Για την υπόθεση του αναρχικού απεργού πείνας Κ. Σακκά

  Στις 4/12/10 συλλαμβάνομαι μαζί με τον σύντροφο Αλέξανδρο Μητρούσια στη Νέα Σμύρνη εξερχόμενος από ενοικιαζόμενη αποθήκη, στο εσωτερικό της οποίας βρίσκεται οπλισμός.

    Έχω παραδεχτεί από την πρώτη στιγμή τη σχέση μου με τον χώρο αυτό, όπως επίσης και με τα όπλα που βρέθηκαν. Έχω δηλώσει από την πρώτη στιγμή ότι είμαι αναρχικός και ότι η παρουσία μου στον συγκεκριμένο χώρο σχετίζεται με την πολιτική μου ταυτότητα και τις επιλογές που αυτή συνεπάγεται.

    Στις 7/12/10 οδηγούμαι στην αρμόδια ανακρίτρια και προφυλακίζομαι με την κατηγορία της συμμετοχής σε άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση και για διακεκριμένη οπλοκατοχή.    Στις 12/4/11 και ενώ είμαι ήδη πάνω από τέσσερις μήνες κρατούμενος στις φυλακές Ναυπλίου, καλούμαι εκ νέου από τους ανακριτές Μπαλτά, Μόκκα και χωρίς να έχει προκύψει κανένα καινούργιο στοιχείο, χωρίς να έχει υπάρξει καν εξέλιξη κάποιας έρευνας, προφυλακίζομαι για συμμετοχή στην ε.ο. ΣΠΦ. Αυτό έγινε προφανώς αντιλαμβανόμενοι οι κύριοι ανακριτές πως δεν θα μπορούσε να σταθεί σε μία δικαστική αίθουσα η κατηγορία της συμμετοχής σε μία οργάνωση η οποία στο ενεργητικό της δεν έχει καμία δράση, στην κατοχή των μελών της δεν υπάρχουν βόμβες, προκηρύξεις, χρησιμοποιημένα όπλα, μία οργάνωση που δεν έχει ούτε καν όνομα.

Έχω ξεκαθαρίσει στο παρελθόν – όπως και η ίδια η ε.ο. ΣΠΦ από τη μεριά της – πως δεν είμαι μέλος της εν λόγω οργάνωσης. Δεν το έκανα για να αποφύγω την εκδικητική, κατασταλτική οδύσσεια που επιφυλάσσει η αστική δικαιοσύνη σε όποιον κατηγορείται ως μέλος της, αλλά πολύ απλά γιατί έτσι είναι. Όφειλα να το ξεκαθαρίσω για την αληθή ιστορική καταγραφή. Τόσο για μένα τον ίδιο, όσο και για την ε.ο. ΣΠΦ.

Η αρχική κατηγορία της ένταξης σε άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση που αποδόθηκε τόσο σε μένα και τους δύο συντρόφους μου (Μητρούσια, Καραγιαννίδη) όσο και στα υπόλοιπα άτομα που συνελήφθησαν στην ίδια επιχείρηση – παρόλο που δεν είχαν καμία απολύτως σχέση – αποτέλεσε κορύφωση των πολιτικών σκοπιμοτήτων που εξυπηρετήθηκαν από τη ΔΑΕΕΒ εκείνη την περίοδο για λογαριασμό του τότε υπουργού δημοσίας τάξης Χρήστου Παπουτσή, που επιθυμούσε – όπως όλοι οι ομόλογοι του άλλωστε – πάση θυσία την εξάρθρωση τρομοκρατικής οργάνωσης επί των ημερών του. Είναι γνωστό, πως ο εν λόγω υπουργός είχε άμεση εποπτεία της επιχείρησης και μάλιστα αξιολόγησε ο ίδιος τα δεδομένα που του μετέφερε η αντιτρομοκρατική και τέλος έδωσε την εντολή να γίνουν οι συλλήψεις. Όποιος παρακολουθούσε τα καθεστωτικά μέσα εκείνες τις μέρες θα θυμάται τα σενάρια και τις εκτιμήσεις διάφορων δημοσιογραφικών παπαγάλων για το ποιας οργάνωσης μέλη μπορεί να είμαστε, τι σκοπεύαμε να κάνουμε κλπ τα οποία προφανώς τροφοδοτούσε η ΔΑΕΕΒ, μέχρι φυσικά να βγουν τα αποτελέσματα των βαλλιστικών εξετάσεων και να το βουλώσουν… Αργότερα ο κύριος Παπουτσής, στην προσπάθεια του να απολογηθεί για το φιάσκο, δίνοντας συνέντευξη σε γνωστό περιοδικό δήλωσε πως τον “κοροΐδεψε η αντιτρομοκρατική υπηρεσία”(!).

