Εσείς που κλείνετε τα μάτια

Ας υποθέσουμε ότι ο κος Ψ και η κα Χ αναρτούν ένα ποστ υπέρ του Κιμούλη. Ο Ψ και η Χ αγαπούν το θέατρο και τουλάχιστον μία φορά το μήνα παρακολουθούν μια παράσταση με φίλους και συναδέλφους. Θυμουνται νοσταλγικά εκείνη τη φορά που μαγευτηκαν από αυτό το έργο, συγκλονίστηκαν απο εκεινη την ερμηνεία και κατέληξαν να συζητούν με δέος για το θέατρο που μπορεί να αλλάξει ζωές . Και ας υποθέσουμε ότι βλέπω εγώ το ποστ , και τα σκέφτομαι ολα αυτα και εχω φουντώσει δεν αντέχωαλλοθελωναβαλωτακλαματατοαιμαμουχειανεβειστοκεφαλι

Σας εχω ΒΑΡΕΘΕΊ

Να χαρώ εγώ τις ευαισθησίες σας, που ανατριχιάζετε με την Εκάβη, ταυτιζεστε με την Αντιγόνη, αλλά στέκεστε απέναντι στην Ζέτα, στην Κατερίνα, στην Αθηνά και πάει λέγοντας. Σας έχω νέα. Σκατα είναι και η ευαισθησία σας και η αντιληψη σας για το θέατρο. Το Χριστό σας δεν καταλαβαίνετε αν συγκινείστε περισσότερο με τις φανταστικές αντί με τις πραγματικές. Δεν έχετε ιδέα τι περνάει μια νέα κοπέλα σήμερα που θέλει να κάνει το αυτονοητο! να σπουδάσει αυτό που αγαπά και να δουλέψει σ αυτό.

Θα σας διαφωτισω λιγάκι λοιπόν, γιατί φαίνεται πως η επαφή σας με τον μαγευτικό χώρο του θεάτρου σταματάει εκεί που σβήνουν τα φώτα της αυλαίας..

• Είσαι 17 χρόνων και καλείσαι να δώσεις πανελλήνιες αλλα η σχολή σου δεν υπάρχει πουθενά στο μηχανογραφικό. ( Το ξέρατε ότι δραματικές σχολές, είναι ο μόνος κλάδος εκπαίδευσης στην Ελλάδα που είναι αδιαβάθμιστος? Τα πτυχία μας δεν ισοδυναμούν ούτε με το lower )

•Οι γονείς , το 99 % των φορών κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να μη γίνει το κοριτσάκι τους ηθοποιός . Φοβούνται είτε ότι θα πεθάνεις στη ψάθα, είτε ότι για να κάνεις 《καριέρα》, θα πρέπει να κάνεις τα χατίρια στον μαλακα σκηνοθέτη η παραγωγό που θα σε εκμεταλλευτεί με κάθε τρόπο μιας που οι κοπέλες που περιμένουν έξω από την πόρτα είναι χιλιάδες.

•Η μόνη κρατική σχολή (δηλαδή δωρεαν) είναι το εθνικό. Το Εθνικό παίρνει 10(?) κορίτσια ενώ δίνουν πάνω από 1000 κάθε χρόνο. Ίδιωτικη σχολή λοιπόν.

•Ιδιωτική σημαίνει μοιραία ότι αν δεν έχουν οι γονείς σου λεφτά θα περάσουν τρία χρόνια της ζωής σου κάπως έτσι :7μιση με 4μιση σερβιτοριλικι ,τηλεφωνικό (κακοπληρωμένη χαμαλοδουλειά γενικώς)και μετά 5 με 11 μάθημα στη σχολή. ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ. Ελα να μου παίξεις εσύ την Κασσάνδρα σε έκσταση 10 η ώρα το βράδυ μετά από 9 ώρες δουλειάς και 4 ώρες μαθηματος. Και τα σαββατοκύριακα πάλι το ίδιο. Ατελείωτες πρόβες και διαβάσμα για να βγούνε οι εξετασεις. Και εδώ δεν έχει, δεν το παρακολούθησα, αλλά θα διαβάσω στην εξεταστική και θα το περάσω.

