– Από πότε υπάρχει η κατάληψη Σινιάλο και ποιοι ήταν οι λόγοι που οδήγησαν στην δημιουργία της κατάληψης;
Η κατάληψη Σινιάλο υπάρχει από τον Μάη του 2010 και αποτελεί απότοκο της εξέγερσης του Δεκέμβρη 2008. Στην εξέγερση του Δεκέμβρη ζήσαμε μια μετατόπιση της ελληνικής κοινωνίας που δεν αφορούσε μόνο την πολιτική αλλά περισσότερο την κοινωνική και φιλοσοφική της φυσιογνωμία. Στην δολοφονία της εφηβικής «αθωότητας» του Γρηγορόπουλου χιλιάδες άνθρωποι δεν είδαν μόνο τα όρια του κρατικού αυταρχισμού αλλά είδαν και τα όρια της δικής τους ανοχής. Η ταυτότητα του εξεγερμένου συμπεριέλαβε πολλές και διαφορετικές υποκειμενικότητες με μια δηλωμένη αποφασιστικότητα να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Χωρίς αρχηγούς και ηγέτες, χωρίς διαμεσολαβήσεις, χωρίς ενδιάμεσα αιτήματα. Όλες οι πόλεις ξεσηκώθηκαν και μέχρι και στο τελευταίο χωριό αυτής της χώρας γράφτηκαν συνθήματα στους δρόμους. Κι όταν το κύμα του ξεσηκωμού χωνεύτηκε από την αδηφάγα κανονικότητα, χιλιάδες άνθρωποι έστησαν θύλακες αντίστασης, αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης με ενέχυρο τα χαρακτηριστικά του Δεκέμβρη. Η αντεξέγερση που ακολούθησε τους αμέσως επόμενους μήνες μέχρι την «κρίση» ήταν κάτι παραπάνω από αναμενόμενη ως απαντητική κίνηση του κράτους. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο και λίγες μόλις μέρες πριν τον ερχομό του μνημονίου προχωρήσαμε στην κατάληψη ενός -σχεδόν παρατημένου- δημοτικού χώρου «κάνοντας έξωση» σε μια ομάδα ναυτοπροσκόπων η οποία τον διαχειριζόταν. Οι ανάγκες μας με ευρεία αποδοχή του περίγυρου πέρασαν πάνω από τα κεκαλυμμένα παραστρατιωτικά κελεύσματα.
– Ποιο είναι το πολιτικό πλαίσιο που λειτουργεί η κατάληψη, ποιοι είναι οι στόχοι της και ποιους έχει καταφέρει να πετύχει μέχρι τώρα;
Λειτουργούμε στη βάση δύο πυλώνων. Ο ένας αφορά την αποδόμηση των κυριαρχικών θεσμίσεων: με χαρακτηριστικά αντιεξουσιαστικά, αντικρατικά, αντιοικονομιστικά και αντιθεσμικά ανιχνεύουμε τις κυριαρχικές ρηγματώσεις και υπονομεύουμε μια πολιτική σταθερότητα που σημαίνει σιγή νεκροταφείου για την κοινωνία, δημιουργούμε προϋποθέσεις συλλογικής ανυπακοής στις κυριαρχικές προσταγές και είμαστε όσο επιθετικοί χρειάζεται για να υπερασπιστούμε τα χαρακτηριστικά και τις επιλογές μας. Ο άλλος πυλώνας έχει να κάνει με την ανασυγκρότηση του κόσμου που πρεσβεύουμε κι έχει τρεις κατευθύνσεις: την πολιτική δράση, την απελευθερωτική γνώση και την ελεύθερη δημιουργία. Διαρκώς εμπλουτίζουμε την ταυτότητά μας, τις