Στις 6/4 του ’12, υπόδικος ακόμα και πλησιάζοντας στη λήξη του 18μηνου (μέγιστο όριο κράτησης βάση του νόμου), προφυλακίζομαι εκ νέου για τη διάπραξη 160 εμπρηστικών και βομβιστικών ενεργειών, την ευθύνη των οποίων έχει αναλάβει η οργάνωση ΣΠΦ. Χαρακτηριστικό είναι πως στη συγκεκριμένη δικογραφία, όχι μόνο δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο εις βάρος μου – δεν μπήκαν καν στον κόπο να κατασκευάσουν αυτή τη φορά – αλλά δεν γίνεται και κάποια αναφορά στο άτομο μου, παρά μόνο στην επίδοση του κατηγορητηρίου. Είναι μία δικογραφία που χωρίς υπερβολή θα μπορούσε με την λογική που χαρακτηρίζει τους εγκάθετους ανακριτές Μπαλτά – Μόκκα, να επιδοθεί στον καθένα. Είναι επίσης χαρακτηριστικό και έκδηλο της σκοπιμότητας αυτής της δίωξης πως οι κύριοι ανακριτές είχαν στα χέρια τους την συγκεκριμένη δικογραφία από την πρώτη στιγμή της σύλληψης μου, γεγονός που τους υποχρέωνε – βάση του νόμου πάντα – να μου επιδοθεί μαζί με την πρώτη δικογραφία. Δηλαδή με λίγα λόγια οι κύριοι αυτοί με προφυλάκισαν με την κατηγορία της ένταξης στην ίδια οργάνωση δύο φορές διαδοχικά(!).

Σήμερα, όντας υπόδικος 2,5 χρόνια ουσιαστικά για απλή οπλοκατοχή (διακεκριμένη οπλοκατοχή διευκρινιστικά και μόνο σημαίνει πως τα όπλα που κατέχει κάποιος, προορίζονται είτε για εμπόριο, είτε για τροφοδότηση τρομοκρατικής οργάνωσης, κάτι το οποίο ούτε προκύπτει, ούτε το αποδέχομαι), οι κύριοι θεσμικά υπερασπιστές της δικαιοσύνης και του νόμου οι οποίοι κρατούν εμένα επειδή τον παραβίασα, αποφάσισαν να παραβλέψουν ακόμα και το σύνταγμα τους – το οποίο ορίζει κάθε επόμενη της πρώτης προφυλάκισης ως μέγιστο όριο τους 12 μήνες – αφού δεν τους αρκεί για να εξυπηρετήσουν την πολιτική τους ηγεσία και να με κρατήσουν ακόμα έξι μήνες όμηρο.

Ουσιαστικά, οι εξοντωτικές προφυλακίσεις που επιβάλουν μία παρατεταμένη συνθήκη αιχμαλωσίας, αποτελεί αντιστάθμισμα για τα σαθρά και πρόχειρα μαγειρεμένα κατηγορητήρια, τα οποία ότι και να κάνουν, αδυνατούν να αποτρέψουν το “ξεφούσκωμα” τους στις δικαστικές αίθουσες παρά το ειδικό καθεστώς που τις χαρακτηρίζει (από κάθε άποψη). Όποιος έχει περάσει απ’ αυτές έστω και για λίγο, το γνωρίζει αυτό πολύ καλά.

Είναι ξεκάθαρη πλέον η τακτική τους και προδίδει την εκδικητική τους σκοπιμότητα. Ναι είναι αλήθεια, το κράτος εκδικείται τους πολιτικούς του αντιπάλους. Τους εκδικείται αλλά ποτέ δεν τους αναγνωρίζει. Ποτέ δεν το έκανε άλλωστε. Πράκτορες και προδότες τότε, τρομοκράτες και εχθρός της κοινωνίας τώρα.

