Image scaled down
Περισσότεροι από 100 άνθρωποι διαδηλώσαμε το απόγευμα της Κυριακής 7 Οκτώβρη στους κεντρικούς δρόμους της Αμφιάλης και των Ταμπουρίων, ξεκινώντας από την Πλ. Νίκης (τριγωνάκι-Ζαρντέν) στην Τσαλδάρη και καταλήγοντας στην πλατεία Λαού.
Αφορμή γι’ αυτή την τοπική αντιφασιστική διαδήλωση αποτέλεσε η εμφάνιση στα Ταμπούρια και την Αμφιάλη, το πρωί του Σαββάτου 6 Οκτώβρη, ενός μηχανοκίνητου θιάσου 25-30 μηχανών με μέλη της Χρυσής Αυγής από τις περιοχές του Πειραιά, οι οποίοι συγκεντρώθηκαν και ξεκίνησαν από την σφηκοφωλιά (γραφεία τα ονομάζουν) που έχουν ανοίξει στη Νίκαια, συνοδεία κουστωδίας μπάτσων (ΔΕΛΤΑ, ΔΙΑΣ, ασφαλίτες) για να τους προστατεύουν και να φαίνονται πιο πολλοί.
Μοιράστηκαν 1000 κείμενα και κρεμάστηκαν πανό στις τρεις πλατείες που συναντήσαμε στον δρόμο μας (Πλ. Νίκης, Πλ. Κύπρου, Πλ. Λαού). Δυνατός παλμός. Δεκάδες συνθήματα αντιφασιστικού, αντικαπιταλιστικού, αντιεξουσιαστικού περιεχομένου. Θετικά σχόλια από τον κόσμο. Κάποιοι νεολαίοι και κάποιοι μετανάστες από την περιοχή που μπήκαν στη διαδήλωση καθοδόν.
Θα πρέπει να γίνει σαφές ότι στο Κερατσίνι της προσφυγιάς, της εργατιάς, των «εσωτερικών» και «εξωτερικών» μεταναστών, της αντίστασης στην κατοχή, των εξόριστων, των αγώνων για ζωή και αξιοπρέπεια, της αλληλεγγύης στις γειτονιές, οι χρυσαυγίτες και κάθε άλλο φασιστοειδές είναι ανεπιθύμητοι. Και έτσι θα αντιμετωπίζεται κάθε εμφάνισή τους.
Η ιστορική μνήμη δε σβήνει. Παραμένουμε αμετανόητοι εμφύλιοι εραστές. Ο αγώνας ενάντια στον φασισμό και κάθε μορφή εξουσίας συνεχίζεται.
ΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ ΞΕΡΕΙ ΑΠΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ
ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ακολουθεί το κείμενο που μοιραζόταν κατά την διάρκεια της διαδήλωσης
Η Χρυσή Αυγή δεν είναι αντισυστημικό κόμμα,
προέρχεται από τα έγκατα του συστήματος
και αποτελεί εμπροσθοφυλακή του
Η Χρυσή Αυγή είναι μια νεοναζιστική συμμορία, που δημιουργήθηκε με βάση τις εθνικοσοσιαλιστικές θέσεις του γερμανικού ναζιστικού ρεύματος του μεσοπολέμου, αντλώντας στοιχεία και από τον ιταλικό φασισμό της ίδιας περιόδου. Όσο κι αν θέλουν σήμερα για μικροπολιτικούς λόγους να αποκρύψουν την ιδεολογική τους καταγωγή, είναι υμνητές του Χίτλερ και οπαδοί των στρατοπέδων συγκέντρωσης και των κρεματορίων. Όσο για τον αρχηγό τους, τη δεκαετία του ΄70 έβαζε βόμβες σε κατάμεστους κινηματογράφους που διοργανώνονταν προβολές αριστερών ταινιών, έχει διατελέσει πρώτος πρόεδρος της νεολαίας της χουντικής ΕΠΕΝ, ενώ το όνομά του κοσμεί τη λίστα μισθοδοσίας των «εξωτερικών συνεργατών» της ΕΥΠ (Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών) σε επίσημο έγγραφο της υπηρεσίας που διέρρευσε στις αρχές της δεκαετίας του ΄80. Μιλάμε, δηλαδή, για μια οργάνωση που προέρχεται, πριμοδοτείται και στηρίζεται από το «βαθύ κράτος» (χουντικά σταγονίδια, μυστικές υπηρεσίες, τμήματα του στρατού και των σωμάτων ασφαλείας).
