Αριστερές οργανώσεις, σωματεία και κόμματα όπως το Κουρδικό ( HDP ) είχαν οργανώσει για το Σάββατο 10 Οκτώβρη μεγάλη συγκέντρωση στο κεντρικό πάρκο της Άγκυρας και πορεία στην πόλη με αίτημα να σταματήσει η σφαγή των Κούρδων που εξελίσσεται τις τελευταίες εβδομάδες στα νότια και ανατολικά της Τουρκίας. Πούλμαν ξεκίνησαν από πολλά μέρη της χώρας για να μεταφέρουν τις χιλιάδες των διαδηλωτών στην πρωτεύουσα. Την ώρα της συγκέντρωσης έγιναν δύο μεγάλες εκρήξεις ανάμεσα στους συγκεντρωμένους με αποτέλεσμα τον θάνατο τουλάχιστον 90 ανθρώπων και τον σοβαρό τραυματισμό υπερδιπλάσιων.
Κανείς δεν ξέρει πώς έγιναν οι εκρήξεις και ποιοί τις προκάλεσαν. Το ένα δεν θα οδηγήσει απαραίτητα στο άλλο. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος οι μόνοι ωφελημένοι είναι εκείνοι που ξεκίνησαν και συνεχίζουν τις επιθέσεις του τουρκικού κράτους ενάντια στους κούρδους και όλα δείχνουν τον Νταγίπ Ερντογάν. Αυτός είναι και ο λόγος των οργισμένων δηλώσεων που κάνουν εναντίον του σχεδόν όλοι οι διοργανωτές. Προφανώς, όταν προσπαθούμε να κατανοήσουμε πολιτικά ένα γεγονός δεν κάνουμε ποσοτικές αλλά ποιοτικές αναγωγές. Έτσι, οι 96 μέχρι τώρα νεκροί (ανάμεσά τους και 2 αναρχικοί) πιστοποιούν μια μαζική σφαγή που στοχεύει σε απολύτως συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές. Το καθεστώς του Ερντογάν επιδιώκει τη μέγιστη δυνατή εσωτερική εθνοκρατική συνεκτικότητα (κι αυτό σημαίνει ότι εγκαλεί όλες τις αφορμές που χρειάζεται για να συντρίψει την πρόσφατη πολιτική εκλογική του αμφισβήτηση από το κουρδικό κόμμα) προκειμένου να τοποθετηθεί με τη μέγιστη δυνατή ισχύ (ο εστί μεθερμηνευόμενον: ανενόχλητο) μέσα στην γεωστρατηγική σκακιέρα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Με το να χρησιμοποιούνται τέτοιες μέθοδοι, όπως εξόφθαλμη μαζική σφαγή διαδηλωτών των αντιπάλων του, είναι πασιφανές ότι τα πολιτικά εργαλεία έχουν εξαλείψει και δρομολογούνται μέθοδοι τρομοκράτησης με σκοπό την απομαζικοποίηση των αντιστάσεων. Όσο κι αν αυτές οι μέθοδοι αποτελούν ασκήσεις ισχύος ποτέ ιστορικά δεν έχουν αποδειχτεί αποτελεσματικές για τα καθεστώτα που τις χρησιμοποιούν. Αν όχι βραχυπρόθεσμα, σίγουρα μεσομακροπρόθεσμα.
Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι το αίμα που ρέει άφθονο στην περιοχή της νοτιοανατολικής Τουρκίας εδώ και πολλά χρόνια όλο και περισσότερο αυξάνεται στις μέρες μας. Και μπορεί η κουλτούρα των Κούρδων, αναπόφευκτα πλέον λόγω των ιστορικών πεπραγμένων και της εμπόλεμης κατάστασης, να έχει ενσωματώσει θυσιαστικά χαρακτηριστικά, αυτό όμως δεν ισχύει για την πλειονότητα όλων όσοι εμπλέκονται στον πόλεμο εναντίον του καθεστώτος του Ερντογάν. Κανείς δεν μπορεί να προλέξει τη συνέχεια. Αναμφισβήτητα ο πολιτισμός του αίματος και η ανείπωτη βαρβαρότητα εξακτινώνονται με δυναμικό τρόπο και με σημείο αναφοράς τη Μέση Ανατολή των ημερών μας. Και μόνο η αποφασιστικότητα και το απελευθερωτικό μένος των αντιστεκόμενων μπορεί να δημιουργήσει αναχώματα και να συντρίψει αυτόν τον απεχθή πολιτισμό.
Leave a Reply