“Expo” ή αλλιώς “international exhibitions” ονομάζονται οι παγκόσμιες εκθέσεις προϊόντων, υπηρεσιών και καινοτομιών που αφορούν σε μείζονα ζητήματα της παγκόσμιας επιστημονικής και τεχνολογικής προόδου. Την Πρωτομαγιά του 2015 εγκαινιάζεται η “Expo” στο Μιλάνο με κεντρικό θέμα: “Θρέψτε τον πλανήτη, Ενέργεια για ζωή”. Οι εγκαταστάσεις της καλύπτουν πάνω από 1000 στρέμματα και το κόστος κατασκευής τους ξεπερνά τα 2,6 δις. Η διεξαγωγή της επέφερε περισσότερες από 20 εκατομμύρια επισκέψεις στην χώρα σε διάστημα 6 μηνών.
Η ραγδαία διαμόρφωση των υποδομών για τη ”φιλοξενία” της τερατώδους αυτής έκθεσης δε θα μπορούσε παρά να συμβαίνει σε καθεστώς μαύρης και απλήρωτης εργασίας με εντατικούς ρυθμούς και με την επιπρόσθετη ενεργοποίηση του πάντα πρόθυμου εθελοντισμού. Αντίστοιχα, δε θα μπορούσε και να μην προϋποθέτει συνεργασία της τοπικής εξουσίας με τη μαφία, ξέπλυμα μαύρου χρήματος και μίζες. Σε ότι αφορά την ίδια την πόλη, η δημιουργία ενός αποστειρωμένου περιβάλλοντος, οι αναπλάσεις και ο εξευγενισμός αστικών τοπίων (gentrification) που “επιβάλλονται” στην προκειμένη, συνεπάγονται μια σειρά εκκενώσεων εργατικών κατοικιών και καταλήψεων στέγης. Επίσης, εκτοπίσεις πληθυσμών από τις γειτονιές, επιτήρηση και έκτακτα μέτρα ασφαλείας.
Απέναντι σ’ αυτή την παγκόσμια εμποροπανήγυρη που φυτεύτηκε στην πόλη τους, Ιταλοί σύντροφοι απηύθυναν πανευρωπαϊκό κάλεσμα με στόχο τη στήριξη του αγώνα τους και τη δημιουργία αντισυγκέντρωσης την ημέρα των εγκαινίων της έκθεσης “Expo”, την 1η Μάη. Η συγκέντρωση αυτή ονομάστηκε “No Expo” και στηρίχθηκε από το σύνολο των πολιτικών κινημάτων και εργατικών φορέων στο πλαίσιο της διαδήλωσης για την εργατική Πρωτομαγιά καθώς και από πλήθος αλληλέγγυου κόσμου από διάφορες χώρες. Το κίνημα “No Expo” στην Ιταλία είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα, όπου οι κοινωνικοί αγώνες των από τα κάτω αναγνωρίζουν, συνειδητοποιούν και επιτίθενται στη λεηλασία της ζωής τους.
Έτσι, δεν είναι τυχαίο ότι η πρωτομαγιάτικη διαδήλωση απέκτησε ένα διεθνή χαρακτήρα και πολλοί σύντροφοι και συντρόφισσες από διάφορες χώρες της Ευρώπης συμμετείχαν σε αυτήν. Η διαδήλωση απέκτησε ένα συγκρουσιακό χαρακτήρα με τις ιταλικές δυνάμεις καταστολής. Έγιναν πολλές προσαγωγές, οι οποίες, ωστόσο, ελλείψει επιβαρυντικών στοιχείων δεν εξελίχθηκαν σε συλλήψεις. Η κατασταλτική στρατηγική, όμως, δεν μπορεί να αφήνει “κενά” σε σχέση με την αποτελεσματικότητά της.
Μετά την ολοκλήρωση της έκθεσης στήνεται μια “αντιτρομοκρατική καμπάνια” από το ιταλικό κράτος ενάντια στο κίνημα “Νo Expo”, διεκδικώντας την έκδοση και την εκδίκαση μερικών προσαχθέντων αγωνιστών από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, βάσει του ιταλικού δικαίου. Προκειμένου, εν τω μεταξύ, να εκμαιεύσει την κοινωνική νομιμοποίηση των διώξεων, επιστρατεύει τα ιταλικά ΜΜΕ. Στο ίδιο πλαίσιο το ιταλικό κράτος επιλέγει για πρώτη φορά να ενεργοποιήσει το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης (ενώ είναι σε ισχύ από το 2004 έχει δρομολογηθεί μόνο σε περιπτώσεις βαριών αδικημάτων όπως εμπορία ναρκωτικών και σωματεμπορία) ως μέσο καταστολής κοινωνικών και πολιτικών αγώνων.