Είναι γεγονός πως το πολιτικό σύστημα, διανύει μεταπολιτευτικά την κρισιμότερη και ασταθέστερη περίοδο, εξαιτίας των εγχώριων συνεπειών της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης. Είναι επίσης γεγονός πως η καταστολή και γενικά η αυταρχική στάση του κράτους, είναι το “τελευταίο χαρτί” που έχει στα χέρια του, προκειμένου να διασφαλίσει την υποτελή κοινωνική ειρήνη και το να αποτρέψει, η γενικευμένη αντίδραση να εκφραστεί με οργανωμένες και ουσιαστικότερες εξεγερτικές μορφές.

Ο ίδιος ο υπουργός οικονομικών έχει ομολογήσει πως πρώτη φορά καλείται κυβέρνηση να εφαρμόσει τόσο ακραία μέτρα σε περίοδο ειρήνης.

Οι νόμοι οι οποίοι ανέκαθεν εκφράζανε τη βούληση των ισχυρών, σήμερα δεν αρκούν για τους πολιτικούς εκπροσώπους του συστήματος μπροστά σ’ αυτά που καλούνται να διεκπεραιώσουν υπηρετώντας το.

Έχοντας την άποψη και την θέση πως ο δρόμος για την ατομική – συλλογική ελευθερία είναι γεμάτος από αγώνα και αντίσταση, αποφάσισα από την Τρίτη 4/6, να προχωρήσω σε απεργία πείνας· ημερομηνία που με το ισχύον νομικό καθεστώς, λήγει το μέγιστο όριο προφυλάκισης μου. Διευκρινίζω πως για μένα η επιλογή του να προχωρήσω σε απεργία πείνας, δεν αποτελεί κίνηση απελπισίας, αλλά επιλογή συνέχισης του αγώνα. Ενός αγώνα που δίνουμε από την πρώτη στιγμή της αιχμαλωσίας μας εγώ και οι σύντροφοί μου, αντιστεκόμενοι σε μία δίχως προηγούμενο εκδικητική αντιμετώπιση από τους δικαστικούς μηχανισμούς, οι οποίοι αποφάσισαν για την περίπτωση μας να κάνουν ένα διάλειμμα από τα εισπρακτικά τους καθήκοντα, προκειμένου να υπερασπιστούν την κοινωνία από τους υποτιθέμενους εχθρούς της και τους νόμους από τους παραβάτες τους. Είναι οι ίδιοι μηχανισμοί και οι ίδιοι άνθρωποι πίσω απ’ αυτούς, που αποτελούν τους φυσικούς αυτουργούς της νομιμότητας των επιστρατεύσεων των απεργών, των χιλιάδων πλειστηριασμών και αστέγων, της κατάργησης των εργασιακών διεκδικήσεων, των απολυμένων, της κατάργησης των κοινωνικών παροχών, των χιλιάδων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, των εκατοντάδων αυτόχειρων κάθε χρόνο που βάζουν τέλος στη ζωή τους επειδή αδυνατούν να ανταπεξέλθουν αξιοπρεπώς, της νομιμότητας των στοιβαγμένων ανθρώπων σε στρατόπεδα χαρακτηρίζοντας τους ως λαθραίους. Είναι οι φυσικοί αυτουργοί της νομιμότητας των βασανιστηρίων και των ξυλοδαρμών στα αστυνομικά τμήματα, των τυχαίων εκπυρσοκροτήσεων, της φίμωσης των αντικαθεστωτικών μέσων πληροφόρησης…

Είναι οι φυσικοί αυτουργοί της δημιουργίας μίας κοινωνίας νεκροταφείο στο όνομα του νόμου.

Είναι οι φυσικοί αυτουργοί της δημιουργίας μίας κοινωνίας νεκροταφείο αν χρειαστεί ακόμα και εκτός νόμου…

Βουτηγμένοι στην υποκρισία και την αθλιότητα, κατάπτυστοι τόσο για τους θιασώτες της αστικής δικαιοσύνης, όσο και για τους επικριτές και τους ιδεολογικούς εχθρούς της.

“Αργοπεθαίνει όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές(…) Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη απ’ το απλό γεγονός της αναπνοής”.

Πάμπλο Νερούντα

Σακκάς Κώστας  

Α’ πτέρυγα Κορυδαλλού

ΝΟΜΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ ΚΩΣΤΑ ΣΑΚΚΑ

 Θεσσαλονίκη, 4η Ιουνίου 2013

Τα μέλη του Νομικού Παρατηρητηρίου για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων παρεμβαίνουμε ξανά – και σε συνέχεια δύο προηγούμενων κινήσεων – για την παράνομη ποινική μεταχείριση του Κώστα Σακκά, κατηγορούμενου για την φερόμενη συμμετοχή του στην οργάνωση της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς με βάση πλήρως ανύπαρκτα στοιχεία και μάλιστα κρατούμενου για τον ίδιο λόγο, προσωρινά ! και για δύο φορές, από τις 04.12.2010 μέχρι σήμερα, δηλαδή για 2 έτη και 6 μήνες!

