Γιάννινα: δύο κόσμοι σε σύγκρουση

Comments

2 responses to “Γιάννινα: δύο κόσμοι σε σύγκρουση”

1. is me

   21/05/2013

   Βρηκα το παρακατω στο διαδικτυο.(ιντιμ)
   Το στελνω επειδη ειδα μια μαλακια εναντια σε φανταρους
   με αφορμη την δικη ενος ανθρωπου σημερα στα γιαννενα.
   Λες και καποιος δεν μπορει να ειναι φανταρος και συγχρονως σημερα
   στη δικη.
   (η αντικοινωνικοτητα καποιων στο μεγιστο)

   Aντιστρατιωτικη παλη Η ομάδα αυτή μορφοποιήθηκε μέσα στο 1979 κι άρχισε την εκδοτική της δραστηριότητα στις αρχές του 1980. ΤΟ παράνομο περιοδικό Αντιστρατιωτική Πάλη κυκλοφορεί ανελλιπώς από τις αρχές ’80 μέχρι σήμερα (1985). Συνολικά έχουν κυκλοφορήσει 13 τεύχη. Το τελευταίο κυκλοφόρησε το Μάρτη του ’84 κι έχει μια ενδιαφέρουσα ανάλυση για το κίνημα μέσα στο στρατό και το κίνημα ενάντια στο στρατό σε σχέση με την πολιτική κατάσταση στην 4ετία 1980-1984.

   Τυπώνεται πάντα σε πολύγραφο και σε χιλιάδες τεύχη. Εμφανισιακά είναι στο ίδιο στιλ με την Αντιπληροφόρηση. Δεν έχει τιμή όπως και τα υπόλοιπα έντυπα και η κυκλοφορία του γίνεται από χέρι σε χέρι. Εκατοντάδες αντίτυπα κάθε τεύχους κυκλοφορούν σε δεκάδες στρατόπεδα. Πέρα όμως από τη διακίνηση “χέρι με χέρι” εφαρμόζεται κι ένας άλλος αρκετά επιτυχημένος τρόπος: Μεγάλα πακέτα με ΑΠ αφήνονται σε πολυσύχναστους χώρους κυρίως στα πανεπιστήμια και εκεί… οποίος προλάβει παίρνει.

   Η θεματογραφία της ΑΠ εξαντλείται σε οτιδήποτε έχει σχέση με δύο κυρίως ζητήματα: “Κίνημα μέσα στο στρατό-Κίνημα ενάντια στο στρατό”. Πέρα όμως από τους πλήρεις καταλόγους γεγονότων στους στρατώνες πού καλύπτουν το διάστημα 1980-1983 δεν είναι λίγα τα άρθρα πού έχουν δημοσιευτεί όπως:

   Ο ρόλος του στρατού και η ανάπτυξη του αστικού καθεστώτος (τεύχος 8-9). Ή αποστολή του στρατού στη στήριξη του αστικού καθεστώτος και το οργανωμένο λαϊκό κίνημα (τεύχος 7). Εθνικιστές και στρατός ή πώς κατασκευάζονται οι ιδεολογίες (τεύχος 10). Ο ρόλος του στρατού στην επιβολή της τρομοκρατίας του καθεστώτος (τεύχος 6). Συνασπισμοί και Εθνική Ανεξαρτησία (τεύχος 5). Στρατός και ΚΚΕ (τεύχος 3) κ.λπ.

   Ή ενημέρωση της εκδοτικής ομάδας της ΑΠ και οτιδήποτε συμβαίνει στον ελληνικό στρατό, από το 2ο Επιτελικό Γραφείο του ΓΕΣ μέχρι και το τελευταίο τάγμα σκαπανέων, είναι τέτοια πού δε θα μπορούσαν να τη συναγωνιστούν όλοι οι Έλληνες στρατιωτικοί συντάκτες μαζί! Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται κι από το γεγονός ότι στην ΑΠ ακόμη και στην περίοδο της ΝΔ δημοσιεύονταν δεκάδες “άκρως απόρρητα στρατιωτικά έγγραφα”.

