Αρκετός κόσμος συμμετείχε στην χτεσινή εκδήλωση με θέμα την «αποδόμηση του ρατσιστικού λόγου και την αλληλεγγύη στους μετανάστες». Στην αρχή προβλήθηκε το 20λεπτο βίντεο (αυτοπαραγωγή): «οι αόρατοι της Πέτρου Ράλλη» και ακολούθησε μια μισάωρη, περίπου, εισήγηση. Στη συνακόλουθη συζήτηση τέθηκαν πολλά ζητήματα που επιβεβαιώνουν την πολυπλοκότητα της υπόθεσης.
Είναι γεγονός ότι ένα εδαφικοποιημένο εγχείρημα, στο προκείμενο μια κατάληψη, σε μια ταξικά προσδιορισμένη συνοικία προσφέρει το πλεονέκτημα -ή απαιτεί την έκθεση- της άμεσης προσομοίωσης των θεωρητικών αναλύσεων στις πραγματικές καθημερινές σχέσεις. Σε αντιπαραβολή με τις αναφορές σε γενικευτικές μητροπολιτικές ροές, η «πολιτική δουλειά» στις γειτονιές προσφέρει Παραδείγματα που κρίνουν άμεσα τις θεωρητικές εκτιμήσεις, προσφέρει αναγωγές σε σαφή ιστορικότητα, προσφέρει κοινωνικές σχέσεις που δοκιμάζουν τις προταγματικές αντοχές. Σε ένα Αιγάλεω που παρότι χτίστηκε από μετανάστες και συναντιέται με τις καταβολές του μέσα σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία, η αποδόμηση του ρατσιστικού λόγου αποδεικνύεται δύσκολη υπόθεση με πολλές μεταβλητές τόσο οριζόντια στην συγκρότησή του όσο και κάθετα. Μια κυριαρχική δρομολόγηση του κοινωνικού κανιβαλισμού εν μέσω κρίσης εγκαλεί ρατσιστικές συμπεριφορές τόσο μεταξύ ντόπιων και μεταναστών όσο και μεταναστών μεταξύ τους. Η υπόθεση της κοινωνικής νομιμοποίησης των μεταναστών γίνεται ένα μεγάλο διακύβευμα καθώς τόνοι κυριαρχικής προπαγάνδας βομβαρδίζουν μια επισφαλή καθημερινότητα από τις οθόνες της.
Η συγκρότηση κοινοτήτων αγώνα με τους μετανάστες έχει τη δυνατότητα τόσο να δημιουργήσει αναχώματα στον κοινωνικό κανιβαλισμό όσο και να προτείνει ανατρεπτικά περάσματα εν μέσω κρίσης. Η δυνατότητα αυτή εμπλουτίστηκε χτες με διαφορετικές καταθέσεις απόψεων που επιθυμούν να προχωρήσει η υπόθεση της αλληλεγγύης πέρα από τα αυτονόητα στερεότυπα.
Σήμερα, οι εκδηλώσεις των γενεθλίων συνεχίζονται με συζήτηση γύρω από τον ρόλο της γυναίκας και τον τρόπο που «μεταλλάσσεται» ενώ συμπιέζονται τα πατριαρχικά χαρακτηριστικά του θεσμού της οικογένειας ως επίταση του κανονιστικού πλαισίου από την εξέλιξη της συστημικής κρίσης. Για μας η οικογένεια αποτελεί κομβικό θεσμό (πόσω μάλλον σε παραδοσιακά θεσμικά προπύργιά της όπως είναι και οι περιοχές μας) και στη βάση της ανάλυσής του (ως μονάδα οικονομικής παραγωγής, ως βαθμίδα κοινωνικοποίησης και ως πυρήνα ρύθμισης της σεξουαλικότητας) προσδιορίζουμε τις εναντιωματικές μας δράσεις γύρω από τις έμφυλες διακρίσεις.
Leave a Reply