Για την κατάσταση σε Ισραήλ-Παλαιστίνη

Το ”θέατρο των συγκρούσεων” δεν είναι απλά η Γάζα και η Δυτική Όχθη αλλά πλέον και πόλεις του Ισραήλ με ισραηλινή-εβραϊκή πλειοψηφία και ισχυρή αραβική-παλαιστινιακή μειοψηφία. Αυτό μαζί με το γεγονός ότι αρχικό επίκεντρο των συγκρούσεων ήταν η Ανατολική Ιερουσαλήμ αποτελεί ένα ποιοτικό στοιχείο κρίσιμο. Οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι τα τελευταία χρόνια ανησυχούσαν για τον αραβικό πληθυσμό που ζει σε ισραηλινά εδάφη δηλαδή τους Άραβες, Ισραηλινούς πολίτες. Και ανησυχούσαν γιατί θεωρούσαν ότι ”ισραηλοποιούνται”, έχουν συμβιβαστεί και εν πολλοίς αδιαφορούν για τους στόχους της παλαιστινιακής αντίστασης. Γι’ αυτό και τα τελευταία χρόνια ο,τι γινόταν στη Γάζα έμενε συνήθως στη Γάζα. Ακόμα και στη Δυτική Όχθη, η συμβιβαστική πολιτική της Παλαιστινιακής Αρχής και η άνθιση μιας επιχειρηματικότητας με το άνοιγμα μαγαζιών εστίασης (καφέ κλπ) θεωρούνταν ότι προκαλούσαν μια κάμψη του αγωνιστικού/αντιστασιακού πνεύματος. Ειδικά για τις νέες γενιές Παλαιστινίων – και μάλιστα των αναπτυσσόμενων αστικών κέντρων – υπήρχε η άποψη ότι δεν είναι είναι τόσο πρόθυμες να πολεμήσουν όπως οι προηγούμενες γενιές.

Σε αυτή τη σύγκρουση όμως παρατηρείται η εμφάνιση μιας νέας γενιάς Παλαιστινίων στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και σε άλλα ισραηλινά αστικά κέντρα. Αυτοί πρωταγωνίστησαν στις διαδηλώσεις των τελευταίων ημερών, συγκρούστηκαν με αποφασιστικότητα με στρατό και αστυνομία, οργάνωσαν διαμαρτυρίες μες στα ισραηλινά πανεπιστήμια όπου φοιτούν, κατάφεραν να καταλάβουν και ολόκληρες πόλεις για λίγες ώρες. Είχαμε συγκρούσεις Αράβων-Παλαιστινίων και Εβραίων-Ισραηλινών σε πόλεις όπως η Χάιφα, η Λοντ κ.α. κάποιες φορές με τραυματίες και νεκρούς, μικρή χρήση όπλων αλλά μεγαλύτερη χρήση πετρών, μολότοφ κ.ο.κ. Πού οφείλεται αυτό το ξέσπασμα της παλαιστινιακής νεολαίας; Αυτό είναι ένα ενδιαφέρον ερώτημα.

Επίσης, για αρκετούς προοδευτικούς πολίτες του Ισραήλ που προσβλέπουν στη συμβίωση Αράβων και Εβραίων τα γεγονότα αυτών των ημερών στους δρόμους της Ιερουσαλήμ και των άλλων πόλεων του Ισραήλ αποτελούν ταφόπλακα στο όνειρο της ομαλής συμβίωσης των δυο λαών ακριβώς γιατί δεν έχουμε το κλασικό Παλαιστίνιοι Vs Ισραηλινός στρατός/αστυνομία αλλά σφοδρές συγκρούσεις με νεκρούς και τραυματίες ανάμεσα σε Άραβες και Εβραίους πολίτες.

