Κανένας φαντάρος στα στρατόπεδά τους, κανένα στρατόπεδο στο διάβα μας
Μία σύντομη επισκόπηση της τρέχουσας κοινωνικής πραγματικότητας αρκεί για να διαψεύσει όσους παραβλέπουν την εξάπλωση του μιλιταρισμού έξω από τις στενές οριοθετήσεις ενός στρατοπέδου, μίας στολής, μίας στρατιωτικής δομής. Η κρατική-καπιταλιστική λεηλασία εφαρμόζεται μέσω μίας εντεινόμενης στρατιωτικοποίησης, πέρα από την επιδιωκόμενη ενδυνάμωση του θεσμικού και επιχειρησιακού ρόλου του ελληνικού στρατού εντός και εκτός της ελληνικής επικρατείας. Αφορά, ταυτόχρονα, τη γενικότερη φιλοσοφία του νέου κοινωνικού μοντέλου που επιχειρείται να επιβληθεί από το «καθεστώς έκτακτης ανάγκης» μίας δημοκρατίας υπό νέο-ολοκληρωτική διαμόρφωση.
Η υποτίμηση και η λεηλασία των ζωών μας περνάει μέσα από τη στρατιωτική διαχείριση της καθημερινότητάς μας. Ολόκληρες κοινωνικές ομάδες εξαθλιώνονται ως «παράπλευρες απώλειες» της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Άνεργοι, ασθενείς, «πλεονάζοντες πληθυσμοί» μαζί με ένα υπό συρρίκνωση και φτωχοποίηση εργατικό δυναμικό στοιχίζονται στις γραμμές της νεοφιλελεύθερης διαχείρισης της κοινωνικής αναπαραγωγής. Όλοι οι εργασιακοί χώροι, τα νοσοκομεία, τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τα οδικά δίκτυα, το ρεύμα, το νερό, τα λιμάνια κ.α. αποτελούν πεδία μιας ριζικής αναδιαμόρφωσης προς ένα ακόμα πιο μηχανιστικό και ιδιωτικοποιημένο μοντέλο, το οποίο όπου δεν σκορπά τον θάνατο, απαιτεί περισσότερο πειθήνιους και εξατομικευμένους υπηκόους.
Κατασταλτικά, η χαρτογραφημένη ζωή στις Σκουριές της Χαλκιδικής, οι δεκάδες εισβολές σε σπίτια αγωνιστών, η στρατιωτικού τύπου καταστολή των αγώνων που ξεδιπλώνονται κατά καιρούς απ’ άκρη σ’ άκρη της ελληνικής επικράτειας, οι πολιτικές επιστρατεύσεις σχεδόν όλων των απεργιών με στοιχειώδες χρονικό βάθος, η επιχειρησιακή συνεργασία στρατού και αστυνομίας σε «καταστάσεις έκτακτης ανάγκης» (είτε αυτές αφορούν το δόγμα της «ασφάλειας» είτε τη διαχείριση των φυσικών καταστροφών με μόνη έγνοια φυσικά την αποφυγή ή τον έλεγχο τυχόν επακόλουθων κοινωνικών αναταραχών κι όχι την αποκατάσταση της κοινωνικής ζωής), αποτελούν παραδείγματα που μαρτυρούν τη στρατιωτικοποίηση της αντιμετώπισης των κοινωνικών αντιστάσεων. Παράλληλα, στις θαλάσσιες και χερσαίες συνοριακές γραμμές, ο αντιμεταναστευτικός πόλεμος λαμβάνει όρους μαζικών εν ψυχρώ δολοφονιών, εν είδει στρατιωτικών εκκαθαρίσεων, όπως η δολοφονία των 12 μεταναστών από το ελληνικό λιμενικό σώμα στο Φαρμακονήσι. Ο στρατός μπορεί να μην παρελαύνει στους δρόμους αλλά είναι ήδη ανάμεσά μας.
