Στις 12 Ιούλη ένας υπέρτιτλος κυριάρχησε στα αστικά μέσα ενημέρωσης: « Ανυπότακτοι και αναρχικοί οι δύο συλληφθέντες για τους «Πυρήνες της Φωτιάς». Αφορούσε την υπόθεση συλλήψεων στην Θεσσαλονίκη σχετικά με τις τελευταίες ενέργειες της οργάνωσης των «Πυρήνων της Φωτιάς». Ο ένας από τους συλληφθέντες είναι ολικός αρνητής στράτευσης (έχει ανακοινώσει δημόσια την επιλογή του να μην παρουσιαστεί στο στρατό) και ο άλλος ανυπότακτος. Η αποσημειολόγηση των δημοσιεύσεων είναι δεικτική προς συγκεκριμένες στοχεύσεις.
Δεν είναι τυχαίο ότι δημοσιεύεται ολόκληρη η δήλωση ολικής άρνησης του συλληφθέντα. Μια τέτοια επιλογή αντίστασης είναι προφανές ότι δεν αποτελεί είδηση με αυταξία γι’ αυτό και δεν επρόκειτο ποτέ να δημοσιευτεί χωρίς την απαραίτητη «συμπαραδήλωση»: την περιληπτική καταγραφή των ενεργειών της οργάνωσης ΣτΠΦ. Διόλου τυχαία σύμπτυξη των πολιτικών επιλογών.
Να λοιπόν πώς μπορούν να αναγνωστούν φράσεις όπως: ”Ο πραγματικός πόλεμος είναι ανάμεσα σε καταπιεζόμενους και καταπιεστές”, που παρατίθεται στην δημόσια δήλωση άρνησης του συλληφθέντα αλλά και στο πλάι των δημοσιεύσεων ως τονισμένοι υπότιτλοι. Να αναγνωστούν μονοσήμαντα. Οι πηχυαίοι τίτλοι στα ΜΜΕ αυτόν τον σκοπό υπηρετούν. Αφενός, οι ολικοί αρνητές στράτευσης να προστεθούν στην ήδη εξαιρετικά «διευρυμένη» δεξαμενή υπόπτων για συμμετοχή στην οργάνωση ΣτΠΦ , αφετέρου το περιεχόμενο των δημόσιων δηλώσεων ολικής άρνησης να υπονομεύεται από μια υποτιθέμενη διγλωσσία και να ερμηνεύεται σε ευθεία αναλογία με τον «αντικοινωνικό λόγο» της οργάνωσης ΣτΠΦ. Αν αυτό δεν είναι απόπειρα καταστολής των ολικών αρνητών και περιστολής των κοινωνικών τους αναφορών… τότε τι είναι;
Δεν καταλαβαινω ποια ειναι η υπονομευση των ολικων αρνητων στρατευσης αν αυτοι κατα καιρους περιεχουν αντικοινωνικο λογο στις δηλωσεις τους. Για να καταλαβω δηλαδη, ειναι τοσο απεχθες το πολιτικο προταγμα των ΣΠΦ επιτελους που εχει φτασει στο σημειο να θεωρειται ακομα και στοιχειο υπονομευσης για πολιτικα πεδια υποκειμενων? Καποια στιγμη αυτο το γυρισμα της πλατης στους νιχελιστες και αντικοινωνικους αναρχικους θα πρεπει να σταματησει καθως το μονο που πετυχαινει ειναι μια εσωτερικη ανταγωνιστικη συνθηκη που ακομα ακομα οδηγει και σε εσωστρεφεις συγκρουσεις. Και την πολιτικη ευθυνη για μια τετοια συνθηκη να ειστε ετοιμοι να την αναλαβετε συντροφοι κοινωνικοι αναρχιστες….Ολα εχουν και ενα οριο..
