιχειρείται να υψωθεί ένας «φράχτης» στην κοινωνική συνείδηση όπου εμείς, οι «αποτυχημένοι» ντόπιοι, και οι απόκληροι μετανάστες γινόμαστε οι αποκλεισμένοι Άλλοι.
Την ίδια στιγμή, ένας φασίστας δημοτικός σύμβουλος υψώνει το χέρι του σε ναζιστικό χαιρετισμό για να υπενθυμίσει σε όλους όσους έχουν ξεχάσει ότι η ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο όπου αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι δοσίλογοι όχι μόνο δεν τιμωρήθηκαν αλλά κυβέρνησαν την χώρα. Ο «χαιρετισμός» αυτός -και η κοινωνική αδράνεια που ακολούθησε- καταστρέφουν τον μεταπολιτευτικό μύθο της «εθνικής ενότητας» και ενεργοποιούν τυπικά το καθεστώς ενός ιδιότυπου εμφυλίου πολέμου.
Ακόμη κι αν δεν έχουμε αφήσει τίποτα μέχρι σήμερα να «πέσει κάτω» αναπάντητο, θα σηκώνουμε κι αυτό το «γάντι». Μόνο που αυτή τη φορά θα έχουμε 300 επιπλέον «κολασμένους» στο πλάι μας. Η απεργία πείνας των 300 μεταναστών γίνεται μέρος του δικού μας αγώνα, γίνεται μέρος της απάντησής μας στους «φράχτες» της Εξουσίας, στους ναζιστικούς χαιρετισμούς μέσα σε «δημοκρατικά προπύργια», στην απαξίωση, τις ταπεινώσεις, τα βλέμματα και τις χειρονομίες μιας περίφρακτης καθημερινότητας…
Καλούμε μαζί με άλλες συλλογικότητες, στέκια και άτομα από τον αναρχικό, αντιεξουσιαστικό και ελευθεριακό χώρο σε ανοιχτή συνέλευση την Κυριακή 23 Γενάρη, στις 7μμ, στη Νομική Σχολή Αθήνας, προκειμένου να υπάρξει ενημέρωση και συζήτηση για την οργάνωση κινήσεων αλληλεγγύης στον αγώνα των μεταναστών απεργών πείνας.
Κατάληψη Σινιάλο
Leave a Reply