Στο παρόν, εκφράζουμε ειδικότερα την ανησυχία μας για την παρά τω νόμω, επιβολή της παράτασης πέραν του έτους! της προσωρινής κράτησης του Κώστα Σακκά για δεύτερη φορά και σε συνέχεια της πρώτης. Συγκεκριμένα, με βούλευμα του αρμοδίου Συμβουλίου Εφετών Αθηνών, που αποφασίστηκε στις 25 Απριλίου του τρέχοντος έτους, η διαδοχικά δεύτερη προσωρινή κράτηση του Κώστα Σακκά παρατάθηκε μέχρι τη συμπλήρωση των δεκαοχτώ μηνών και όχι των δώδεκα μηνών, όπως επιβάλλει ρητά η διάταξη του άρθρου 288 ΚΠοινΔ.

Μετά από τη δικαστική αυτή εξέλιξη, ο Κώστας Σακκάς ξεκίνησε σήμερα απεργία πείνας διαμαρτυρόμενος με το ύστατο αυτό μέσο αγώνα, για την παράνομη παράταση της προσωρινής του κράτησης για έξι μήνες ακόμη. Σήμερα, όπου συμπληρώνεται το ανώτατο όριο του ενός έτους από τη δεύτερη προφυλάκισή του, απαιτεί να αφεθεί άμεσα ελεύθερος. Όπως, επισημαίνει ο ίδιος σε δημόσια επιστολή του « (…) Σήμερα, όντας υπόδικος 2,5 χρόνια ουσιαστικά για απλή οπλοκατοχή (διακεκριμένη οπλοκατοχή διευκρινιστικά και μόνο σημαίνει πως τα όπλα που κατέχει κάποιος, προορίζονται είτε για εμπόριο, είτε για τροφοδότηση τρομοκρατικής οργάνωσης, κάτι το οποίο ούτε προκύπτει, ούτε το αποδέχομαι), οι κύριοι θεσμικά υπερασπιστές της δικαιοσύνης και του νόμου οι οποίοι κρατούν εμένα επειδή τον παραβίασα, αποφάσισαν να παραβλέψουν ακόμα και το σύνταγμα τους – το οποίο ορίζει κάθε επόμενη της πρώτης προφυλάκισης ως μέγιστο όριο τους 12 μήνες – αφού δεν τους αρκεί για να εξυπηρετήσουν την πολιτική τους ηγεσία και να με κρατήσουν ακόμα έξι μήνες όμηρο. (…) ».

Συγκεκριμένα, ο Κώστας Σακκάς συνελήφθη στις 04.12.2010 στην Αθήνα. Απολογήθηκε στην αρμόδια Ανακρίτρια Αθηνών στις 07.12.2010 για τα αδικήματα της ένταξης σε άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση και της διακεκριμένης οπλοκατοχής και κρίθηκε προσωρινά κρατούμενος. Κατά τη διάρκεια της προσωρινής του κράτησης και μετά από συμπληρωματική απαγγελία κατηγορίας για το αδίκημα της ένταξης στην οργάνωση ΣΠΦ, κλήθηκε εκ νέου σε απολογία στις 12.04.2011, οπότε διατάχθηκε η διατήρηση της ισχύος του εντάλματος που του είχε επιβληθεί στις 07.12.2010. Κατά τη διάρκεια της προσωρινής του κράτησης (συγκεκριμένα δύο μήνες πριν τη συμπλήρωση του 18μηνου) του ασκήθηκε νέα ποινική δίωξη, ξανά για το αδίκημα της ένταξης στην οργάνωση ΣΠΦ  και για μια σειρά πράξεων των οποίων την ευθύνη είχε αναλάβει η ίδια οργάνωση.

