Η περιπέτεια μιας φωτογραφίας

Με αυτή τη φωτογραφία μεγαλώσαμε. Που δήθεν δείχνει Ελληνοκύπρια γυναίκα να θρηνεί για τους αγνοούμενους συγγενείς της. Μα φυσικά υπάρχει πόνος και θρήνος από την πλευρά των Ελληνοκυπρίων για νεκρούς και αγνοούμενους. Όμως νεκροί και αγνοούμενοι υπάρχουν και από την άλλη πλευρά. Και Τουρκοκύπριοι δολοφονήθηκαν και “εξαφανίστηκαν”, τόσο κατά τον πόλεμο του 1974 όσο και πιο πριν. Οι συγκρούσεις, το μίσος, οι δολοφονίες….το “Κυπριακό πρόβλημα” δεν ξεκίνησαν το 1974, ξεκίνησαν χρόνια πριν. Και όταν ξεκίνησαν το πάνω χέρι το είχαν οι Ελληνοκύπριοι.

Ο ελληνικός και ελληνοκυπριακος εθνικισμός για να μιλήσει για τους νεκρούς και αγνοούμενους της από δω πλευράς, εδώ και χρόνια έχει προχωρήσει στην πολιτικά λαθραία χρήση τούτης της διεθνούς βραβευμένης φωτογραφίας του 1964.

Στην φωτογραφία του Don McCullin απεικονίζεται η Τουρκοκύπρια Nevcihan Olusum από τα Καζιβερά τη στιγμή που μαθαίνει για τον φόνο του βοσκού άντρα της από Ελληνοκύπριους το 1964.