Ο ελληνικός στρατός δεν αποτελεί έναν τυχαίο παράγοντα του κυριαρχικού μιλιταρισμού. Η αναδιάρθρωσή του εν καιρώ κρίσης έχει ιδιαίτερη σημασία και οι κατευθύνσεις της μπορούν να πείσουν και τον πλέον καλόπιστο για τα συμφέροντα που εξυπηρετεί. Ο «οικονομικός εξορθολογισμός» που διατείνεται τόσο η κυβερνώσα (ακρο)δεξιά όσο και η ανερχόμενη «φέρελπις» αριστερά αποτελεί ένα αμφιλεγόμενης επιτυχίας ανέκδοτο. Επί της ουσίας, οι εξοπλισμοί, η στελέχωση και η ενεργοποίηση του «αξιόμαχου των ενόπλων δυνάμεων» πάνω στα οποία εξελίσσεται ο χορός των δισεκατομμυρίων ευρώ του στρατιωτικού-πολιτικού συμπλέγματος και της πολεμικής βιομηχανίας, ενός κομβικού τομέα όχι μόνο της ελληνικής αλλά και της παγκόσμιας νεοφιλελεύθερης αγοράς, διατηρούνται στα ίδια επίπεδα. Επιχειρησιακά, τονώνεται η στελέχωση, η ετοιμότητα και η ευελιξία των «μάχιμων μονάδων» πάνω και μέσα από τα στρατιωτικά-κατασταλτικά δόγματα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ (που προορίζονται και για την καταστολή των εξεγέρσεων και των αγώνων εντός Ελλάδας). Διεθνώς, ο ελληνικός στρατός και οι εγχώριες βάσεις του συνεχίζουν να αποτελούν βασικό πυλώνα της λειτουργίας του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Η Σούδα αποτελεί βασικό προπύργιο για πλήθος πολεμικών επιχειρήσεων στη Μέση Ανατολή και στην Αφρική, ενώ άλλες βάσεις αποτελούν κέντρα εκπαίδευσης ΝΑΤΟϊκών και ευρωπαϊκών μονάδων (ενίοτε και ισραηλινών), όπως συμβαίνει τώρα στη Λάρισα ή πριν λίγο καιρό στη Θεσσαλονίκη.
Η απόλυτη ευθυγράμμιση του ελληνικού στρατού με την κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα βρίσκει και το ισοδύναμό της στις ανάλογες αξίες που διαποτίζουν την κοινωνική χειραγώγηση και διαίρεση. Ο μιλιταρισμός, ο εθνικισμός, η πειθαρχία, η μισαλλοδοξία, η υποταγή, όπως και διάφορα άλλα εγγενή χαρακτηριστικά της στρατιωτικής ζωής είναι τα ίδια συστατικά που διαχέονται κοινωνικά για τη διαμόρφωση ενός συντηρητικού πόλου που θα εξυπηρετήσει την περίφραξη των κοινωνικών συγκρούσεων μέσα στις γραμμές των «από κάτω». Ο στρατός, ως εκ τούτου, οφείλει να διατηρηθεί ανέπαφος, ετοιμοπόλεμος και «καθαρός» από τη γενικευμένη κοινωνική απαξίωση, όχι μόνο για τις κατασταλτικές συνεισφορές που πιθανώς θα χρειαστεί να προσφέρει για τη διασφάλιση της συστημικής σταθερότητας αλλά και για το ρόλο του ως κυρίαρχου θεσμικού και ιδεολογικού προτύπου εν γένει. Αυτοί είναι οι λόγοι που ο ελληνικός στρατός διατηρήθηκε και συνεχίζει να διατηρείται στο απυρόβλητο «από τα δεξιά» ή να βάλλεται με άσφαιρα πυρά «από τα αριστερά», παρά την πρωταγωνιστική του συμμετοχή στην επελαύνουσα βαρβαρότητα. Η διαχρονική λεηλασία της οικονομίας προς χάριν των εξοπλιστικών αλισβερισιών και της ευρύτερης καπιταλιστικής λειτουργίας όπως και η πολιτική, ιδεολογική, μέχρι και οργανική του διασύνδεση με τους νεοναζί της χρυσής αυγής ή άλλων φασιστικών και δολοφονικών γκρουπών είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα μιας συγκάλυψης στην οποία συμμετέχουν όλες οι αποχρώσεις του συστημικού φάσματος.