Σημαντικά στοιχεία που αφορούν, ουσία και νόμω, την τελευταία ποινική υπόθεση του προσωρινά κρατούμενου Κώστα Σακκά επιβεβαιώνουν το δίκαιο και θεσμικά, αίτημά του να αφεθεί άμεσα ελεύθερος όπως επιβάλλει ο νόμος και να αρθεί η δεύτερη προσωρινή του κράτηση για το ίδιο αδίκημα, ήτοι αυτό της φερόμενης ένταξης στην χαρακτηριζόμενη από τις Αρχές τρομοκρατική οργάνωση  και συναφών με αυτό, τρομοκρατικών πράξεων, με το όνομα « Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς » και αποτελούν τα εξής:

1.Καμία απολύτως ένδειξη – πόσο μάλλον σοβαρή – δεν μπορεί να εισφέρει αποδεικτικό υλικό στην ενοχή του παραπάνω κατηγορούμενου, κανένα δηλαδή στοιχείο στην ογκωδέστατη, που αφορά τις ανωτέρω κατηγορίες, ποινική δικογραφία χιλιάδων σελίδων, δεν υπάρχει που να συνδέει το πρόσωπο αυτού με καμία απολύτως πράξη αξιόποινη ή μη, παρ΄όλα αυτά, νέα, δεύτερη ποινική δίωξη ασκείται σε βάρος του για το ίδιο αδίκημα ( ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση ) και επιβάλλεται για δεύτερη φορά, προσωρινή κράτησή του χωρίς καμία απαιτούμενη από τον νόμο, αιτιολογία, καταγεγραμμένη στο οικείο ένταλμα του αρμόδιου ανακριτή.

2.Η « μοιρασιά » του προανακριτικού υλικού σε περισσότερες της μίας ποινικές υποθέσεις που χρησιμοποιούν όλες την ίδια κατηγορία της ένταξης στην ίδια οργάνωση και κατά περίπτωση, συναφή με αυτή, αδικήματα. Τα αδικήματα αυτά μάλιστα, ανασύρονται μετά από την παρέλευση σημαντικού χρονικού διαστήματος και ενώ στην πραγματικότητα θα συνιστούσαν αντικείμενο μίας ενιαίας ποινικής δίκης που θα έκρινε εξ΄αρχής και άπαξ τη συμμετοχή εμπλεκόμενων προσώπων σε αξιόποινες πράξεις της φερόμενης οργάνωσης της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς κατά την ίδια χρονική περίοδο, « τεμαχίζονται » σε διάφορες δικογραφίες. Η ανωτέρω τακτική δημιουργεί μεγάλη ανασφάλεια και προβληματισμό για την παραβίαση της αρχής του ακαταδίωκτου λόγω εκκρεμοδικίας και της απαγόρευσης του διττού αξιοποίνου. Ειδικότερα, όλες οι επιμέρους δικογραφίες που αφορούν την υπόθεση της ΣΠΦ, ήταν γνωστές στον ειδικό εφέτη ανακριτή που ανέλαβε τον χειρισμό τους, πριν από την 12.04.2011 οπότε ο Κώστας Σακκάς είχε κληθεί για συμπληρωματική απολογία, ως άνω, επομένως σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 288 ΚΠΔ, δεν υπήρχε η δυνατότητα έκδοσης νέου εντάλματος προσωρινής κράτησης εις βάρος του. Παρ΄όλα αυτά κρίθηκε εκ νέου προσωρινά κρατούμενος και η προσωρινή του κράτηση ξεκίνησε τυπικά στις 04.06.2012, χρόνο κατά τον οποίο έληξε το πρώτο δεκαοκτάμηνο.

