Μετά τις αντιδράσεις μαθητών -και όχι μόνο- την μέρα των παρελάσεων σε όλη την Ελλάδα, μετά την μετατροπή των παρελάσεων σε μέρα διαμαρτυρίας και διωγμού κάθε «επίσημου» σε διάφορες πόλεις, δύο μήνες μετά, αρχίζει η ποινικοποίηση αυτών των αντιδράσεων, ακόμα και αυτών που έγιναν πανηγυρικά αποδεκτές από μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας. Σύμφωνα με πρόσφατη απόφαση του συλλόγου των καθηγητών, ο μαθητής που άνοιξε διάπλατα το χέρι του και φασκέλωσε τους επίσημους στη Λάρισα, τιμωρείται με μία μέρα αποβολή. Η απόφαση πάρθηκε παρουσία και εκπροσώπων της ΕΛΜΕ που, τότε, πάνω στον κοινωνικό αναβρασμό είχε δικαιολογήσει απόλυτα τον συγκεκριμένο μαθητή και μάλιστα δημόσια. Παρολαυτά, στο προκείμενο, δεν κατάφερε να αποτρέψει την τιμωρία του μαθητή, γεγονός που κι αυτό αναδεικνύει ασκήσεις υποκρισίας μέσα σε μια κοινωνία που βράζει. Έτσι μετά τη χρήση των ίδιων των παρελάσεων ως απειλή και τιμωρία απέναντι στις καταλήψεις που είχαν προηγηθεί (θυμίζουμε πως για πολύ καιρό η Διαμαντοπούλου απειλούσε τους καταληψίες μαθητές ότι δεν θα συμμετάσχουν στην παρέλαση και ότι θα κάνουν μάθημα) φτάνουμε σήμερα στην ποινικοποίηση των αυθόρμητων αντιδράσεων των ίδιων των μαθητών.
Δεν θα σταθούμε στο γεγονός ότι υπάρχουν καθηγητές που ενώ και οι ίδιοι πλήττονται τόσο πολύ από τα μέτρα, με τους μισθούς τους να δέχονται τεράστιες περικοπές, αποφασίζουν την τιμωρία ενός μαθητή τους που έκανε το αυτονόητο. Αξίζει να σταθούμε, όμως, στα σημεία που προκρίνει αυτή η ίδια η απόφαση των καθηγητών. Από τη μία καταδεικνύεται για μια ακόμη φορά η παραδειγματική τιμωρία που πέρα από τον εμπεδωτικό συμβολισμό της προσπαθεί να υπερασπιστεί το καθεστώς στρατωνισμού και εκπειθάρχησης των μαθητών. Από την άλλη, έχει σημασία η προάσπιση ενός παραδοσιακού πατριωτισμού που έρχεται να ευθυγραμμιστεί με την κυρίαρχη μέσα στα σχολεία κουλτούρα της εθνοκεντρικής φιλοσοφίας.
Όμως δεν κάμπτονται έτσι οι αντιδράσεις. Ο συγκεκριμένος μαθητής του 3ου ΕΠΑΛ Λάρισας που είναι και εργαζόμενος (βιώνει διττά την τρέχουσα καπιταλιστική λεηλασία) έκανε απλά το αυτονόητο: Έδειξε την απέχθεια του σε όλους αυτούς που ευθύνονται για την κατάσταση που βιώνουμε. Και το σχολείο έκανε επίσης το αυτονόητο: τιμώρησε τον μαθητή αυτόν επιβεβαιώνοντας τον καταπιεστικό του ρόλο. Ό,τι δεν πειθαρχεί τιμωρείται.
Οι μούντζες είναι μόνο η αρχή…
Leave a Reply