   Και μια διαπίστωση — συνοπτικά δοσμένη — πού δεν ανήκει στο συγγραφέα αλλά σε κάμποσους ανώτερους αξιωματικούς του στρατού, της αστυνομίας και της χωροφυλακής: “Μια τόσο υψηλού επιπέδου ενημέρωση για ένα χώρο τόσο στεγανό όπως ο στρατός δε δικαιολογείται παρά μόνο αν παραδεχτούμε ότι η Αντιστρατιωτική Πάλη διαθέτει ένα μεγάλο κύκλωμα πληροφοριοδοτών πού είναι διασπαρμένοι από την ΚΥΠ, το ΓΕΣ, την ΥΠΕΑ μέχρι και την τελευταία στρατιωτική μονάδα!…”.

   Ποιοι είναι οι στόχοι και η πολιτική τοποθέτηση για το στρατό της ΑΠ; Αντιγράφω μέσα από το περιοδικό:

   “… Η πραγματικότητα του στρατού ξεπερνά κάθε φαντασία. Αυτή την πραγματικότητα θα προσπαθήσουμε με τις δυνάμεις μας να δώσουμε. Ξέρουμε ότι κάτι τέτοιο είναι δύσκολο. Όμως καμιά δυσκολία δεν πρέπει να σταθεί εμπόδιο για να αρχίσει επιτέλους κάτι πού η αναγκαιότητα του χρονίζει, θα προσπαθήσουμε να παρουσιάσουμε όσο πιο ξεκάθαρα μπορούμε την κατάσταση πού υπάρχει, θα βοηθήσουμε κάθε προσπάθεια πού γίνεται για να σπάσει η σιωπή γύρω από το ζήτημα στρατός, θα βοηθήσουμε κάθε προσπάθεια πού γίνεται για να σπάσει η τρομοκράτηση και φοβία πού υπάρχει γύρω από το στρατό, θα παλέψουμε για την ανάπτυξη ενός αγωνιστικού κι επαναστατικού κινήματος των φαντάρων ενάντια στο στρατό, για την ανάπτυξη της αλληλεγγύης στους φαντάρους.

   Γιατί τελικά ο στρατός δεν είναι κάτι έξω από μας. Είναι μέσα στην καθημερινή μας ρουτίνα. Δεν είναι μια σχέση έξω από την κοινωνία αλλά μέσα σ’ αυτήν. Είναι μέσα στο φίλο, τον αδελφό, τον αγαπημένο, το σύζυγο, το παιδί πού υπηρετεί και υποφέρει. Είναι στις καθημερινές μας σχέσεις και την υποταγή πού συνηθίσαμε από τη μικρή μας ηλικία. Είναι στη βία και την τρομοκρατία που αισθανόμαστε ή που δεχόμαστε. Είναι στα βιώματα που έχουμε από το δικό μας πέρασμα από το στρατό, πού μας έχουν αφήσει σημάδια πού δε θα σβήσουν σ’ όλο το υπόλοιπο της ζωής μας.

   Είναι έτσι ο στυλοβάτης του κράτους. Ο πιο ώμος και πάνοπλος μηχανισμός της κρατικής εξουσίας, πού διατηρείται στις κρίσιμες στιγμές της χρησιμοποιώντας τον και επιβάλλοντας τις φανερές μορφές δικτατορίας των αφεντικών πάνω στον εργαζόμενο λαό. Αναπόφευκτα η πάλη ενάντια στο στρατό δεν είναι αξεχώριστη από την πάλη ενάντια στην κρατική εξουσία. Γι’ αυτό και μια πάλη για την ανάπτυξη ενός κινήματος ενάντια στο στρατό δεν πρέπει να χάνει από τα μάτια της τον τελικό στόχο πού είναι η κατάργηση του στρατού. Καμιά άλλη επιδίωξη δεν μπορεί να θεωρηθεί προοδευτική. Ο στρατός είναι ο πιο αντιδραστικός μηχανισμός της εξουσίας και καμιά προοδευτικότητα δεν μπορεί να τον αλλάξει.

