Κούφιος ο κόσμος που μας φιλοξενεί. Γεμίσαμε νεκροταφεία με υγρούς ακόμα τάφους. Κι όσοι ακόμα δεν “κερδίσανε” το ένα μέτρο που αναλογεί στον καθένα μας πάνω σ’ αυτή τη γη, παραμείνανε να κυκλοφορούν ανάμεσα μας ζωντανοί-νεκροί.
Ακόμα κι ο θάνατος έγινε συνήθεια στους πιο πολλούς, όπως τόσο εύκολα συνήθισαν τόσα και τόσα. Πριν από ένα χρόνο περίπου ο κόσμος αντιμετώπιζε τις καθημερινές αυτοκτονίες ως πολιτικές δολοφονίες. Τα ΜΜΕ μιλούσανε για την κρίση και τους χ-ψ λόγους που ωθούν την κοινωνία να πηδάει από μπαλκόνια ενώ εξίσωναν τα στατιστικά τους στοιχεία με τις ψυχές που το ίδιο το κράτος είχε οδηγήσει σε απαγχονισμό.
Σήμερα, ένα χρόνο σχεδόν μετά από την πολύκροτη αυτοκτονία του εβδομηντάχρονου στην πλατεία Συντάγματος ο αριθμός των αυτόχειρων αυξάνεται καθημερινά χωρίς αυτό να προκαλεί ανησυχία, ή έστω ενδιαφέρον σε κανέναν! Οι δημοσιοκάφροι στα παράθυρα της τηλεόρασης σταμάτησαν να ασχολούνται κι εφημερίδες παρέα με αμέτρητες ηλεκτρονικές σελίδες περνάνε το θάνατο στα ψηλά γράμματα. Εξάλλου σημασία έχει η δόση πλέον..ή έστω τα “μαλακισμένα” για τον κάθε Καμπουράκη που διατηρούν εστίες ανομίας.
Πέρα από τις πολιτικές δολοφονίες που προσφέρει απλόχερα η εκάστοτε κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια στους πολίτες αυτής της χώρας, το παιχνίδι της μαζικής σωματικής-ψυχολογικής-οικονομικής εξάντλησης δε σταματάει εκεί..! Οι μπάτσοι, πιστοί φύλακες της εξουσίας και της “νομιμότητας” αυτού του συστήματος αποκαλύπτουν ακόμα και σε όσους δεν ήθελαν να δουν τόσα χρόνια τον βασικό ρόλο που βαράνε μέσα σε αυτό το παιχνίδι. Το ρόλο του πληρωμένου δολοφόνου.
Μέσα σε έναν μόλις μήνα γίναμε όλοι θεατές κρατικών εκτελέσεων από κάθε λογής χώρο. Την αρχή την κάνουν οι φασίστες με την δολοφονία του Σαχτζάτ Λουκμάν 27 χρονών, στα Πετράλωνα. Ένας άνθρωπος πέφτει νεκρός από χρυσαυγίτες την ίδια στιγμή που η κοινωνία καταδικάζει τους μετανάστες μαζικά αδιαφορώντας για το ότι κι αυτοί είναι άνθρωποι.. Εξάλλου για τους περισσότερους παρέμεινε απλά ένας μετανάστης κι όχι ένας σφαγιασμένος από ακροδεξιά μαχαίρια νέος με ονοματεπώνυμο. Πόσο να ασχοληθούν μαζί του οι ζωντανοί-νεκροί..; Μετανάστης ήταν..Και μόνο γι’ αυτό έφταιγε..!
Επόμενη κρατική δολοφονία ο Βαγγέλης Σταμούλιας 33 χρονών, στο Αιγάλεω. Η τάχα δικαιοσύνη αυτής της χώρας τον τυλίγει σε μια κόλλα χαρτί μετά από τη σύλληψή του σε μια πανεργατική απεργία του ’11. Ο Βαγγέλης γνωρίζοντας καλά πώς είχε μπει στο ρουθούνι αυτού του συστήματος και το ενοχλούσε, πίστευε πώς δε θα τον αφήσουν έτσι εύκολα. Έτσι ένα πρωί οι φοβίες που του φόρτωσε αυτό το δήθεν κράτος δικαίου τον σπρώχνουν από το μπαλκόνι του τέταρτου ορόφου. Βέβαια, πόσοι να νοιαστούν; Είναι ψιλά τα τα γράμματα στις στήλες των εφημερίδων γι’ αυτούς που δεν άντεξαν και έφτυσαν στα μούτρα την κοινωνία ολόκληρη.
