Την Παρασκευή 17/11 ο Χ. φεύγει από τη σχολική γιορτή και παρέα με δυο φίλους του βρίσκεται στο 2ο γυμνάσιο Αιγάλεω όπου αφήνει την υπογραφή του σε έναν από τους τοίχους. Τη Δευτέρα επιστρέφοντας στο σχολείο του ο Διευθυντής τού ανακοινώνει πως αρκετοί μαθητές από το 2ο γυμνάσιο έδωσαν το όνομά του και τον αναγνώρισαν ως υπεύθυνο για την υπογραφή αυτή. Το αποτέλεσμα είναι να τιμωρηθεί με 2ήμερη αποβολή για αυτό που έκανε στον τοίχο ενός άλλου σχολείου εκτός σχολικού ωραρίου με πρόσχημα όχι την ίδια την πράξη, αλλά την αρχική του άρνηση στην ανάληψη ευθύνης.
Και όχι, ο διευθυντής του Χ. δεν έχει καμία μαγική σφαίρα να βλέπει τι κάνουν οι μαθητές του εκτός σχολείου, διατηρεί όμως _στα πλαίσια υγιούς συνύπαρξης των σχολείων της περιοχής_ την πολύτιμη συνεργασία της διευθύντριας του 2ου γυμνασίου.
Χωρις να τρέφουμε αυταπάτες για τις δεξιότητες που πρέπει να έχει κάποιος για να ανέβει στην ενδοσχολική καθηγητική ιεραρχία, η κα. Κορμπά (Αντιδήμαρχος Παιδείας και Πολιτισμού του Δήμου Αιγάλεω, Πρόεδρος της 17ης μικτής Σχολικής επιτροπής και πολλά ακόμη τέτοια) κινεί γη και ουρανό σε μια εκστρατία εκφοβισμού κι επίδειξης εξουσίας. Κινητοποιεί ολόκληρο σχολείο, κάνει έρευνες εντοπισμού του συγκεκριμένου μαθητή στο facebook, μετατρέπει μαθητές σε χαφιέδες , παραγγέλνει μια αποβολή για τον παραβάτη και τον περιμενει την επόμενη να καθαρίσει τον τοίχο που λέρωσε.
Προσπερνώντας εύκολα μια ερμηνεία που θα κεντροβάριζε σε προσωπικές υπερβολές και κολλήματα, είναι ξεκάθαροι οι λόγοι μιας τέτοιας “παραδειγματικής” κίνησης (μιας και πιστεύουνε και στην παιδαγωγική).
Απ’ τη μια το παραδειγμα του Χ. γίνεται γνωστό, οι μαθητές συνηθίζουν στους εκβιασμούς, φοβούνται και παίρνουν το μήνυμα οπότε σταματούν _μεταξύ άλλων_να “λερώνουν” το σχολείο.
Απο την άλλη το “σχολείο πρότυπο”, όπως πλασαρεται απο όταν εκείνη ανέλαβε την διεύθυνση, συνεχίζει να παρουσιάζεται στις πολιτικές της εκστρατείες για ένα “Σύγχρονο Ανθρώπινο Αιγάλεω” και να υποδέχεται πρέσβεις για τσάι.
Κάπου εδώ λοιπόν με μεγάλη μας ευχαρίστηση διαλύουμε το ροζ συννεφάκι της κας Κορμπά για να κάνουμε την κομβικότερη διαπίστωση όλων μέσα σ’ αυτόν τον παραλογισμό.
Όταν ένας μαθητής επιλέγει να σχεδιάσει-χρωματίσει κάτι πάνω σ’ έναν καμβά προς ανάρτηση στα γραφεία των καθηγητών και στους μαθητικούς διαγωνισμούς καλλιτεχνών, είναι το καμάρι του σχολείου.*
Όταν ένας μαθητής επιλέγει να σχεδιάσει-χρωματίσει κάτι πάνω στην μονότονα γκριζομπέζ επιφάνεια ενός τοίχου, είναι παραβάτης.
Κι αυτό επειδή η τέχνη πρέπει κι εκείνη όπως κάθε μορφής έκφραση, να αποστειρωθεί, να χωρέσει σε στεγανά.
Αναμενόμενο
Ας μην ξεχνάνε βέβαια όλους εκείνους όσοι έχουν αντίθετη άποψη!
*Το 2ο Γυμνάσιο, υπό τη διεύθυνσή της, βραβεύεται στους 15ους Περιφερειακούς Καλλιτεχνικούς Αγώνες
Leave a Reply