Επί της Μπότσαρη κοντά στο σταθμό του Μετρό Αιγάλεω. Η απόδραση, η φυγή, η πτήση, το “άνω θρώσκω” στον εξανθρωπισμό, η έφοδος στον ουρανό των ουτοπιών, όλες οι σημασίες που πυροδοτούνται πάνω στα ερείπια μιας καπιταλιστικής ερήμου, μιας παρηκμασμένης ζωής, μιας παραιτημένης πόλης. Όλες εκείνες οι σημασίες που ασφυκτιούν στο φαντασιακό των υπηκόων, των υποτελών τάξεων, των μειονοτικών ζωών, των (αυτο)εξόριστων συνειδήσεων, αποτυπώνονται με εκείνη την επιτηδευμένη προχειρότητα που αρμόζει στην χαρούμενη παραβατικότητα των αισθητικών εκτροπών.
Κι αυτό το μήνυμα ελήφθη, ο κύβος ρίπτεται διαρκώς…
Leave a Reply