Ο τρόπος οργάνωσης της Χρυσής Αυγής είναι κάθετα ιεραρχημένος και απαιτείται τυφλή υπακοή στους ανώτερους και ακόμα περισσότερο στον αρχηγό (φύρερ). Δεν συγκροτούνται ως πολιτικός φορέας αλλά ως στρατιωτικός σχηματισμός. Γι’ αυτό και φέρουν ομοιόμορφες στολές (στρατιωτικού τύπου), βαδίζουν στοιχισμένοι (όπως στις παρελάσεις και στον στρατό), κουβαλούν εθνικά και φασιστικά λάβαρα και συγκροτούν τάγματα εφόδου (τραμπούκικες ομάδες επίθεσης σε μετανάστες, αγωνιστές, διαφορετικούς, αυτοοργανωμένους κοινωνικοπολιτικούς χώρους). Κατά τις «δράσεις» τους βρίσκονται σε άμεση επικοινωνία και αγαστή συνεργασία με την αστυνομία ενώ σε αρκετές περιπτώσεις επιχειρούν από κοινού με τις δυνάμεις καταστολής, που άλλωστε τους τίμησαν με την ψήφο τους σε ποσοστό 50% στις πρόσφατες εκλογές.
Στην ελληνική πραγματικότητα, οι ιδεολογικές τους συγγένειες και οι πολιτικές τους αναφορές βρίσκονται στη δικτατορία της 4ης Αυγούστου 1936 του Ιωάννη Μεταξά, στα Τάγματα Ασφαλείας και στην οργάνωση «Χ» της περιόδου της ναζιστικής κατοχής που συγκροτήθηκαν υπό γερμανική κηδεμονία για την κατάδοση και την καταστολή των ανταρτών και της αντίστασης, στα εθνικόφρονα στρατεύματα που υπό αμερικανοβρετανική καθοδήγηση επικράτησαν του δεύτερου αντάρτικου κατά το διάστημα του εμφυλίου (1946-49), στα μετεμφυλιακά ξερονήσια της εξορίας και στα «πιστοποιητικά φρονημάτων», στην επταετία της χούντας των συνταγματαρχών 1967-74.
Ο στόχος τους, μέσα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης και εφαρμογής πολιτικών-σοκ, είναι ο αποπροσανατολισμός από τους πραγματικούς υπαίτιους των κοινωνικών δεινών, η τρομοκράτηση και ο διωγμός των «πλεοναζόντων πληθυσμών» που προκαλεί η οικονομική ύφεση, η ενίσχυση του συστήματος με παρακρατικές ομάδες κρούσης στο πλάι των επίσημων αστυνομικών κατασταλτικών δυνάμεων κατά των αγωνιζόμενων κοινωνικών κομματιών. Υποδεικνύουν ότι για την εξαπλωνόμενη φτώχεια, εξαθλίωση και περιθωριοποίηση φταίνε οι πλέον φτωχοί, υποτιμημένοι και αδύναμοι, οι μετανάστες. Και όχι οι εγχώριες και υπερεθνικές οικονομικές και πολιτικές ελίτ: η ελληνική άρχουσα τάξη, τα ευρωπαϊκά διευθυντήρια και το ΔΝΤ, ο επιχειρηματικός κόσμος, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο και τα κόμματα εξουσίας, τα διαδοχικά ισοπεδωτικά ταξικά-αντικοινωνικά μέτρα, τα μνημόνια κοινωνικής υποδούλωσης και λεηλασίας.
Η ουσία του συνθήματός τους «έξω οι ξένοι – δουλειά στους έλληνες» αποκαλύπτεται με τον πλέον εύγλωττο τρόπο στα «γραφεία εύρεσης εργασίας μόνο για έλληνες» που έστησαν στη Χαλκίδα και στον Βόλο. Από τα «γραφεία» αυτά προωθούν (έλληνες) εργάτες στις βιοτεχνίες και στα εργοστάσια των γύρω περιοχών με μεροκάματο 18 ευρώ, κατώτερο του ισοπεδωμένου πλέον εντελώς βασικού μισθού και ημερομίσθιου. Εξυπηρετούν, δηλαδή, με τον πιο χυδαίο τρόπο την περαιτέρω υποτίμηση της εργατικής δύναμης προς όφελος των εργοδοτών. Δουλέμποροι, λακέδες και φρουροί των αφεντικών.