Η Γάζα φυσικά συνεχίζει να είναι η Γάζα. Η Χαμάς προς το παρόν δείχνει ότι είναι διατεθειμένη να πληρώσει βαρύ φόρο αίματος αντί να υποχωρήσει. Εδώ και 2-3 μέρες οι βομβαρδισμοί της Γάζας είναι συνεχείς, όπως και οι στοχευμένες επιχειρήσεις στρατού, μυστικών υπηρεσιών και ειδικών σωμάτων των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων για δολοφονίες στελεχών της Χαμάς. Επιπλέον, οι νεκροί από τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς του Ισραήλ αυξάνονται (πολλοί άμαχοι φυσικά) αλλά η Χαμάς επιμένει να εκτοξεύει πυραύλους προς τις ισραηλινές πόλεις, φτάνοντας ως το Τελ Αβίβ (παλαιότερα εκτός πεδίου βολής). Βεβαίως, οι περισσότερες ρουκέτες δε βρίσκουν στόχο, όμως ο πανικός στον ισραηλινό-εβραϊκό πληθυσμό είναι πλέον εμφανής και φυσικά οι αντοχές του δεν είναι ίδιες με αυτές του παλαιστινιακού πληθυσμού της Γάζας.

Το σίγουρο είναι ότι το ισραηλινό κράτος επιθυμούσε την κλιμάκωση. Γιατί; Αρκετοί δείχνουν προς την εσωτερική πολιτική κρίση και την προσπάθεια του Νετανιάχου να κρατηθεί στην εξουσία ποντάροντας στην πόλωση. Το σίγουρο είναι ότι το ισραηλινό κράτος μεθοδικά οδήγησε τους Παλαιστίνιους στη ρήξη επιτιθέμενο στον πληθυσμό της Ανατολικής Ιερουσαλήμ και προβοκάροντας τους πιστούς την ώρα που πήγαιναν ή έφευγαν από τα τζαμιά. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν πλέον η κατάσταση έχει ξεφύγει από το επιθυμητό γι’ αυτούς επίπεδο. Εικάζω ότι αν αυτό έχει συμβεί δεν είναι τόσο λόγω της απάντησης της Χαμάς (και λιγότερο άλλων παλαιστινιακών οργανώσεων που ούτως ή άλλως έχουν μικρότερες επιχειρησιακές δυνατότητες) αλλά λόγω του ξεσηκωμού στις υπό ισραηλινό έλεγχο πόλεις. Η ειρωνεία του πράγματος έχει να κάνει με το ότι το Ισραήλ πριν λίγες εβδομάδες πανηγύριζε την ”επιστροφή στην ελευθερία” αφού ήταν η πρώτη covid-free χώρα, μετά την ολοκλήρωση του εμβολιασμού της πλειονότητας του πληθυσμού του…

*μια υποσημείωση.

για πρώτη φορά (νομίζω) η ελληνική κυβέρνηση παίρνει τόσο εμφανώς το μέρος του Ισραήλ επικαλούμενη το δικαίωμα του τελευταίου στην αυτοάμυνα (αυτή είναι και η πάγια τακτική του ισραηλινού κράτους που παρουσιάζεται ως αμυνόμενο).

αυτό όμως είναι το αποτέλεσμα της εδώ και χρόνια πάγιας κρατικής πολιτικής, ανεξαρτήτως κυβερνήσεως, για αναβάθμιση της συμμαχίας με το Ισραήλ απέναντι στην Τουρκία.

ας έχουμε στο μυαλό μας, όταν βρίζουμε τον Άδωνι και τους υπόλοιπους που τουιτάρουν ”είμαστε με το Ισραήλ” ότι οι πιλότοι της ισραηλινής αεροπορίας εκπαιδεύονται σε μεγάλο βαθμό στον ελληνικό εναέριο χώρο.

το κοινό όραμα είναι να φυλάμε παρέα τις ΑΟΖ μας και τις εξορύξεις. από εκεί προκύπτουν όλα τα υπόλοιπα και όποιοι είναι με τα μισά, είναι και με τα άλλα μισά, ανεξαρτήτως προθέσεων και ευαισθησιών.

**σήμερα Τετάρτη στις 18:00 συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από την ισραηλινή πρεσβεία και ξανά το Σάββατο αν και μακάρι να μη χρειαστεί