   Ο μόνος προοδευτικός στρατός είναι αυτός πού δεν υπάρχει. Αυτό δε σημαίνει ότι μέσα στις τωρινές συνθήκες δεν πρέπει να γίνεται πάλη για μεταρρυθμίσεις στο στράτευμα. Αυτές οι μεταρρυθμίσεις και αναγκαίες και απαιτούμενες είναι. Γιατί μέσα από αυτές θα προχωρήσουν πιο ελεύθερα οι διαδικασίες κατάργησης τον στρατεύματος. Γιατί δεν είναι στράτευμα ο φαντάρος. Εκείνος πού δεν του δίνουν το δικαίωμα να σκέφτεται και να είναι άνθρωπος δεν ανήκει στο μηχανισμό αλλά αποτελεί το λάδι πού γρασάρει τα γρανάζια του μηχανισμού.

   Με τη συνειδητοποίηση των φαντάρων και την ανάπτυξη ενός επαναστατικού κινήματος θα πλησιάσει και το τέλος του πιο τερατώδικου μηχανισμού πού έχει ποτέ δημιουργηθεί. Σ’ αυτό θα βάλουμε όλες τις δυνάμεις μας. Γιατί όσες μεταρρυθμίσεις κι αν γίνουν εκείνο πού δεν πρέπει να χάνεται από τα μάτια μας είναι ο στόχος: Η κατάργηση του στρατού.

   Φυσικά μας έχουν συνηθίσει να πιστεύουμε ότι ο στρατός υπερασπίζεται την πατρίδα από τους εχθρούς. Όμως εκείνο πού ξέρουμε εμείς είναι ότι οι λαοί δεν είναι εχθροί. Απλώς τους κάνουν εχθρούς τα αφεντικά τους και τους στέλνουν στο σφαγείο πού λέγεται πόλεμος. Έτσι πάνω στα κορμιά των εργαζομένων με το αίμα τους ρυθμίζουν τις δικές τους διαφορές, τα δικά τους συμφέροντα. Γιατί ο στρατός είναι σχολή υποψηφίων δολοφόνων και μελλοθανάτων.

   Στο κάτω-κάτω ένας οπλισμένος λαός είναι ο καλύτερος εγγυητής για την υπεράσπιση των συμφερόντων του. Όσο για το πόσο χρειάζεται ένας πανίσχυρος στρατός για. την αντιμετώπιση του εχθρού τοχει αποδείξει έμπρακτα ή ελληνική ιστορία στην πολιτική. Οι δικτατορίες ποτέ δεν έγιναν από το λαό. Το αποδείχνει και η κατάσταση στη γειτονική Τουρκία. Τα αδέλφια μας οι τούρκοι εργάτες αποδείχνουν περίτρανα στην πράξη ότι δεν έχουν να μοιράσουν τίποτε μαζί μας. Παλεύουν ενάντια στο κράτος και το στρατό για τη συντριβή και των δυο τους. Έχουν καταλάβει ότι ο στρατός είναι για να χρησιμοποιείται ενάντια στον εχθρό των αφεντικών, τον εργαζόμενο λαό.

   Τελειώνοντας θέλουμε να τονίσουμε ότι είναι ανάγκη να παρθούν κι άλλες πρωτοβουλίες πάνω στην προοπτική της ανάπτυξης ενός αγωνιστικού κι επαναστατικού κινήματος των φαντάρων ενάντια στα στρατό. Για την αλληλεγγύη στους φαντάρους. Για την ανάπτυξη της πληροφόρησης και της πάλης ενάντια στα στρατό”.

   Reply
2. παγουράς

   22/05/2013

   Ποια ακριβώς είναι η μαλακία που είδες και σε κινητοποίησε για να αναδημοσιεύσεις αυτό το άρθρο?
   Στα Γιάννινα δεν ήρθε κανένας στρατιώτης να συμπαρασταθεί το Δημήτρη.
   Η δυνατότητα υπήρχε και προφανώς κανείς από τους αλληλέγγυους δεν θα έλεγε όχι.

   Reply