Στις 5 Μάη 2010 εκτυλίσσεται η πιο μεγαλειώδης απεργιακή πορεία των τελευταίων ετών. Η εμπρηστική επίθεση εναντίον της τράπεζας Marfin έχει ως αποτέλεσμα τον τραγικό θάνατο 3 εργαζομένων σε αυτή και την αναχαίτιση της κοινωνικής οργής που εκδηλώνεται στην πορεία.
Ένα χρόνο μετά, στις 29/04/2011, μέσα σε κλίμα τρομοϋστερίας και θριαμβολογίας από τα Μ.Μ.Ε., 4 άτομα προσάγονται στην ασφάλεια, και αφού κρατούνται για ώρες, τους ανακοινώνεται ότι θεωρούνται ύποπτοι για συμμετοχή στα γεγονότα της πορείας ένα χρόνο πριν, και τελικά αφήνονται ελεύθεροι χωρίς κατηγορίες. Οι 3 από τους κατηγορούμενους, πριν καν λάβουν την δικογραφία απαντούν ανοιχτά αρνούμενοι κάθε συμμετοχή στην υπόθεση.
Το κράτος, καθώς πλησιάζει χρονικά το γεγονός που θέλει να αποκαλεί ως δεύτερη «τραγική επέτειο» των θανάτων στην Marfin, ανασύρει την υπόθεση μεθοδεύοντας για τους 4 προσαχθέντες κατηγορίες που αφορούν στον εμπρησμό της Marfin και του Ιανού. Ενώ για 2 χρόνια οι διωκτικές αρχές εξετάζουν στοιχεία από 90 κάμερες, στήνουν σαθρό κατηγορητήριο με υποτιθέμενες μαρτυρίες και ασαφείς φωτογραφίες, θέλοντας να δώσουν το σαφές μήνυμα της αποτελεσματικότητας της αστυνομίας, στο επικοινωνιακό παιχνίδι μιας προεκλογικής επιτυχίας.
Όμως δεν θα μπορούσε να είναι μόνο αυτό. Οι τρείς από τους συλληφθέντες είναι άτομα που δραστηριοποιούνται στον αντιεξουσιαστικό χώρο και η στοχοποίησή τους οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο γεγονός αυτό. Το μόνο «ενοχοποιητικό» στοιχείο για αυτούς είναι η συμμετοχή τους, μαζί με 200.000 κόσμου, στην μαζική απεργιακή πορεία της 5ης Μάη και η παρουσία τους στους αυτοοργανωμένους αγωνές για την κοινωνική απελευθέρωση.
Η συγκεκριμένη δίωξη στοχεύει στα συγκεκριμένα άτομα, αφενός μεν, με σκοπό τη σπίλωσή τους, την ηθική τους κάμψη και την πολιτική τους εξόντωση, αφετέρου δε, στην εγκληματοποίηση του αναρχικού χώρου, ως φορέα δολοφονικών ενεργειών, επικίνδυνων για την κοινωνία. Το δόγμα της κατασκευής υπόπτων πρέπει να εφαρμοστεί ακριβώς επάνω σε άτομα που συμμετέχουν στον αντιεξουσιαστικό χώρο. Το κράτος δεν χρειάζεται μόνο το κουκούλωμα-ξεκαθάρισμα την υπόθεσης. Χρειάζεται την εξασφάλιση πίστης σε αυτό, με την παραγωγή έργου και την υποτιθέμενη απονομή δικαιοσύνης, αδιαφορώντας για τους νεκρούς εργαζόμενους και εμπαίζοντας τους συγγενείς και τους ανθρώπους αυτών.
Με την μνημονιακή επίθεση να επιτείνεται και την κρίση να απλώνει σε όλα τα πεδία της καθημερινότητας, σε ένα κόσμο που γεννά φτώχεια, καταπίεση, εξαθλίωση και αποκλεισμούς, πρακτικές αντίστασης και αγώνα υιοθετούνται από ολοένα και ευρύτερα κομμάτια του κοινωνικού ιστού και η καταστολή στέλνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα σε πολλαπλούς αποδέκτες : πειθαρχία και υπακοή.
Απέναντι στο σύγχρονο κυνήγι των μαγισσών κανένας σύντροφος δεν είναι μόνος του. Αν η κυριαρχία στοχεύει στην ηθική εξόντωση των αγωνιστών και στην εθελόδουλη ανάσχεση των κοινωνικών αντιστάσεων η απάντηση είναι μία: Δεν θα τους περάσει.
Όσες σκευωρίες και να στηθούν οι απαντήσεις θα δοθούν στον δρόμο, στις γειτονιές, στους εργασιακούς χώρους και σε κάθε πεδίο της καθημερινής ζωής.
Leave a Reply