ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΓΕΝΝΟΥΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥΣ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΙ
Ενάντια σε κάθε κυρίαρχη αφήγηση που αναζητά εθνικά σύμβολα και βασιλιάδες, διεκδικεί ονόματα και γενέτειρες αυτοκρατόρων, που ερμηνεύει το παρελθόν κατά το δοκούν και ψάχνει συνέχειες και γραμμικότητες, που πετυχαίνει την εθνική ομοιογένεια με εκκαθαρίσεις και διωγμούς και καταστρέφει από τον αστικό ιστό οτιδήποτε θυμίζει το διαφορετικό, που αποκρύπτει τις ιστορίες όλων όσων δεν χωράνε και όλων όσων αγωνίζονται.
Ενάντια σε κάθε κυρίαρχη αφήγηση που επιχειρεί να αποδώσει μια υλική υπόσταση στο έθνος-κράτος μέσα από μια διαδικασία φυσικοποίησης, μια διαδικασία που οι εθνικές αλήθειες γίνονται αντικειμενικές, φύσει δεδομένες, πραγματικές και αδιαμφισβήτητες και μετασχηματίζει τη συγκυρία σε πεπρωμένο και το παρόν σε αιωνιότητα.
Επιχειρούμε να οικειοποιηθούμε την ιστορική μνήμη, ενάντια στις εθνικές αφηγήσεις, ενάντια στα εμπορευματικά σχέδια επιχειρηματιών δημάρχων, για να ανιχνεύσουμε τις μορφές εκμετάλλευσης και να αποδομήσουμε τις κυρίαρχες αναπαραστάσεις του δημόσιου λόγου που επιλεκτικά σιωπούν απέναντι στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες.
Απέναντι στην επίσημη απαίτηση για λήθη, δημιουργούμε τη δική μας συλλογική μνήμη που στρέφεται στις καθημερινές στιγμές, στους ανθρώπους, στους αγώνες που δόθηκαν και σε αυτούς που θα βρεθούμε. Διεκδικούμε τις ρωγμές στη δική τους εθνική συνέχεια και ταυτότητα, στην οποία δεν χωράμε όλες/οι εμείς που θέλουμε να βρισκόμαστε ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο και πατριαρχία. Γιατί μόνο αν «τσαλακώθουμε» μέσα στους κοινωνικούς αγώνες μπορούμε να αρθρώσουμε έναν πολύγλωσσο ψίθυρο που θα θάψει αυτόν τον κόσμο.
Leave a Reply