Το Σάββατο τα ξημερώματα μια ομάδα μεταναστών κατέλαβε το εγκαταλελειμμένο κτήριο του πρώην εργατικού κέντρου που βρίσκεται στην ιδιοκτησία του ΟΑΕΔ. Από τις πρώτες κιόλας ώρες κόσμος που δείχνει καθημερινά την αλληλεγγύη του στους μετανάστες βρέθηκε εκεί για να στηρίξει την προσπάθεια. Μέλη του ΚΚΕ ήρθαν στο χώρο αναγνωριστικά πήραν ότι πράγματα είχε μέσα το κτήριο (μέχρι και κουζινικά) και αποχώρησαν.
Για τέσσερις μέρες λειτούργησε στη Μυτιλήνη ένας ελεύθερος κατειλημμένος χώρος που διαχειριζόταν από μετανάστες, κάλυπτε το στεγαστικό πρόβλημα εκατοντάδων ανθρώπων και ήταν προσβάσιμος στον οποιονδήποτε ήθελε να εκφράσει τη στήριξη του (έκτος των ΜΚΟ). Το απόγευμα της Τρίτης 10/11 λίγες ώρες πριν βγει η πρώτη ανακοίνωση των καταληψιών κάποιοι αποφάσισαν ότι αυτό έπρεπε να σταματήσει.
Ομάδα στελεχών του ΚΚΕ με τη συνοδεία των κρανοφόρων μπράβων τους μπήκαν στο κτήριο στοχοποίησαν συγκεκριμένο μέλος της συνέλευσης μεταναστών και τον πέταξαν έξω με τη βία απαγορεύοντας του την είσοδο. Κουμάντο στο κτήριο από τότε και στο εξής θα έκαναν αυτοί και πρόσβαση στο χώρο θα είχε μόνο όποιος τηρούσε τα κριτήρια τους. Όποιος δηλαδή είναι τυφλός οπαδός τους κόμματος και όποιος/α μετανάστης/ρια δεν επιδιώκει να αποφασίζει ο/η ίδιος/α για τον εαυτό του/της.
Αποκαλύπτεται λοιπόν πως ένα (ακόμα) κόμμα που εδώ και δεκαετίες προσπαθεί να υπονομεύσει και να καταστείλει όποιον αγώνα δεν μπορεί να καθοδηγήσει, δεν προτίθεται να κάνει καμιά εξαίρεση. Οι μετανάστες/ριες για άλλη μια φορά πρέπει να παραμείνουν με το χέρι απλωμένο περιμένοντας αυτή τη φορά τα ΚΝΑΤ να τους ταΐσουν. Ή στην καλύτερη περίπτωση να τους χρησιμοποιήσουν ως πλήθος για τη λήψη φωτογραφιών εξυπηρετώντας τις ανάγκες του κομματικού μάρκετινγκ. Οποιαδήποτε προσπάθεια χειραφέτησης των ίδιων των μεταναστών θα παρουσιάζεται σαν αποτέλεσμα σκοτεινών σχεδίων κάποιου κύκλου συνωμοσίας που θέλει να πλήξει άλλοτε το έθνος και άλλοτε το κόμμα.
Είναι η άλλη όψη του νομίσματος της υποτίμησης. Οι μετανάστες/στριες που μπορούν και κρατάνε το κεφάλι ψηλά μετά τον πόλεμο, το κυνήγι στα σύνορα, στην παρανομία και την κρατική καταστολή θα πρέπει επιπλέον να έρθουν αντιμέτωποι/ες με το ξεπέρασμα της διαρκούς υποτιμημένης θέσης του θύματος στα χέρια μιας ΜΚΟ, μιας μαφίας ή ενός κόμματος. Είναι η ώρα που στεκόμαστε δίπλα τους με όλα τα μέσα, όταν τα ίδια τα υποκείμενα προσπαθούν να βρουν τα όπλα για να αντιπαρατεθούν, να οργανώσουν τις αντιστάσεις τους και να ορίσουν οι ίδιοι/ες τους όρους με τους οποίους θα ζουν.
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΑΦΕΝΤΙΚΑ, ΚΡΑΤΟΣ, ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ
ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥΣ ΣΤΡΑΤΟΥΣ
Νοέμβριος 2015
Leave a Reply