στοχεύσεις και τους τρόπους στο πλαίσιο συγκρότησης μιας άλλης πολιτικής, στον αντίποδα της καθεστωτικής της πρόσληψης ως διαχείρισης εξουσίας και στην κατεύθυνση της κατάκτησης της συνείδησης της ελευθερίας. Τα μαθήματα αυτομόρφωσης αποτελούν για μας μια αντιδομή που έχει να κάνει με την προσέγγιση της γνώσης έξω και πέρα από τα εργαλεία της αστικής εκπαίδευσης. Δεν στήνουμε ένα ακόμη μηχανισμό εργαλειακής χρήσης της γνώσης αλλά συνδιαλλεγόμαστε ανοιχτά με τα γνωστικά διακυβεύματα ανατρέποντας και τη σχέση μεταδοτικότητας και μετάγγισης, τους ρόλους μαθητή και δασκάλου, ενσωματώνοντας αυτή την επιλογή μέσα στην ίδια την ουσία της γνώσης. Τέλος, το πεδίο της δημιουργίας θεωρούμε ότι επιβεβαιώνει την απελευθερωτική διαδικασία αφού πρόκειται για μια απελευθέρωση όλων των φαντασιακών και συμβολικών ικανοτήτων των ανθρώπων ενάντια τόσο στην ιδεολογική εργαλειακότητα και την συνθηματολογική περιστολή της έκφρασης όσο και στον εμπορευματικό εγκλεισμό της σε κάθε είδους μαγαζιά, είτε πρόκειται για μουσικές σκηνές είτε για μουσεία.
-Ποια είναι η σχέση που έχει αναπτύξει το «Σινιάλο» με την τοπική κοινωνία, με ποιους τρόπους έχει επιτευχθεί αυτή η σχέση και σε τι διαφοροποιείτε σε σχέση με άλλα πολιτιστικά ή πολιτικά στέκια της περιοχής;
Η κατάληψή μας βρίσκεται σε μια πλατεία στη μέση ενός μπλοκ εργατικών πολυκατοικιών στο Αιγάλεω. Πρόκειται για μια γειτονιά τόσο ταξικά προσδιορισμένη όσο δεν πάει άλλο. Ο χώρος της κατάληψης είναι προέκταση του δημόσιου χώρου της πλατείας, ανοιχτός και προσβάσιμος στη γειτονιά η οποία μπορεί να χρησιμοποιεί όλες τις υποδομές και τις αντιδομές του εγχειρήματος. Όπως γνωρίζουν όσοι/ες δραστηριοποιούνται στις γειτονιές οι σχέσεις παίζουν καθοριστικό ρόλο. Όλοι και όλες γνωρίζονται μεταξύ τους έτσι που είναι αδύνατο να μην πράττεις αυτά που πρεσβεύεις και συνάμα να πείθεις με τη δράση σου. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν γείτονες που συμφωνούν με το εγχείρημά μας και γείτονες που διαφωνούν. Εκείνο που αποτελεί κοινό κτήμα, ωστόσο, είναι ότι όλες οι λοιδορίες του συστήματος, οι συκοφαντίες των ΜΜΕ, τα αντικοινωνικά στερεότυπα που χρεώνει στα απελευθερωτικά εγχειρήματα η κυριαρχική προπαγάνδα έχουν καταπέσει. Στο Αιγάλεω υπάρχουν πολιτιστικά στέκια που λειτουργούν ως προπύργια διατήρησης των παραδόσεων διαφόρων «ιδιαίτερων πατρίδων» και πολιτικοί χώροι που λειτουργούν ως κομματικά γραφεία. Ως εκ τούτου έχουμε ένα ιδιότυπο «μονοπώλιο» πολιτικής και πολιτιστικής δράσης.
