Κόσμε μου σ’ αρπάξανε, σε κόψαν από μένα…

ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ: 17/08/2014
Κινηματικά Νέα

Πέθανε σήμερα ο ληστής και ποιητής Κορνήλιος Λουλούδης. Παιδί καπνεργατών απο την Καβάλα, κατέβηκε στην Αθήνα μαθητής την περίοδο της χούντας και η ζωή τάφερε να μπλέξει. Πέρασε τα μισά χρόνια του σε αναμορφωτήρια και φυλακές. Λήστευε τραπεζες. Από την τελευταία φορά που αποφυλακίστηκε πριν 7 – 8 χρόνια ζούσε σε πλήρη κοινωνικο αποκλεισμό, άνεργος και άστεγος, με μικροκλοπές και κανα χαρτζιλίκι απο φίλους που όλο και λιγόστευαν. Ήταν πάντα με μια εφημερίδα στην κολότσεπη, συνήθως την Αυγή, ένα στυλο κι ένα τετράδιο πουγραφε ποιήματα και στιχάκια. Ο Κορνήλιος δεν πρόφτασε να κλείσει τα 60. Τον βρήκανε νεκρό το πρωι στα Προπύλαια. Σε μια άδεια κι έρημη Αθήνα που την προσέχουν τα αδέσποτα και οι Λουλούδηδες.

Από τη σελίδα του Γ. Κυρίτση στο facebook.

Προσυπογράφουμε. Ο Κορνήλιος ήταν γνωστός και σε κάποιους από μας και μια πικρή γεύση απλώθηκε στον ουρανίσκο του Αυγούστου μας.

 

Γεννήθηκα στα Ποταμούδια της Καβάλας τον Ιούνιο του 1955 από γονείς εργάτες, σκουπιδιάρης ο πατέρας μου, υπηρέτρια πλουσιόσπιτων η μητέρα μου… Εκεί λοιπόν, στο μικρό Στάλινγκραντ όπως αποκαλούσαν τότε την γειτονιά μου, πρωτό’δα το φως του ήλιου. Αφορμή για το κόκκινο παρατσούκλι δόθηκε όταν οι εκεί καπνεργάτες απεργήσανε για πρώτη φορά πανελλαδικά… Αργότερα ένας από τους πρωτεργάτες της απεργίας, ο Βασίλης Λουλούδης (θείος μου), τότε γενικός γραμματέας της Ε.Π.Ο.Ν. Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, βρέθηκε ακέφαλος μέσα σε ένα βαρέλι… Το κεφάλι του το χρησιμοποιήσανε σαν μπάλα ποδοσφαίρου πριν το αναρτήσουν σε έναν πάσσαλο στην κεντρική πλατεία Φουάτ της πόλης, οι πανηγυρίζοντες Μάηδες και Χίτες, σημερινοί μεγαλοεπιχειρηματίες της Καβάλας… Παρ’ όλα αυτά… (α ναι) για των λόγων μου το αληθές, τα γεγονότα που αναφέρω τα περιγράφει ο Γάλλος συγγραφέας Ντομινίκ Εντ στο βιβλίο του «Οι καπετάνιοι – Άρης Βελουχιώτης»… Παρ’ όλα αυτά, αν και σήμερα η μοναδική μου περιουσία είναι τα ρούχα που φοράω, αν και οιονεί άεργος, άπορος, άστεγος κτλ. εν τούτοις συμπλήρωσα 55 χρόνια ζωής… Το σάλιο μου όμως πικρό, στάζει χολή… Εν τω μέλλοντι και καθ’ οδόν ενδεχομένως περαιτέρω!
Κορνήλιος Α. Λουλούδης, Τετάρτη 17 Νοέμβρη 2010

01

02