Όσο ο Γιάννης Καυκάς θα βρίσκεται στην εντατική παλεύοντας να μείνει στη ζωή, εμείς κάθε μέρα θα δημοσιεύουμε και μία φωτογραφία από αυτές που τραβούσε διατηρώντας το δικό του ιστολόγιο. Με αυτόν τον τρόπο θα συνδεόμαστε με την αγωνία του, επιβεβαιώνοντας και με αυτόν τον ελάχιστα δυνατό τρόπο την αυταξία της μάχης του…
[Είναι γεγονός ότι πολύς κόσμος συμμετείχε στην απεργία της 11ης Μάη αλλά δεν κατέβηκε στην απεργιακή πορεία. Έμεινε σπίτι. Υπάρχουν δύο ερμηνείες εν μέσω πιθανών άλλων. Η μία είναι η αίσθηση του ανώφελου να κατέβει στο δρόμο. Η άλλη είναι η αίσθηση του φόβου που επιτάθηκε προφανώς μετά την τελευταία δολοφονική επίθεση των ΜΑΤ στην απεργιακή διαδήλωση. Σύγχυση. Αυτή η σύγχυση είναι προφανής παντού. Υπάρχει, ωστόσο, μια σταθερά: μια εκκολαπτόμενη απέχθεια προς τους μετανάστες. Μπορείς να γίνεις ένθερμα αποδεκτός όταν παρεμβαίνεις στα λεωφορεία για τα ΜΜΜ, στα νοσοκομεία για την ελεύθερη προσβαση στην περίθαλψη, στα σχολεία , στους εργασιακούς χώρους. Μην αναφερθείς όμως στους μετανάστες. Εκδηλώνεται μια γκάμα αντιδράσεων που κυμαίνεται από την αδιαφορία μέχρι την εχθρότητα. Και πώς να μην συμβαίνει αυτό όταν χύνονται τόνοι προπαγάνδας από σύσσωμα τα φερέφωνα της Εξουσίας. Χτες, σε ραδιοφωνικό μαραθώνιο “ενάντια στην βία απ’ όπου κι αν προέρχεται(!)”… όπου συμμετείχε η συντριπτική πλειονότητα των ραδιοφωνικών σταθμών… ακούστηκε ο Σαββόπουλος να ζητάει να περιέλθει το κέντρο της Αθήνας σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης και να σταλούν οι μετανάστες στα ξερονήσια. Λόγος μεταξικός, λόγος χουντικός, λόγος παρακμής και απέχθειας… Όμως, για μια ακόμη φορά, δεν θα περάσει ο φασισμός απ’ όπου κι αν προέρχεται]
Leave a Reply