3.Ακόμη βέβαια, που ήθελε θεωρηθεί πως η άσκηση εφ΄άπαξ ποινικής δίωξης για τα ανωτέρω συναφή αδικήματα δεν ήταν εφικτή, τα διωκόμενα αδικήματα πέραν πάσης αμφιβολίας, αποτελούν μέρος της ίδιας ποινικής υπόθεσης, εάν και συγκροτούν δύο ( σχετικά με τον Κώστα Σακκά ) διαφορετικές δικογραφίες, τα ιστορικά γεγονότα που συγκροτούν τις διώξεις και τα πρόσωπα είναι τα ίδια, αφορούν τη δράση και τον αυτό σκοπό της φερόμενης τρομοκρατικής οργάνωσης της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς και υπάρχει ταυτότητα των εμπλεκόμενων προσώπων, ταυτότητα στη χρονική περίοδο που λειτούργησε η ανωτέρω οργάνωση, ταυτότητα στον τόπο, ταυτότητα στη φύση των εγκλημάτων τα οποία συνιστούν ίδιου είδους τρομοκρατικές πράξεις. Σύμφωνα, με τη διάταξη του άρθρου 288§2 ΚΠΔ, η νέα προσωρινή κράτηση κατά του ιδίου κατηγορουμένου που επιβάλλεται κατά τη διάρκεια της πρώτης προσωρινής του κράτησης και αφορά άλλη συναφή πράξη για την οποία μπορούσε να ασκηθεί δίωξη ταυτόχρονα με την προηγούμενη ποινική προδικασία, δεν μπορεί να διαρκέσει περισσότερο από ένα έτος και δεν παρατείνεται πέραν αυτού. Σύμφωνα με την υπέρτερης ισχύος διάταξη του άρθρου 6 παρ. 4 του Συντάγματος, « Νόμος ορίζει το ανώτατο όριο διάρκειας της προφυλάκισης, που δεν μπορεί να υπερβεί το ένα έτος στα κακουργήματα και τους έξι μήνες στα πλημμελήματα. Σε εντελώς εξαιρετικές περιπτώσεις τα ανώτατα αυτά όρια μπορούν να παραταθούν για έξι και τρεις μήνες, αντίστοιχα, με απόφαση του αρμόδιου δικαστικού συμβουλίου. Απαγορεύεται η υπέρβαση των ανώτατων ορίων της προφυλάκισης με τη διαδοχική επιβολή του μέτρου αυτού για επί μέρους πράξεις της ίδιας υπόθεσης. »

4. Η δεύτερη προσωρινή κράτηση του Κώστα Σακκά, συνιστά παραβίαση θεμελιωδών ποινικών και δικονομικών διατάξεων καθώς, διαδεχόμενη στην πραγματικότητα, την προηγούμενη που έληξε και με τις ανωτέρω μεθοδεύσεις, μεγεθύνει το μέγιστο επιτρεπόμενο του ανώτατου χρόνου προσωρινής κράτησης, επιτρέπει την κράτησή του για έτη στην φυλακή χωρίς καμία αναγνώριση της ενοχής του και παραβιάζει ευθέως την βασικότατη αρχή του τεκμηρίου αθωότητας και της αρχής πως κανένα έγκλημα ή εγκληματίας δεν υπάρχει χωρίς δίκη

5. Η χωρίς, άλλωστε, καμία φειδώ και πραγματική εισαγγελική έρευνα, άσκηση ποινικών διώξεων για βαρύτατες κακουργηματικές πράξεις και μάλιστα δύο φορές για το ίδιο αδίκημα! ( ένταξη στην ίδια φερόμενη τρομοκρατική οργάνωση ) και επιβολή κρατήσεων με ανύπαρκτες ενδείξεις, μετακυλύουν παράνομα και επικίνδυνα το βάρος απόδειξης του δικαστή στον κατηγορούμενο που καλείται να επωμιστεί  την εξέλιξη της ποινικής προδικασίας για να αποτρέψει την καταδίκη του

6. Η προσωρινή κράτηση, ενώ καλείται από τον νόμο ως έσχατο δικονομικό μέτρο να εξασφαλίσει την εμφάνιση των κατηγορουμένων ενώπιον των Δικαστικών Αρχών και ενώ τούτο μπορούσε να εκπληρωθεί με λιγότερα επαχθή μέτρα, όπως με την επιβολή περιοριστικών όρων, και η αβασάνιστη επιβολή της στην εξεταζόμενη περίπτωση, φανερώνει τον προτιμωρητικό της χαρακτήρα, προσβάλλει δυσανάλογα και αδίκως την προσωπικότητα του κατηγορούμενου που στερείται « ασκόπως » τη φυσική ελευθερία και τις κινήσεις του, εμποδίζει χωρίς καμία νόμιμη αιτία την άσκηση των δικαιωμάτων του να παρίσταται και να υπερασπίζεται κατά τη δίκη του, την αξιοπρέπεια που του αρμόζει και την αθωότητα του και προϊδεάζει  αδίκως τους δικαστές για την ενδεχόμενη εμπλοκή του

7. Παρατηρείται ευρέως και στη συγκεκριμένη περίπτωση, η χρήση και η κατάχρηση από τις ελληνικές Αρχές της κατηγορίας συγκρότησης ή ένταξης σε τρομοκρατική ή εγκληματική οργάνωση προς χάρη της οικονομίας των αστυνομικών επιχειρήσεων και η συχνή απόδοση της σε πρόσωπα που συνδέονται συντροφικά, φιλικά ή συγγενικά με φερόμενους δράστες ενεργειών.