«Δεν είμαστε σε θέση να κάνουμε τις επιλογές που θα θέλαμε και αναγκαζόμαστε να υιοθετήσουμε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο με άδικα μέτρα» τόνισε χτες ο κύριος Βενιζέλος.
Πρόκειται για μια τις λίγες στιγμές στην ιστορία του “κοινωνικού συμβολαίου” που κατατίθεται δημόσια μια τέτοιου είδους δήλωση από πολιτικό διαχειριστή της εξουσίας. “Ο κυνισμός είναι το τελευταίο προπύργιο του ηττημένου” λέει μια κινέζικη παροιμία. Και τις επόμενες ημέρες, όταν θα κατατίθεται το “μεσοπρόθεσμο” , η “πλέμπα” θα υπερασπίζεται το δίκαιο κι οι μπάτσοι θα υπερασπίζονται την αδικία. Κοντολογίς, η δήλωση του Μητσοτάκη πρίν δυό μέρες σχετικά με την “εκκαθάριση” της πλατείας Συντάγματος: “ας έχουμε και νεκρούς… τί να κάνουμε;“… είναι πταίσμα.
Ζούμε τις μέρες του ζόφου. Μόλις χτες εμφανίστηκε άνθρωπος που κατέβηκε από αυτοκίνητο κι έψαχνε σε κάδο σκουπιδιών κοντά στον Σκλαβενίτη και δίπλα στο γήπεδο Αιγάλεω. Κοινωνικά οξύμωρα! Η νεκρική σιγή στις γειτονιές δεν οφείλεται μόνο σε μια συστολή, καθώς στερεύει το κομπόδεμα, αλλά και σε μια βαθιά περίσκεψη λίγο πριν τον αστερισμό της απόγνωσης. Κι αν οι απελπισμένοι έχουν ένα απόθεμα ελέους, οι απεγνωσμένοι δεν έχουν κανένα. Ο αστικός ανθρωπισμός υποστέλεται για να δώσει τη θέση του σε μια υβριδιακή έπαρση… είτε ενός γόνιμου ριζοσπαστικού μηδενισμού είτε ενός ωμού κοινωνικού κανιβαλισμού.
Παίρνουμε θέση και είμαστε σίγουροι ότι θα αναγνωρίσουμε ο ένας τον άλλο, η μία την άλλη, εκεί που πρέπει, όταν πρέπει.
Leave a Reply