Κι ύστερα έρχεται πλέον άμεσα το ένστολο σώμα αυτής της δημοκρατικής χώρας.. Ο Μπαμπακάρ Ντιάε 39 χρονών, πέφτει νεκρός στις γραμμές του ηλεκτρικού στο Θησείο. Όχι δε μιλάμε για αυτοκτονίες πλέον…Μιλάμε για κρατική καταστολή μέγιστου βαθμού, απαξιώνοντας την ίδια την ανθρώπινη ζωή. Ο Ντιάε ήταν πατέρας δύο παιδιών και ήρθε στη χώρα σου με την ελπίδα πως θα φτιάξει καλύτερες ζωές για τα παιδιά του. Δημοτόμπατσοι τον καταδίωξαν γιατί πουλούσε παράνομα πράγματα. Η καταδίωξη αυτή του στέρησε τη ζωή. Τώρα μπορείς να κοιμάσαι ήσυχος ξέροντας πως το Θησείο ξεβρόμισε έστω αυτό το λίγο..ε..; Μόνο θυμήσου την επόμενη φορά που θα αγοράσεις τσάντες και γυαλιά από μετανάστη..Μη τον κοιτάξεις στα μάτια γιατί σε όλους θα αντικρίσεις τον Ντιάε…
Ενώ προσπαθούμε να χωνέψουμε όλα τα παραπάνω λοιπόν και με το αίμα να παραμένει υγρό στους δρόμους της πόλης έρχεται η αυτοκτονία ακόμα ενός φαντάρου στο 618ΤΠΖ στον Έβρο. Ο Κίμωνας Καρολίδης 27 χρονών, αυτοκτονεί με το όπλο του ενώ βρίσκεται στη σκοπιά. Τους ακριβής λόγους δε μπορεί να τους ξέρει κανείς. Κάποια πράγματα όμως δεν παύουν να είναι αυτονόητα μιας κι αν ψάξει ο καθένας σχετικά με τις συνθήκες που επικρατούν στον Έβρο και σε πολλά άλλα στρατόπεδα θα βγάλει τα συμπεράσματα του. Την σκανδάλη στο όπλο του Κίμωνα την τράβηξαν αυτοί που με περίσσιο θράσος τράβαγαν τη σκανδάλη και πάνω από το πτώμα του για να του αποδώσουν τιμές. Ο τόπος που διάλεξε ο Κίμωνας να φύγει όμως δείχνει ότι δεν πέθανε για την πατρίδα..αλλά ότι και η πατρίδα «φρόντισε» για τον θάνατό του…
Ξέρω και βλέπω καθημερινά γύρω μου πως η κοινωνία που με περιτριγυρίζει δε δίνει μία για όλους αυτούς. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να κολλήσει ταμπέλες τύπου: “Ο μετανάστης”, “Ο αριστερός”, “Ο αναρχικός” κτλ και με την ίδια ευκολία να ασκήσει κρητική στο πόδι όπως: “Καλά να πάθουν”, “Άμα δε τους αρέσει να γυρίσουν στη χώρα τους”, “Τι θέλουν και πάνε και μπλέκουν;” και το κλασικό “Γι’ αυτό εγώ κοιτάω τη δουλειά μου κι ας κόψουν το κεφάλι τους οι άλλοι”.
Η χαριστική βολή (για την ώρα) ήρθε με το θάνατο της Πωλίνας Κελεμπεσιώτη 20 χρονών. Ένα κορίτσι που δεν επέλεξε το θάνατό του. Που δεν πρόλαβε να ζήσει. Ένα ακόμα παιδί νεκρό από μπάτσους. Όχι δεν σήκωσαν το όπλο απέναντι της…Απλά χρίσανε τους εαυτούς τους ως κάτι ανώτερο που δεν υποχρεούταν να τηρεί τους νόμους που υποτίθεται υπηρετούν. Ένα μπατσικό περνάει με κόκκινο και σκοτώνει ένα παιδί. Κανείς δεν τιμωρείται, κανείς δε λογοδοτεί. Η οικογένεια κάνει έκκληση από μόνη της μπας και βρεθούν μάρτυρες… Κι εσύ; Για την Πωλίνα δεν υπάρχουν ταμπέλες που να “βολεύουν” και δικαιολογίες για να κατηγορούν.
Η Πωλίνα είναι το δικό μου παιδί.. Είναι η δικιά σου αδελφή.. Είναι η κόρη σου που πήγαινε να κάνει πρόβα για ένα θεατρικό… Είναι το παιδί μου που μου το σκοτώσανε μπάτσοι! Δεν βρέθηκε το παιδί μου σε λάθος μέρος την λάθος στιγμή..Δε φταίει…!!! Αν κάποιος φταίει είσαι εσύ που τόσα χρόνια δεν έχεις αντιληφθεί πως η φωτιά που καίει τα δίπλα σπίτια, αύριο θα κάψει εσένα ζωντανό..
Κι εσύ ακόμα απλά αδιαφορείς…
Κι εσύ ακόμα κοιτάς τη δουλεία σου…
Κι εσύ ακόμα νοιάζεσαι μόνο για το σπίτι και την οικογένεια σου…
Leave a Reply