Από τις αρχές του χειμώνα 2010 το μήνυμα είχε σταλεί σε πολλούς αποδέκτες: 300 μετανάστες από την Κρήτη θέλουν να «εξάγουν» την επιτυχημένη συνταγή των Χανίων του 2008 όπου μια απεργία πείνας μεταναστών οδήγησε σε πλήρη νομιμοποίησή τους. Το μήνυμα είχε σταλεί από το φόρουμ μεταναστών κρήτης και αναφερόταν σε μια δέσμευση για έμπρακτη αλληλεγγύη υπό κάποιες διαδικαστικές προϋποθέσεις (περισσότερο για την Αθήνα -μια και το πολιτικό μωσαϊκό των ενδιαφερόμενων έχει παραδοσιακά ενδοδυναμικές αντιθέσεις) : οι μετανάστες θα είχαν την δική τους συνέλευση, οι αλληλέγγυοι από την κρήτη μια ξεχωριστή συνέλευση που θα λειτουργούσε ως εγγυητής και «γέφυρα» της συνέλευσης των μεταναστών με δύο άλλες συνελεύσεις αλληλεγγύης, εκείνης των αριστερών και εκείνης του αντιεξουσιαστικού αναρχικού χώρου. Επρόκειτο για μια πολύπλοκη οργανωτική δομή που, ενώ φαινομενικά έδειχνε μια όσο τη δυνατόν μεγαλύτερη εκπροσώπηση, στην ουσία επέτρεπε την ίδια στιγμή της επίκλησης του αυτοοργάνωτου των μεταναστών να επιβεβαιώνει τον διαμεσολαβητικό χαρακτήρα μιας συνιστώσας των αλληλέγγυων. […]
Leave a Reply