-Το τελευταίο διάστημα οι καταλήψεις βρέθηκαν στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής, κάποιες εκκενώθηκαν βίαια και ταυτόχρονα συκοφαντήθηκαν από τα ΜΜΕ σαν «κέντρα βίας και ανομίας», αποκρύβοντας το πολιτικό, κοινωνικό και πολιτισμικό έργο που παράγουν, αλλά και την ευρεία κοινωνική αποδοχή που έχουν , γιατί νομίζεται ότι συμβαίνει αυτό;
Πιστεύουμε ότι το καθεστώς δεν επιτρέπει καμία άλλη εκδοχής της πραγματικότητας έξω και πέρα από τη δική του. Κάθε απόπειρα άλλης ποιότητας σχέσεων που πραγματώνουν έναν κόσμο πέρα από και ενάντια στις κυριαρχικές επιλογές κρίνεται ως επικίνδυνη εκτροπή στο βαθμό που η κυριαρχία δεν μπορεί να ξεπεράσει τα δικά της δομικά αδιέξοδα και, εν τω μεταξύ, χρειάζεται μια κλειστή και φοβισμένη κοινωνία. Όσο συμβαίνει αυτό δεν θα επιτρέψει πειραματισμούς άλλης κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης πόσω μάλλον όταν αυτές είναι επιπλέον και αποτελεσματικές. Το μέγεθος της καταστολής που βιώνουν οι καταλήψεις είναι η επιβεβαίωση της βαρύτητας που έχουν μέσα στους απελευθερωτικούς πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες.
-Το κίνημα των καταλήψεων στην Ελλάδα με τις τρεις βασικές κατηγοριοποιήσεις του (άτυπες καταλήψεις στέγης, πολιτικές καταλήψεις στέγης και αμιγείς πολιτικές καταλήψεις) σε ποιο επίπεδο δυναμικής βρίσκεται και τι μπορεί να προτείνει, γενικά, ποιες δομές οργάνωσης, συλλογικοποιήσης, αλληλεγγύης και πολιτικής χειραφέτησης ,κόντρα στο κυρίαρχο μοντέλο ζωής, αλλά και ειδικά, σε αυτούς που είτε απειλούνται από εξώσεις και πλειστηριασμούς κατοικιών, είτε βρίσκονται ήδη άστεγοι ;
Κάθε εγχείρημα έχει τα χαρακτηριστικά τα οποία επιλέγουν οι άνθρωποι που μετέχουν σε αυτό. Δεν υπάρχει καμία συνταγή στον τρόπο με τον οποίο ένα εγχείρημα επιλέγει να διαδράσει με τον κοινωνικό του περίγυρο ή να καταθέσει τη συνολικότερη προταγματική του. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς να εξάγεις χαρακτηριστικά, στοχεύσεις και δράσεις που δεν πείθουν όσους καταρχήν τα προτείνουν. Οι καταλήψεις έχουν τη δυνατότητα να πειραματιστούν κάθε υβριδική τους πρόταση και να την προτείνουν ανοιχτά κοινωνικά στο βαθμό που εκτιμούν ότι αυτή λειτουργεί, παράγει αποτελέσματα και μπορεί να πείσει για μια πιο γενικευμένη της εφαρμογή. Υπάρχει, ωστόσο, μια απόσταση από την δυνατότητα μέχρι να γίνει πραγματικότητα κι εκεί κατά την άποψή μας προβάλλονται όλα τα διακυβεύματα. Η αυτοοργάνωση είναι μια πρόταση που ακυρώνεται όταν έχει χαρακτηριστικά εσωστρέφειας. Η αλληλεγγύη ακυρώνεται όταν απευθύνεται μόνο σε αυτούς που μας μοιάζουν πολιτικά και ιδεολογικά. Η αντίσταση ακυρώνεται όταν αναγγέλλεται από τον άμβωνα.
Περιοδικό Αζιμούθιο, σελ. 10
από τη Συνέλευση Αμαρουσίου
Το 4ο φύλλο της εφημερίδας Αζιμούθιο κυκλοφορεί άνευ αντιτίμου. Χέρι – χέρι στις πλατείες του Μαρουσιού, στη κατάληψη της έπαυλης Κουβέλου, σε στέκια και καταλήψεις των γύρω περιοχών..
Leave a Reply