Στην ιστοσελίδα της Ανάπλασης Αιγάλεω και σε σχέση με την παρέμβαση στο δημοτικό συμβούλιο από την Λαϊκή Συνέλευση Αιγάλεω και την Πρωτοβουλία Περίοικων Πατινάζ διαβάζουμε εν μέσω άλλων:
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 2013-03-14
Φαινόμενα «θεάτρου του παραλόγου» στο Δημοτικό Συμβούλιο της 13.3.2013
• Είναι δυνατόν να θεωρείται η έκφραση γνώμης της τοπικής κοινωνίας, σε μια περιοχή του Δήμου, για ένα επίμαχο ζήτημα, μέσω διαδικασιών τοπικού δημοψηφίσματος ως:
«προσπάθεια χειραγώγησης» (!!) παράνομη διαδικασία (!!), «αδιαφορία στη γνώμη (!!) της κοινωνίας» από μερίδα συμπολιτών που αντιτίθενται στο χρηματοδοτούμενο 100% από το ΕΣΠΑ, έργο κατασκευής του 5ου πρώην Κρατικού Β.Ν. σταθμού στον χώρο δίπλα στο πατινάζ; (ομόφωνη πρόταση και διεκδίκηση όλων των Δημοτικών Συμβούλων επί 30 χρόνια). Κι όμως είναι.
Παραθέτουμε το “παράλογο” κείμενο που αποτελεί τη βάση των θέσεων των αντιστεκόμενων ενάντια στο “δημοψήφισμα” σχετικά με την τσιμεντοποίηση του Πατινάζ
ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΚΑΙ ΜΑΤ: Η ΔΙΠΛΗ ΟΨΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΑΙΓΑΛΕΩ
Το ζήτημα της ανέγερσης παιδικού σταθμού στο άλσος του Μπαρουτάδικου έχει εγείρει έντονες αντιδράσεις από μεγάλη μερίδα πολιτών, παρά την προσπάθεια της διοίκησης του Δήμου και των δημοτικών παρατάξεων να το απαξιώσουν και να το υποβαθμίσουν σε μια περιθωριακή μειοψηφία κατοίκων που αντιδρούν από «δήθεν ευαισθησίες» και «μικροϊδιοτέλειες».
Επειδή όλοι οι κάτοικοι του Δήμου είμαστε αποδέκτες και ενίοτε «θύματα» της πολιτικής και των επιλογών της Διοίκησης του Δήμου και του Δημοτικού Συμβουλίου έχουμε δικαίωμα να ζητήσουμε και να πάρουμε απαντήσεις σε ορισμένα ερωτήματα. Πρώτο και επιτακτικό ερώτημα που ανακύπτει από τις αποφάσεις σας, είναι με ποια κοινωνική αντίληψη σχεδιάζετε και εφαρμόζετε κοινωνική πολιτική. Αυτή την απάντηση οφείλετε να τη δώσετε πρώτα στους εαυτούς σας όλοι οι «δημοτικοί άρχοντες» και αν δεν τη γνωρίζετε οφείλετε να τη μάθετε. Προχωράτε στην κατασκευή ενός κοινωνικού έργου, εκποιώντας και καταργώντας ένα ζωτικό χώρο πρασίνου, χαρακτηρισμένο από το Δασαρχείο ως δάσος, χώρο κοινωνικής αναψυχής και κοινωνικών συναναστροφών, χώρο παιχνιδιού, ελευθερίας και δημιουργικής δραστηριότητας για τα παιδιά, ένα χώρο ψυχικής και σωματικής άσκησης που αποτελεί συστατικό στοιχείο για την ισόρροπη ανάπτυξη των παιδιών και επιχειρείτε να τα «μαντρώσετε» σε ένα ελεγχόμενο τσιμεντένιο κτίριο με ειδικούς υπαλλήλους ως επιτηρητές. Αυτό στη γλώσσα της Παιδαγωγικής Επιστήμης ονομάζεται ιδρυματοποίηση και είναι αποτέλεσμα των σκληρών αναγκών του σύγχρονου νεοφιλελεύθερου πολιτισμού μας. Γνωρίζουμε όλοι, χωρίς να είμαστε ειδικοί, την ανάγκη κοινωνικής και ψυχικής εκτόνωσης των παιδιών, σε αυτήν την τσιμεντούπολη που ζούμε, την τσιμεντούπολη της αποξένωσης, της εσωστρέφειας και της μοναξιάς, την τσιμεντούπολη που οι άνθρωποι σε απόγνωση αυτοκτονούν πέφτοντας από τσιμεντένια κτίρια. Δίπλα στην εκποίηση του χώρου που επιχειρείτε, ποιο χώρο αντισταθμιστικά έχετε να προτείνετε, ως χώρο ψυχοσυναισθηματικής εκτόνωσης και κοινωνικών συναναστροφών των παιδιών; Με ποιους όρους σχεδιάζετε κοινωνική πολιτική; Θυσιάζοντας περιβαλλοντικούς πόρους; Καταργώντας αβασάνιστα τις ελάχιστες νησίδες οξυγόνου, από τις οποίες αναπνέει κοινωνικά και βιολογικά ο κόσμος, όλοι εμείς που ζούμε Εδώ και υπερασπιζόμαστε το Εδώ, γιατί δεν υπάρχει κανένας να το υπερασπιστεί για μας, σε μια από τις πιο επιβαρυμένες περιβαλλοντικά περιοχές της Δυτικής Αθήνας, που λόγω της θέσης της και της βαριάς περιβαλλοντικής επιβάρυνσης δεν αναπνέει από πουθενά.