Ένας τέτοιος μηχανισμός δεν κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια απέναντι στους αρνητές του, ειδικότερα όσο βαθαίνει η κρίση. Ο ολικός αρνητής στράτευσης Μιχάλης Τόλης αποτελεί μία ακόμα εξόφθαλμη προβολή των νέων οξυμένων κατασταλτικών μεθόδων του στρατού στους αμφισβητίες του. Η στάση του είναι κάτι παραπάνω από επαρκής για την πολιτική του στοχοποίηση από τους στρατοδίκες. Συλλογικοποιημένος στη γιαννιώτικη ομάδα ολικών αρνητών στράτευσης«Ξυπόλυτο Τάγμα», μία ομάδα με διαρκή και ανοιχτή αντιμιλιταριστική δράση και λόγο όχι μόνο στα Γιάννενα αλλά πανελλαδικά, εκτεθειμένος κοινωνικά μέσω δημόσιας συλλογικής άρνησης στράτευσης από τον Σεπτέμβρη του 2011 και φυσικά γνωστός στους τοπικούς στρατοκράτες. Για ακόμα μία φορά, μία απλή επίδοση τακτικής δικάσιμου σε έναν ολικό αρνητή που είναι κάθε άλλο παρά δυσεύρετος, αντικαθιστάται από την ενεργοποίηση αυτόφωρης διαδικασίας από το στρατοδικείο της Αθήνας (Ρουφ). Στις 3 Ιουνίου 2013, ξαφνική σύλληψη στα Ιωάννινα, κράτηση, μεταγωγή στην Αθήνα και εκ νέου κράτηση, αυτόφωρη διαδικασία, αναβολή της δίκης για μία μέρα δίχως στο μεταξύ να αφεθεί ελεύθερος ένας άνθρωπος που ποτέ δεν κρύφτηκε από τους διώκτες του, εκ νέου κράτηση στο κολαστήριο των μεταναστών και των μεταγωγών της Π. Ράλλη και τελικώς απελευθέρωση λόγω αναβολής της δίκης για τις 14 Μαρτίου. Σύνολο, πάνω από 2 μέρες απαγωγής και πολλές εκατοντάδες χιλιόμετρα εκδικητικής μεταχείρισης για μία συνηθισμένη επίδοση μίας σελίδας χαρτιού και μία πλημμεληματική δίωξη.
Να εξηγήσουμε και πάλι γιατί αρνούμαστε να ντυθούμε στα χακί; Γιατί δεν υπηρετούμε έναν μηχανισμό που εκπαιδεύει ανθρώπους να γίνουν δολοφονικές μηχανές, που ξερνάει ρατσισμό και φασισμό, μίσος για τον Άλλο, που βρωμάει ρουφιανιά, νταβατζιλίκι και ιεραρχία; Να εξηγήσουμε στους «έκπληκτους και σοκαρισμένους» από τις αποκαλύψεις για τα διαχρονικά «οικονομικά σκάνδαλα» των δισεκατομμυρίων ευρώ γύρω από τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, γιατί δεν πολεμάμε για τα συμφέροντα των αφεντικών; Παραμένουμε συνεπείς πολιτικοί αντίπαλοι των αφεντικών, των μιλιταρισμών, των εθνικισμών. Και στεκόμαστε μαζί με εκείνους που αρνούνται για πολιτικούς λόγους την υπηρέτηση όχι μόνο της θητείας αλλά ολόκληρου του στρατιωτικού μηχανισμού και της φιλοσοφίας του.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΟΛΙΚΟ ΑΡΝΗΤΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΜΙΧΑΛΗ ΤΟΛΗ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΟ ΡΟΥΦ, 14 ΜΑΡΤΙΟΥ, 8:30πμ
Πρωτοβουλία για την ολική άρνηση στράτευσης
Μάρτιος 2014
[ Αναδημοσίευση από το blog της Πρωτοβουλίας για την Ολική Άρνηση Στράτευσης ]
[ Περισσότερα για τη δίωξη του Μ. Τόλη και τις δράσεις αλληλεγγύης εν όψει του δικαστηρίου του θα βρείτε εδώ (1, 2) ]
Κείμενο του Χάρη Ρίτσιου, ολικού αρνητή στράτευσης, σχετικά με τη σύλληψή του στις 27/2/14
Σύντροφοι γειά σας,
Θα προσπαθήσω να σας δώσω μια ακριβή εικόνα για την βραδιά που συνελήφθηκα, την Πέμπτη 27/02/14, ακριβώς τέσσερις ημέρες μετά την λήξη του τριήμερου παρεμβάσεων για το πρόταγμα της ολικής άρνησης στράτευσης σε Τρίκαλα και Καρδίτσα και την έμπρακτη αλληλεγγύη στον σύντροφο ολικό αρνητή στράτευσης Μιχάλη Τόλη, ο οποίος δικάζεται στο αναθεωρητικό στρατοδικείο Αθηνών την Παρασκευή 14/03.