Στη βάση αυτού του κατασταλτικού σχεδίου, τα ξημερώματα της 12ης Νοέμβρη, ημέρα πανελλαδικής απεργίας, αστυνομικοί με συνοδεία εισαγγελέα, εισβάλλουν στα σπίτια 5 αγωνιστών φοιτητών από την Αγία Παρασκευή και τους συλλαμβάνουν μετά από απαίτηση του ιταλικού κράτους, το οποίο έχει εκδώσει ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης εναντίον τους. Μοναδική σαφής κατηγορία σε βάρος τους είναι η συμμετοχή τους στη διαδήλωση στο Μιλάνο την ημέρα της εργατικής Πρωτομαγιάς ενάντια στη διεθνή έκθεση “Expo 2015”. Μία μέρα μετά, στις 13 Νοέμβρη, ύστερα από πιέσεις του κινήματος αλληλεγγύης που δημιουργήθηκε αντανακλαστικά για την υπεράσπιση των 5 φοιτητών, οι ελληνικές δικαστικές αρχές αποφασίζουν να μην τους προφυλακίσουν. Αντ’ αυτού, τους επιβάλλουν αυστηρότατους περιοριστικούς όρους ωσότου να αποφασιστεί από το συμβούλιο εφετών αν θα εκδοθούν ή όχι.
Στην υπόθεση αυτή, όμως, δεν εμπλέκεται μόνο το ιταλικό κράτος. Το ελληνικό κράτος προχώρησε στις συλλήψεις των 5 αγωνιστών τη 12η Νοέμβρη, στο πλαίσιο τήρησης των διακρατικών συμφωνιών μεταξύ των κρατών – μελών της Ε.Ε. Η εμπλοκή του στην υπόθεση αυτή, φυσικά, δε σταματά στις συλλήψεις αυτές. Μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα καλείται να εκδώσει τους 5 διωκόμενους στις ιταλικές αρχές (οι οποίες με τη σειρά τους θα τους προφυλακίσουν μέχρι να τους δικάσουν). Χωρίς την “αρωγή” του, λοιπόν, είναι αδύνατη η εφαρμογή της κατασταλτικής πολιτικής του ιταλικού κράτους . Η υπόθεση είναι ολοφάνερα κοινή όπως και οι πολιτικές ευθύνες.
Οι πρωτοφανείς διακρατικές συνεργασίες για τη “συμμόρφωση” των απανταχού αντιφρονούντων, σε συνδυασμό με τη χυδαία ρητορική των ΜΜΕ, αποδεικνύουν ότι είτε εγχώρια, είτε διεθνής, η καταστολή των κοινωνικών αντιστάσεων από τις κυριαρχικές δυνάμεις είναι αυτονόητη και στοχεύει στην βίαιη εκπειθάρχηση των ακηδεμόνευτων αγώνων. Το κίνημα “No Expo” και το πανευρωπαϊκό κύμα αλληλεγγύης σε όλους τους διωκόμενους της υπόθεσης αποδεικνύουν πόσο αυτονόητη είναι και η πύκνωση των κοινωνικών αγώνων, η αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων και η δημιουργία μικρών ή μεγάλων εξεγερτικών στιγμών στην καθημερινή μας ζωή.
Να οργανώσουμε τις συλλογικές μας αντιστάσεις ενάντια στην λεηλασία των ζωών μας.
Να μην εκδοθούν οι 5 αγωνιζόμενοι φοιτητές από την Αγία Παρασκευή
Αλληλεγγύη στους 5 Ιταλούς κατηγορούμενους για την ίδια υπόθεση.
Καμία δίωξη για την υπόθεση No Expo.
Κατάληψη Σινιάλο
Τρίτη 24/11
Συγκέντρωση στην ιταλική Πρεσβεία 18.00, Σέκερη και Β. Σοφίας
Αν αυτοπροσδιορίζονταν ως αναρχικοί και δεν χρησιμοποιούσαν την ιδιότητα του φοιτητή θα ήσασταν αλληλέγγυοι σύντροφοι/ισσες?
Η κατάληψη Σινιάλο δημιουργήθηκε από την Πρωτοβουλία Αναρχικών Αιγάλεω, αναρχικοί/ές υπάρχουν στη συνέλευση της κατάληψης αδιαλείπτως ευθύς εξαρχής της (μεταξύ άλλων συντρόφων/ισσών που αναγνωρίζουν τον εαυτό τους στην ταυτότητα των εξεγερμένων όπως αυτή προσδιορίστηκε στη διάρκεια του Δεκέμβρη 2008), στην κατάληψη φιλοξενούνται οι συνελεύσεις αναρχικών συλλογικοτήτων (όπως είναι οι αναρχικοί/ές από τα Δυτικά και η πρωτοβουλία ολικών αρνητών στράτευσης)… οπότε μια αρνητική απάντηση στην ερώτησή σου θα ήταν προφανώς σύμπτωμα ενός είδους “διπολικής διαταραχής”