Η “theatre de Votanique” παρουσιάζει το έργο “Μαμά φρικιό” του Ντάριο Φο.
Παίζουν: Γεωργία Μούργελα – Δήμητρα Σκλάβου
Σκηνοθεσία: Θοδωρής Σκυφτούλης
Παίζουν: Γεωργία Μούργελα – Δήμητρα Σκλάβου
Σκηνοθεσία: Θοδωρής Σκυφτούλης
Η θεατρική ομάδα του Βοτανικού Κήπου “Theatre de Votanic” συστάθηκε αμέσως μετά την κατάληψη του κτιρίου και αποτελεί την παλαιότερη ομάδα που λειτουργεί στο χώρο (Νοέμβριος 2009). Σεβόμενη τις αρχές λειτουργίας του Βοτανικού Κήπου Πετρούπολης και στηριζόμενη στην αυτοοργάνωση , το συνεργατικό πνεύμα και τη δημιουργικότητα των μελών της, με την καθοδήγηση του συντονιστή της, παρουσιάζει παραστάσεις κάθε χρόνο εντός και εκτός Βοτανικού Κήπου.
Την άνοιξη του 2010 παρουσίασε την παράσταση “Αυτός που λέει ΝΑΙ κι αυτός που λέει ΟΧΙ” του Μ. Μπρεχτ. Την άνοιξη του 2011 παρουσίασε την παράσταση “Ασκήσεις ύφους”, ενώ τον Ιούνιο του 2011 το ίδιο έργο παρουσιάστηκε και στην πλατεία Συντάγματος. Το καλοκαίρι του 2012 παρουσίασε μια σειρά παραστάσεων με τίτλο “7 Παραλογές” σε πλατείες και ανοιχτούς χώρους της Πετρούπολης. Την άνοιξη και το καλοκαίρι του 2013 παρουσιάστηκαν μια σειρά από θεατρικά έργα στο χώρο του Βοτανικού Κήπου. Ξεκινώντας από τον Μαξιλαρένιο του Martin McDonagh, το Μαμά Φρικιό του Ντάριο Φο και τις Δυχατέρες.
Μαμά Φρικιό του Ντάριο Φο και της Φράκνα Ράμε
Πρόκειται για ένα από τα μονόπρακτα του έργου “Όλα για το σπίτι, κρεβάτι εκκλησία” που γράφτηκε το 1977 και είναι ο μονόλογος μιας Ιταλίδας μάνας, της μαμάς φρικιό, που βρέθηκε από ανάγκη σε μία εκκλησία να «εξομολογείται» προκειμένου να σωθεί από μια ομάδα αστυνομικών που την καταδιώκει…
Παραστάσεις στο Σινιάλο:
Σάββατο 29 Μάρτη 8μμ και
Κυριακή 30 Μάρτη 8μμ
+τεχνία- το σινιάλο τάχα… Εναλλακτικές καλλιτέχνιδες που μοστράρουν τα ονόματα τους για Underground καταξίωση σε “αντιεξουσιαστικούς” κύκλους και ο ανιψιός Του Θείου Σκηνοθέτης. Αυτοπροβολή περσόνων και αναπαραγωγή ρόλων…Το θέαμα στο μεγαλείο του. Και όλα αυτά να διαφημίζονται και να αναπαράγονται μέσα από το site μιας κατάληψης που μέχρι χθες(από ότι είχα καταλάβει τουλάχιστον) εχθρευόταν το θέαμα.
Μήπως θα δούμε και τους “Τότε Πότε” στο B-Fest το καλοκαίρι?!
Δεδομένου της χολής που εξαπολύεις , με επιχειρήματα που δεν στέκουν, μάλλον το προβλημα σου είναι οτι δεν συμμετέχεις σ’ αυτην την αποκολούμενη απο σένα αυτοπροβολή. Κυνήγησέ το, μπορεί να χωθείς
η θεατρικη ομαδα του βοτανικου ηρθε στην καταληψη μας και αφου εξηγησε την επιλογη τους να παιζουν το θεατρικο τους σε καταληψεις στο πλαισιο της αλληλεγγυης μεταξυ των καταληψεων και της στοχοποιησης τους και εχοντας επιγνωση των χαρακτηριστικων μας, ζητησε να γινει η παρασταση στο χωρο μας και φυσικα δεχτηκαμε.
αυτο δεν σημαινει ομως αυτοματα οτι αποδεχομαστε εξ’ολοκληρου και τα δικα τους χαρακτηριστικα οπως δεν το εχουμε κανει και σε αλλες περιπτωσεις εκδηλωσεων απο αλλες ομαδες που εχουν γινει στο χωρο μας.
Εσύ! ο πολέμιος του μεγαλύτερου Διαχωρισμού
που μόνο διαχωρισμούς παράγεις.
Εσύ! που πρεσβεύεις το Γεγονός
μα επενδύεις στην (δική σου) Αναπαράσταση.
Εσύ! που πονάς
βλέποντας περσόνες να Διαφημίζονται από το Σινιάλο.
Εσύ! που εναντιώνεσαι στους ρόλους
αλλά πρόθυμα βρίσκεις Θείους και ανίψια.
Εσύ! και η Αναπαράστασή σου
το δικό σου Θέαμα
ο δικός σου ανεστραμμένος κόσμος.
Πού ήσουν τόσο καιρό;
* Οι καταστασιακοί είχαν προϊδεάσει για την περίπτωσή σου:
“Ο διαχωρισμός που συμβαίνει ανάμεσα στην πραγματική δραστηριότητα μιας κοινωνίας και στην αναπαράστασή της, είναι συνέπεια των διαχωρισμών που υπάρχουν στους κόλπους της ίδιας της κοινωνίας.”
** Αρκετά χρόνια αργότερα, γράφτηκε και αυτό:
“Οι εμπάθειες μας συνθλίβουν τα μάτια.”