• Κάποια στιγμή προς το τέλος του πρώτου έτους αποδέχεσαι ότι δεν πρόκειται να χεις λεφτα ,κοινωνική ζωή, φίλους, σύντροφο. Αλλά δεν τα παρατάς και ας είσαι στα όρια της υπερκόπωσης. Το αγαπάς το θέατρο και θέλει θυσίες

• Για να παίξεις, εξερευνήσεις και να δημιουργήσεις έναν καινούργιο άνθρωπο από το σώμα και τη ψυχή σου πρέπει να είσαι ευαίσθητος και ευάλωτος. Αλίμονο λοιπόν αν πέσεις σε λάθος χέρια, σε ανθρώπους επιτήδειους που κοιτούν μόνο το κέρδος και βγάζουν το κόμπλεξ τους στην εξουσία που τους δόθηκε ως καθηγητές -μέντορες πάνω σου. Σου χει γαμηθει η ψυχή πριν προλάβεις να το καταλάβεις.

•Σίγουρα έχεις ακούσει ήδη από τη σχολη ότι μπορεί να συναντήσεις στο μέλλον σκηνοθέτες δύστροπους, που θα σε βρίζουν, ή που δε θα σου μιλάνε καν , που θα σου πετάνε τασάκια ( true story) , αλλά τι να κάνεις έτσι είναι το επάγγελμα

• Θυμάμαι πριν μπω στη σχολή είχα γνωρίσει ένα ηθοποιό που μου χε πει ότι ο χώρος είναι πολύ βρώμικος και σίγουρα θα μου ζητήσουν να κάνω χυδαία πράγματα αλλά να μην υποκυψω , μπορεί να μην αντέξω πολύ στο θέατρο , αλλά θα χω αξιοπρέπεια.Λες και πρέπει να ζήσω σαν τραγικός ήρωας για να έχω τα αυτονόητα!!!

•Και εστω ότι τα καταφερνεις λοιπόν μετά από όλα αυτά και τελειωνεις. Εξω από τη σχολη τρως το ένα άκυρο μετά το άλλο. Και μένεις μήνες χωρίς δουλειά. Και ξαναπιανεις το σερβιτοριλικι γιατί κάπως πρέπει να ζήσεις. Και τελικά σε παίρνουν σε παράσταση αλλά οι πρόβες σου σε θα πληρωθούν και , αν ένα βράδυ δε γεμίσει το θέατρο μπορεί να μην πάρεις μεροκάματο. Παρακαλάς λοιπόν να μπαίνει ο μισθός στην ώρα του από το μαγαζί ( για ένσημα ας μην συζητήσουμε ούτε για την εστίαση ούτε για το θέατρο ) .

Κι είσαι ένα βήμα πριν τα παρατήσεις κι σου χαμογελάει η τύχη.. Σε πήρε ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ Χ ΚΥΡΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ να παιξεις σε παράσταση του! Τελεια!!Και σου κάνει τη ζωή πατίνι.Σε βρίζει, σε χτυπάει, σε απαξιώνει, σε κάνει σκουπίδι κλαις κάθε βράδυ, σου ζητάει να φας ένα κουβά σκατα και εσύ κάθεσαι και δε λες τίποτα. Δε λες τίποτα και δε φεύγεις Και αναρωτιούνται γιατί ,ο κος Ψ και η κα Χ από την προνομιακή τους θέση.

Γιατί έτσι και μιλήσεις, δεν πρόκειται να ξαναδείς σανίδι θεατρικό ούτε στον ύπνο σου. Γιατί έτσι και μιλήσεις θα σε καταστρέψει. Γιατί τα όνειρα σου να βιοποριστεις από αυτο που αγαπάς πάνε περίπατο. Γιατί όλα τα ξενύχτια που έριξες, οι διπλοβάρδιες με τις πρόβες σερί, οι φίλοι που έχασες, τα κλάματα, τα στομάχια που γάμησες από το άγχος, τα λεφτά που έδωσες για να σπουδάσεις όλα πάνε στον κάδο με ένα τηλεφώνημα. Γιατί αυτός είναι τεράστιος και εσύ τόσο μικρή και ασήμαντη.

Αυτος όμως δεν έγινε από μόνος του τεράστιος Ψ κ Χ

Τη δύναμη του την δίνετε εσείς Εσεις που δε θα μας πιστέψετε Εσείς που μαζί με αυτόν θα μας βγάλετε τρελές.

Εσείς που βάζετε την καλλιτεχνική σας τέρψη πάνω από την ανθρωπιά σας. Εσείς που κλείνετε τα μάτια για λίγο ταλέντο . Αλλά δεν πειράζει γιατί εσείς κλείνετε τα μάτια και εμείς επιτέλους ανοίγουμε το στόμα μας.

Κι ελπίζω βαθιά ότι θα ρθει αυτή η μέρα που θα μεινετε εσείς μονοι παρέα με τα ιερά σας τέρατα και δε θα ανταμωνουμε πια στα θέατρα μας.

Μαζεμένο ψίχουλο, fb