Μια φωτογραφία αξίζει όσο χίλιες λέξεις, ή μάλλον, όσο χίλιες διαταγές.
Αποτυπώνει κάθε φορά και διαφορετική στάση και έκφραση.
Σίγουρα ο στρατός ξέρει και παίρνει καλές φωτογραφίες και το μυστικό του βρίσκεται στην πτώση.Σ’ αυτό το χωροχρονικό κενό όπου η πειθαρχεία προς τους ανώτερους, η υποταγή του σώματος και της ψυχής στις ορέξεις του δολοφονικού μηχανισμού και το μιλιταριστικό δηλητήριο που εμποτίζει το ήδη «αναιμικό» αίμα των στρατιωτών, καταφέρνει και κατασκευάζει την τέλεια φωτογραφία.
Δημιουργώντας μια ομοιόμορφη διαφορετικότητα.
«Νεκρά» σώματα που παρελαύνουν μπροστά σε πανί διαφορετικών χρωμάτων και σχημάτων κάθε φορά.
Η «τέχνη» ενός μηχανισμού.
Η τέχνη της πτώσης.
*αναδημσίευση από το μπλογκ της Πρωτοβουλίας Ολικών Αρνητών Στράτευσης
Leave a Reply