Στις 21/02/14 στις 11 το πρωί έγινε ωριαία ραδιοφωνική εκπομπή με θέμα την ολική άρνηση στράτευσης στην ΕΡΤopen, που εκτός του διαδικτύου εκπέμπει στους 98,3 FM για όλη την Θεσσαλία από το δημοτικό ραδιοθάλαμο του δήμου Τρικκαίων (Τρίκαλα), το οποίο στεγάζεται στο πνευματικό κέντρο της πόλης. Στις 22/02/14 στις 7 το απόγευμα πραγματοποιήθηκε στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Rossonero στα Τρίκαλα, εκδήλωση για τα πολιτικά αίτια της ολικής άρνηση στράτευσης, την οικονομική και νομική καταστολή των ολικών αρνητών, ενημέρωση για την εξέλιξη της υπόθεσης του συντρόφου Μιχάλη Τόλη και προβολή του ιταλικού ντοκιμαντέρ Standing Army. Στις 23/02/14 στην Καρδίτσα, στις 5 το απόγευμα η ίδια εκδήλωση διοργανώθηκε από τους συντρόφους του αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού Καρδίτσας στο εργατικό κέντρο.
Την Πέμπτη 27/02/14 στις 9 και 30 το βράδυ, μπλόκο της Ο.Π.Κ.Ε., στον περιφερειακό δρόμο Τρικάλων – Καλαμπάκας, στο ύψος του δημοτικού κολυμβητηρίου Τρικάλων, σταματάει το Ι.Χ. στο οποίο είμαι επιβάτης μαζί με έναν σύντροφο και μία φίλη που είναι και η οδηγός του οχήματος. Ζητάνε τυπικά τα χαρτιά της οδηγού, και λίγα λεπτά αργότερα μας ζητάνε και τις δικές μας ταυτότητες. Αμέσως ρωτήσανε τον σύντροφο το όνομά του και όταν τους λέει, στραφήκανε στην μεριά μου και με ρώτησαν αν είμαι εγώ ο Ρίτσιος Χάρης. Μόλις τους είπα πως είμαι εγώ, ανοίγουν την πόρτα με μπουσουριάζουν και με καθηλώνουν στο καπό αρχίζοντας έλεγχο για όπλα και ναρκωτικά. Τι έκανες και μας δώσανε σήμα για ένταλμα σύλληψης; Ρώτησαν κατά την διάρκεια του σωματικού έλεγχου. Αμέσως απαντώ πως είμαι ολικός αρνητής στράτευσης από το 2004, έχω ενημερώσει το υπουργείο άμυνας και προφανώς είναι ένταλμα σύλληψης για ανυποταξία και δεν έχω πάνω μου όπλα ή ναρκωτικά. Αμέσως ένας οπκίτης ρωτάει τον άλλον, Τι ακριβώς είπε ότι είναι; Τι σημαίνει ολικός αρνητής στράτευσης; Και απαντά ο άλλος Δεν ακούς; Ανυπότακτος είναι!
Με πάνε πρώτα στην Ασφάλεια στον τρίτο όροφο του αστυνομικού κτιρίου, οι οποίοι με στέλνουν στο αστυνομικό τμήμα στον πρώτο όροφο, εκεί ρωτάνε τους όπκε γιατί με φέρανε σε αυτούς, αφού μόνο η ασφάλεια έχει τα εντάλματα σύλληψης και με ξαναστέλνουν πίσω στον τρίτο όροφο για να ξεκινήσουν την διαδικασία σύλληψης.