Ως απάντηση στήνετε την παγίδα του δημοψηφίσματος, γιατί περί παγίδας πρόκειται. Είναι δυνατόν ο «κοινός νους» να πείθεται ότι το ζήτημα του περιβάλλοντος, που είναι ζήτημα δημόσιας υγείας και δεν τίθεται σε διαπραγμάτευση, να τίθεται στη διάθεση της λαϊκής βούλησης, με το πρόσχημα της λαϊκής συμμετοχής και την παγίδα της δημοκρατικής διαβούλευσης;
Αυτό το δημοψήφισμα είναι πλαστό και ψευδεπίγραφο, πρώτον: γιατί δεν υπάρχει επίδικο. Το περιβάλλον δεν μπορεί να είναι επίδικο κανενός δημοψηφίσματος γιατί αποτελεί υπέρτερο αγαθό για την δημόσια υγεία. Δεύτερον: γιατί δεν μπορεί ένα κρίσιμο κοινωνικό και περιβαλλοντικό ζήτημα όπως η τσιμεντοποίηση και η εκποίηση του Μπαρουτάδικου, που αφορά όλο το λεκανοπέδιο, ως πνεύμονας πρασίνου, να υποβαθμιστεί και να διαστρεβλωθεί ως ερώτημα «θέλω παιδικό σταθμό» ή δε θέλω «παιδικό σταθμό», μεταξύ 500 κατοίκων δύο γειτονιών.
Αυτή είναι η δημοκρατία σας; Τόσο χώρο αντέχετε για τη συμμετοχή των πολιτών στη δημόσια σφαίρα; Χειραγωγείτε τους απλούς ανθρώπους παίζοντας με την αναμφίβολη ανάγκη τους να έχουν ένα χώρο φιλοξενίας των παιδιών τους και την αδυναμία τους να πληρώσουν ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς. Αυτή η δημοκρατία είναι δημοκρατία χειραγώγησης και η παγίδα του δημοψηφίσματος είναι απάτη για αδαείς. Τη δημοκρατία της χειραγώγησης σας την επιστρέφουμε. Δε δεχόμαστε την εξουσία της χειραγώγησης για δημοκρατία, ούτε την ηγεμονία των «επαϊόντων» για δημοκρατία. Από αυτή τη δημοκρατία δε θα πάρουμε. Κυρίως δε δεχόμαστε ως δημοκράτες εσάς που στείλατε τα ΜΑΤ να καταστείλουν με βία τις διαμαρτυρίες των κατοίκων. Στέλνετε τα ΜΑΤ στις γειτονιές μας για να μας τρομοκρατήσετε και να μας φιμώσετε με τη βία. Στέλνετε τα ΜΑΤ για να εθιστούμε στην ιδέα του αστυνομικού ελέγχου και της καταστολής. Καταπνίγετε το δημοκρατικό κεκτημένο της λαϊκής διαμαρτυρίας με τον πιο τρομοκρατικό μηχανισμό του κράτους, τα ΜΑΤ. Τη δημοκρατία λοιπόν της βίας και της καταστολής, επίσης σας την επιστρέφουμε. Ταυτόχρονα, σε μια απελπισμένη προσπάθεια αποδόμησης της κοινωνικής αντίδρασης, κατηγορείτε τους ανθρώπους που επιμένουν να έχουν λόγο, για ιδεολογική τρομοκρατία. Απαντήστε τώρα ποιος είναι τρομοκράτης; Οι διαμαρτυρόμενοι κάτοικοι με λόγο και επιχειρήματα ή η εξουσία των όπλων και της βίας;.
Φοβάμαι ότι είναι δύσκολες οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα και δεν μπορείτε να τις δώσετε, γιατί θα πρέπει να αναιρέσετε τους εαυτούς σας και το ρόλο σας. Τα ερωτήματα πάντως παραμένουν. Εμείς που αντιδρούμε σε αυτά τα σχέδια, μια υπόσχεση μπορούμε να δώσουμε: θα αγωνιστούμε για να μην πληρώνει κανένας πατέρας και καμιά μάννα ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς, ΟΧΙ όμως στο Μπαρουτάδικο
Συνέλευση Κατοίκων στο χώρο του Πατινάζ
Δευτέρα 11-3-2013
Και φυσικά, θεωρούμε, αυταπόδεικτα χυδαίο και επικίνδυνο τον “ορθολογισμό” της Ανάπλασης που οριοθετείται από λοιδωρίες, απαξίωση, υπεροψία και τέλος, από τα ρόπαλα των ΜΑΤ που αποπειράθηκαν να επιβάλλουν την κατάπτυστη θέση σύσσωμων των δημοτικών παρατάξεων. Μάταια όμως.
Leave a Reply