Οι ρατσιστικές επιθέσεις, τα πογκρόμ, οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των σύγχρονων ταγμάτων ασφαλείας-εφόδου, έρχονται ως προέκταση και συμπλήρωμα της ποινικοποίησης της ίδιας της μετανάστευσης και των αιτιών που την γεννούν, των αστυνομικών επιχειρήσεων σκούπα του «Ξένιου Ζευς», των ολοένα σκληρότερων (ιδεολογικά, νομικά, κατασταλτικά) αντιμεταναστευτικών πολιτικών, που εγκαθιδρύουν ξανά στην ιστορία τον πολιτισμό των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Επιθέσεις, που επιδιώκουν προοπτικά να διευρύνουν προς κάθε «περιττό» κομμάτι (άστεγοι, τοξικοεξαρτημένοι, οροθετικές, άτομα με ειδικές ανάγκες, χρόνια πάσχοντες), προς κάθε «αποκλίνουσα» προτίμηση-επιλογή (ομοφυλόφιλοι, διαφορετικοί), προς κάθε αντικαπιταλιστικό / αντιεξουσιαστικό θύλακα αντίστασης και αγώνα που θα κρίνεται επικίνδυνος ή θα τους κοντράρει (διαδηλωτές, απεργοί, συνελεύσεις γειτονιών, αναρχικοί και αριστεροί αγωνιστές, αυτοοργανωμένα στέκια και καταλήψεις, γραφεία αριστερών πολιτικών οργανώσεων).
Η Χρυσή Αυγή χρησιμεύει ως αντίβαρο του συστήματος στην εκτεταμένη αμφισβήτησή του τα τελευταία χρόνια. Χρησιμεύει στην ανάπτυξη της (δημο)κρατικής «θεωρίας των άκρων» που προκαλούν αναταραχή και ανομία και πρέπει να παταχθούν. Στον συμψηφισμό των απεργιών και των διαδηλώσεων με τις ρατσιστικές επιθέσεις, στην ταύτιση των αγωνιζόμενων ανθρώπων με τους τραμπούκους, στην εξίσωση της κοινωνικής και ταξικής αντιβίας των «από κάτω» με τη φασιστική βία. Χαρακτηριστική περίπτωση η αντιφασιστική μοτοπορεία την Κυριακή 30/9 στην περιοχή της πλατείας Αμερικής στην Αθήνα, μετά από δυο μέρες ρατσιστικού πογκρόμ οργανωμένων φασιστών και «αγανακτισμένων κατοίκων» (με την κάλυψη και τη συνδρομή της αστυνομίας) κατά καταστημάτων μεταναστών και γραφείων κοινοτήτων τους, που δέχτηκε λυσσασμένη επίθεση από τις μηχανοκίνητες ομάδες ΔΕΛΤΑ με αποτέλεσμα τη σύλληψη, τον ξυλοδαρμό και τα βασανιστήρια 15 αγωνιζόμενων ανθρώπων και άλλων 4 από τη συγκέντρωση αλληλεγγύης την επόμενη μέρα στα δικαστήρια της πρώην σχολής Ευελπίδων. Οι 15 αντιφασίστες διαδηλωτές χρεώθηκαν με κακουργήματα και αφέθηκαν ελεύθεροι μετά από 5 μέρες κράτησης, με επιβολή περιοριστικών όρων και καταβολή εγγύησης 3.000 ευρώ ο καθένας.
Ο αγώνας κατά του φασισμού δεν είναι ένας φιλελεύθερος αγώνας υπεράσπισης της αστικής δημοκρατίας και δεν διεξάγεται με χαρτοπόλεμο καταγγελιών ούτε με ανακλαστικές κινήσεις χωρίς στρατηγικό προσανατολισμό. Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι ένα πεδίο θεωρητικής διερεύνησης, ιστορικής μνήμης, ιδεολογικής αποδόμησης, κοινωνικής υπονόμευσης και μαχητικής αντιμετώπισης του φαινομένου και των εκφραστών του. Και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του αντικυριαρχικού κοινωνικού-ταξικού αγώνα, για μια αυτοοργανωμένη κοινωνία ελευθερίας, ισότητας, αλληλοβοήθειας, κοινοκτημοσύνης, χωρίς αφέντες και δούλους, χωρίς εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους, χωρίς αρχηγούς και υποτακτικούς, χωρίς πλαστούς διαχωρισμούς και κοινωνικές διακρίσεις με βάση τον τόπο καταγωγής, τη φυλή, το φύλο, τις σεξουαλικές προτιμήσεις. Να δημιουργήσουμε αντιεξουσιαστικούς / αντικαπιταλιστικούς / αντιφασιστικούς πυρήνες δράσης σε κάθε γειτονιά, σε κάθε εκπαιδευτικό και εργασιακό χώρο. Να αντισταθούμε στην καπιταλιστική επέλαση, να αμφισβητήσουμε κάθε εξουσία, να γκρεμίσουμε τα φασιστικά υποστυλώματα του συστήματος.
ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ
ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΚΡΑΤΟΣ-ΑΦΕΝΤΙΚΑ-ΦΑΣΙΣΤΕΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ
ΤΩΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΩΝ
ΡΕΣΑΛΤΟ
αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης & ρήξης
Ερμού 9, Κερατσίνι (100m από πλ. Λαού)
για περισσότερες φωτο από την παρέμβαση επισκεφτείτε το blog του ΡΕΣΑΛΤΟ http://anarxiko-resalto.blogspot.gr/
Leave a Reply