Στο γραφείο, λοιπόν, για σχεδόν δέκα λεπτά περιστοιχιζόμουνα από δέκα άτομα οπκίτες και ασφαλίτες, εκ των οποίων ο αξιωματικός υπηρεσίας με ρώτησε αν ήταν μαλάκας που υπηρέτησε 28 μήνες στις ένοπλες δυνάμεις και του απάντησα ότι ο καθένας παίρνει τις επιλογές του. Ένας οπκίτης με ρώτησε αν ήμουνα κάτοικος εξωτερικού και απάντησα ότι είμαι ολικός αρνητής στράτευσης και έχω στείλει επιστολές στο υπουργείο άμυνας και στην στρατολογία Αθηνών για τις θέσεις μου και τους λόγους που δεν τους υπηρετώ. Γενικά δεν με αντιμετώπισαν με ύβρις και άθλιο τρόπο και έκαναν την γραφειοκρατική δουλειά τους όπως όφειλαν. Όταν έφυγαν στα πέντε λεπτά οι περισσότεροι και έμεινα με δύο ασφαλίτες ξεκίνησε και η διαδικασία της σύλληψης.
Μου έδωσαν αντίγραφο του εντάλματος σύλληψης που είχε εκδοθεί στις 7 Μαρτίου 2013 από την στρατιωτικό αντεισαγγελέα του στρατοδικείου Αθηνών Ουζουνίδου Ν. Χρυσή. Αμέσως τους είπα ότι το ένταλμα συλλήψεις δεν ισχύει, αφού είχα συλληφθεί στις 9 Δεκεμβρίου από τις στρατιωτικές αρχές στο στρατοδικείου Αθηνών και δεν μπορούσαν να με συλλάβουν. Δυστυχώς δεν είχα χαρτιά στα Τρίκαλα που να αποδεικνύουν τα λεγόμενά μου (βρίσκονται στην Αθήνα) και έτσι η ασφάλεια συνέχισε την διαδικασία σύλληψής μου προετοιμάζοντας την μεταγωγή μου για το στρατοδικείο Αθηνών.
Πρώτα επικοινώνησαν με την Στρατονομία Καρδίτσης για να έρθουν να με πάρουν, αλλά τους εξήγησαν ότι υπεύθυνοι για την μεταγωγή των ανυπότακτων είναι η στρατονομία Λάρισας, η οποία στεγάζεται μέσα στην 1η στρατιά και τους έδωσαν το τηλέφωνο για το συγκεκριμένο γραφείο. Οι τελευταίοι ενημέρωσαν τον αξιωματικό υπηρεσίας Ασφαλείας, ότι πλέον δεν παραλαμβάνουν τους ανυπότακτους και ότι είναι υποχρέωσή της αστυνομίας να με κάνει μεταγωγή στην Αθήνα και να με παραδώσουν στην στρατονομία Αθηνών. Η ασφάλεια τους ενημέρωσε για τους ισχυρισμούς μου και η στρατονομία Λάρισας τους έδωσε το τηλέφωνο της στρατιωτικού εισαγγελέα που είχε νυχτερινή υπηρεσία στο στρατοδικείο Αθηνών.
Η ασφάλεια επικοινώνησε μαζί της, και της είπε ότι έχουν έναν ανυπότακτο που όμως ισχυρίζεται ότι το ένταλμα είναι άκυρο, αφού είχε συλληφθεί στις 9 Δεκεμβρίου και είχε πάρει απ’ αορίστου αναβολή και περιμένει να οριστεί η τακτική δικάσιμος. Η συγκεκριμένη κυρία είπε στον ασφαλίτη ότι δεν τους τα λέω καθόλου καλά τα πράγματα, διότι τα στρατοδικεία δεν δίνουν απ’ αορίστου αναβολές(!!!), και ότι στις 11 και 30 το βράδυ δεν μπορούσε να ψάξει τα αρχεία και θα το έκανε η πρωινή βάρδια.