1
Δεν θεωρούμε το εγχείρημά μας ούτε εγχείρημα κοινωνικού αναρχισμού ούτε ατομικού αναρχισμού γιατί δεν αποδεχόμαστε αυτούς τους διαχωρισμούς όσο κι αν υπάρχουν φυσικοί τους φορείς που εμμένουν -όχι στη διάκρισή τους ως αντιλήψεις αλλά- στο αντιθετικό πεδίο των διαχωρισμών.
2
Το πρόβλημα που προκύπτει δεν είναι ο “αντικοινωνικός λόγος” των ολικών αρνητών (που είναι δεδομένος αν με αυτόν εννοείς τον αντεθνισμό, την αντίθεση στην ιδιοκτησία, την οικογένεια, την θρησκεία κοκ) αλλά το πολιτικό μέλημα για τις κοινωνικές τους αναφορές. Κι αυτό το μέλημα είναι συντριπτικά δεδομένο.
3
Καθόλου απεχθές δεν μας είναι το πρόταγμα της ΣτΠΦ. Είναι πολιτικό, απόλυτα κατανοητό και… “απλώς” διαφωνούμε. Μέσα στον μηδενισμό της ΣτΠΦ υπάρχει ένας σαφής χαρακτήρας “μονομαχίας” με τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς και μια επιθετική απαξία στις κοινωνικές αναφορές. Θεωρώντας δεδομένο ότι υπάρχει γενικευμένη συνειδητή εθελοδουλεία σε μια κοινωνία που έχει κατανοήσει της αναγκαιότητα της εξέγερσης και την έχει απορρίψει… αυτός ο μηδενισμός ακρωτηριάζει την κοινωνική διαλεκτική της πολιτικής δράσης.Η ανυπαρξία της διαλεκτικής μέσα στον αγώνα για την κατάκτηση της συνείδησης της ελευθερίας είναι το βασικό σημείο της διαφωνίας μας κι όχι…γενικώς, τα κίνητρα ή το πάθος.
4
Στην συγκεκριμένη περίπτωση (όπως εξάλλου και στην περίπτωση του Ε.Α.), εδώ και μερικά χρόνια το κράτος προσπαθεί να ποινικοποιήσει σχέσεις, πολιτικές και προσωπικές, στη βάση ενός πυρήνα ανθρώπων που έχουν αναλάβει την ευθύνη για τις επιλογές τους. Αυτό είναι πασιφανές.
5
Στο κείμενο προσθέτουμε ότι το κράτος προσπαθεί να συμπυκνώσει όλες τις διακριτές πολιτικές επιλογές μέσα στον ευρύτερο α/α/ χώρο (για όσους τέλος πάντων αναγνωρίζουν την όποια αντιληπτική του συνεκτικότητα ως χώρου) στις επιλογές των συγκεκριμένων ανθρώπων που έχουν αναλάβει την ευθύνη για την ΣτΠΦ. Κι αυτό είναι εξουσιαστικό τέχνασμα.
6
Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για όλα όσα λέμε και πράττουμε. Πάντα. Κι έχουμε όνομα και διέυθυνση. Από την άλλη ποιά είναι η δική σου ευθύνη όταν καταρχήν μας ονομάζεις κοινωνικούς αναρχικούς χωρίς να μας αναγνωρίζεις κανένα δικαίωμα να αυτοπροσδιοριστούμε; Ας αφήσουμε το υπόλοιπον “ύφος”. Επίσης, χρεωνόμαστε χαρακτηρισμούς ως αυτοναφορικοί, ρεφορμιστές, αναρχικοί των αμφιθεάτρων και άλλα ευτράπελα της ιστορίας. Και δεν απαντάμε. Δεν ασχολούμαστε με χαρακτηρισμούς.
7
Έχουμε ξεπεράσει εδώ και χρόνια το όριο. Είμαστε έκθετοι απέναντι στις κρατικές συμμορίες, απέναντι στους φασίστες που μας περιτριγυρίζουν, απέναντι στους επιθετικούς μικροαστούς. Αν μας προσθέτεις και κάποιους άλλους δεν θα τρομάξουμε περισσότερο.
8
Κρίμα…