Ασκήσεις ψοφοδεούς πολιτικής

Σε σημερινή πρωινή τηλεοπτική εκπομπή ρωτήθηκε ο Καμίνης ποιό θεωρεί ότι είναι το μεγάλο του έργο για το οποίο θα τον θυμούνται οι αθηναίοι όταν θα έχει αποσυρθεί από τον “δημόσιο βίο”. Η απάντησή του αποστομωτική: Το κτίριο της δημοτικής αγοράς που μέσα στο 2015 θα είναι αναπαλαιωμένο και… η Βίλα Αμαλίας που θα γίνει σχολείο. Εντυπωσιακό! Πρόκειται για δύο επί χρόνια κατειλημμένα κτίρια, ζωντανά, ενεργά και εναργή, τα οποία αποτέλεσαν -με τον δικό του τρόπο το καθένα- σημεία αναφοράς κοινωνικών και πολιτικών αντιστάσεων. Οι καταλήψεις αυτές εκκενώθηκαν, σε συνεργασία με το υπουργείο δημόσιας τάξης, στο πλαίσιο της καταστολής των “εστιών ανομίας”. Αξίζει να θυμηθούμε τη φράση του Καμίνη: “δεν μπορούμε να ανεχθούμε να γίνονται μαθήματα ελληνικών σε λαθρομετανάστες μέσα στη δημοτική αγορά”. Το στόμα του δε βόρβορος λοιδοριών σε ό,τι αφορά την Βίλα Αμαλίας. Το γεγονός ότι αυτά ακριβώς τα κτίρια επικαλέστηκε το ψοφοδεέες αυτό ανθρωπάκι ως “τα μεγάλα του έργα” για τα οποία θα τον θυμούνται οι αθηναίοι έχει σαφείς ερμηνείες.

Αν αιφνιδιάστηκε από την ερώτηση τότε είναι γεγονός ότι με κάποιο τρόπο αυτά ακριβώς τα εγχειρήματα έχουν εγγραφεί πάνω πάνω στο υποσυνείδητό του, έτσι ώστε να τα ανακαλεί πρώτα και πάνω από όλα τα άλλα “έργα” του. Με το να επικαλείται έργα που δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί.. είναι προφανές ότι αυτό που προκρίνει είναι η καταστολή τους, την οποία έχει εγγράψει ως “έργο” άξιο λόγου, επίκλησης και πρόκρισης. Θεωρεί ότι έκανε μεγάλο… κατόρθωμα για τον οποίο εκτιμά ότι πρέπει να τον θυμούνται…

Αν δεν αιφνιδιάστηκε από την ερώτηση τότε η επιλογή του να επαναφέρει, εμμέσως πλην σαφώς, την καταστολή των καταλήψεων στην κοινωνική μνήμη έχει σκοπό να χειραγωγήσει το ιδιότυπο μετεμφυλιακό παρόν των ημερών μας. Παίρνει θέση για ψηφοθηρικούς λόγους στοχεύοντας στο διευρυμένο συντηρητικό ακροδεξιό ακροατήριο… για μια ακόμη φορά.

Ο εφιάλτης του(ς), όμως, δεν έχει ακόμη τελειώσει.