Στις δωδεκάμισι το βράδυ οδηγήθηκα στα κελιά του υπογείου, όπου και παρέμεινα για οκτώμισι ώρες. Εννιά παρατέταρτο το πρωί με οδηγούν στον διευθυντή ασφαλείας, ο οποίος ευγενικά μου έκανε μια αναφορά της στρατολογικής κατάστασής μου, ότι είμαι ανυπότακτός από το 2004, ότι έχει ασκηθεί δίωξη για ανυποταξία το 2006, ότι εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης στις 7 Μαρτίου 2013, και ότι πράγματι το είχα τακτοποιήσει το ζήτημα στις 9 Δεκεμβρίου του 2013, και έγινε ένα τραγικό λάθος που δεν φταίνε εκείνοι, και μου ζήταγε συγνώμη για την ταλαιπωρία. Μου είπε ότι το στρατοδικείο Αθηνών δεν έστειλε ποτέ διαβιβαστικό για την ακύρωση του εντάλματος και έπρεπε να υποστώ αυτή την άδικη ταλαιπωρία λόγο της ώρας που οι υπηρεσίες ήταν κλειστές. Με ενημέρωσε ότι θα οδηγηθώ σε διπλανό γραφείο ώστε να ετοιμαστούν τα χαρτιά για την αποφυλάκισή μου, πράγμα που έγινε.
Ο ασφαλίτης που μου ετοίμαζε τα χαρτιά είπε ότι είναι απαράδεκτο, να εμπλέκεται η αστυνομία μεταξύ στρατού και πολιτών, που έχουν την πολιτική τους άποψη για την θητεία!! Εκείνη την στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο και με ζήτησε για να μου μιλήσει ο στρατιωτικός εισαγγελέας από το στρατοδικείο Αθηνών, ο οποίος μου ζήτησε συγνώμη για την ταλαιπωρία μου και μου ανάφερε ότι η εισαγγελία είχε ενημερώσει την ΓΑΔΑ από τις 11 Δεκεμβρίου και ευθύνονται αυτοί που δεν ενημέρωσαν το α.τ. Τρικάλων! Μου είπε πως προφανώς είμαι θύμα του διαδικτύου και της γραφειοκρατίας, και είχε την ευγένεια να με ενημερώσει ότι το στρατοδικείο μου ορίστηκε για τις 25/6/14, και αν δεν μπορώ να πάω, να βάλω έναν δικηγόρο για να πάρω αναβολή για αργότερα!! Του απάντησα ότι επιδιώκω την συγκεκριμένη δίκη, για να εξηγήσω τους λόγους που αρνούμαι να τους υπηρετήσω και μάλλον δεν θα πάρω αναβολή. Αυτός είπε. αν τυχόν αλλάξω γνώμη να μην το αγνοήσω, και να πάρω αναβολή! Μου ζήτησε για άλλη μια φορά συγνώμη για την ταλαιπωρία και με καλημέρισε!. Όταν έκλεισα το τηλέφωνο υπέγραψα το αποφυλακιστήριο και με άφησαν ελεύθερο.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους συντρόφους και τους φίλους που στήριξαν από την πρώτη στιγμή την οικογένειά μου και που μου συμπαρασταθήκανε έξω από το αστυνομικό τμήμα Τρικάλων. Επίσης θα ήθελα να πώ προς όλους εκείνους που μου το έπαιξαν «οι καλοί δημόσιοι υπάλληλοι», ότι δεν έχω καμιά ψευδαίσθηση πως θα είναι οι ίδιοι άνθρωποι που σε ένα νέο ένταλμα για ανυποταξία, θα δείξουν το απαιτούμενο ζήλο για έναν «εγκληματία» της ολικής άρνησης στράτευσης!
Αλληλεγγύη στον Σύντροφο Ολικό Αρνητή Στράτευσης Μιχάλη Τόλη που δικάζεται την Παρασκευή 14/3 από τους στρατοκράτες του Στρατοδικείου Αθηνών στο Ρουφ.
Αλληλεγγύη Σ΄ όλους τους Ολικούς Αρνητές Στράτευσης που διώκονται από τους κρατιστές για τις επιλογές τους και κυρίως για τον δημόσιο λόγο τους που αντιπαρατίθεται στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό και την βαρβαρότητα!