Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος σχετικά με τις εξελίξεις στην υπόθεση της ΧΑ μπορούμε να συνάγουμε μερικά συμπεράσματα. Καταρχήν, ο σκληρός πυρήνας του κράτους έχει περάσει σε μια πρώτη φάση αποκάθαρσης από τη φυσική σχέση με τις φασιστικές συμμορίες. «Πρώτη φάση» σημαίνει ότι προφανώς και υπάρχουν χιλιάδες υποστηρικτές της ΧΑ σε αστυνομία και στρατό αλλά με τις προφυλακίσεις μερικών πρόσφατα εμπλεκόμενων αποστέλλεται ένα σαφές μήνυμα για αδιάλλακτη απαίτηση συνοχής του κρατικού μηχανισμού. «Φυσική σχέση» σημαίνει ότι μένει ακέραιη η ιδεολογική σχέση, ως εγγενής φιλοσοφία των κατασταλτικών και μιλιταριστικών μηχανισμών. Η «δικαιοπραξία», άλλωστε, των δικαστικών αρχών με την απελευθέρωση μερικών ηγετικών ασπόνδυλων δε ήταν παρά άσκηση σχετικής αυτονομίας του κρατικού μηχανισμού από την πολιτική του διαχείριση.
Με την απελευθέρωση λοιπόν μιας ηγετικής κλίκας της ΧΑ επιτυγχάνεται η απρόσκοπτη λειτουργία της συμμορίας. Θεωρείται εξόχως επιτυχημένη κι αυτό επιβεβαιώθηκε με τα κλωτσίδια του Κασιδιάρη και τα μπινελίκια του Παναγιώταρου στα «ανθρώπινα εμπόδια» της ματαιοδοξίας και της μισανθρωπίας τους. Η επιθετικότητα που έχει ανεβάσει τα ποσοστά της ΧΑ στα ύψη μένει αλώβητη αλλά και με προωθητική τάση αφού έχει κατοχυρωθεί ο αναμφισβήτητος πλέον (μέσα στην κυριαρχική φαινομενικότητα) αντισυστημικός της χαρακτήρας. Οι νεόκοποι «πολιτικοί κρατούμενοι» του ελληνικού φασιστικού φαινομένου δεν είναι παρά οι «ιφιγένειες» για να κατευοδωθεί το μεγάλο στοίχημα του δημοκρατικού ολοκληρωτισμού. Η περιστολή των παραστρατιωτικών ταγμάτων εφόδου και η αντικατάστασή τους από τον διεσταλμένο ρόλο των διωκτικών και κατασταλτικών μηχανισμών δεν σημαίνει και την περιστολή της φασιστικής βίας. Κι αυτό θα φανεί σύντομα στους δρόμους και τις γειτονιές.
Την ίδια στιγμή οι Φαήλοι σύμβουλοι του Σαμαρά, προεξάρχοντος του ιδίου, εξαπολύουν ένα πυρ ομαδόν προς το άλλο «άκρο». Η έμμονη και αγαπημένη τους φιλολογία περί καταδίκης της βίας, γενικώς και αορίστως, έχει γίνει ένα ρητορικό δόγμα επικίνδυνων συμψηφισμών. Σύμφωνα με αυτό το δόγμα η βία του βιαστή συμψηφίζεται με τη βία της γυναίκας που για να αντισταθεί επιτίθεται στον βιαστή, η βία του κάθε Κορκονέα συμψηφίζεται με τη βία που εξαπολύεται για να αφοπλίσει με κάθε τρόπο τους Κορκονείς, η βία της πείνας και της ανεργίας συμψηφίζεται με κάθε αναπόφευκτα βίαιη απόπειρα του πεινασμένου και του άνεργου να υπερασπιστεί τη ζωή και την αξιοπρέπειά του, η βία του φασίστα που επιχειρεί να εξαφανίσει κάθε ελεύθερη φωνή συμψηφίζεται με τη βία της ελεύθερης φωνής που επιχειρεί να υπερασπιστεί το δικαίωμά της να υπάρχει ως ελεύθερη, η βία που καταπιέζει συμψηφίζεται με τη βία που απελευθερώνει. Φτάσαμε στο γελοίο εκείνο σημείο όπου εκπρόσωπος της αστυνομίας… καταδικάζει τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται.
Συνεχίζοντας την πορεία προς μια ακροδεξιά εκδοχή της αστικής δημοκρατίας επιχειρείται η ενίσχυση του κρατικού μηχανισμού στο πλαίσιο του «καθεστώτος έκτακτης ανάγκης» με ένα επιπλέον κοινωνικά διεσταλμένο βεληνεκές, η ανοιχτή γεφύρωση της πολιτικής διαχείρισης με τις φασιστικές συμμορίες και… οι φασιστικές συμμορίες στους δρόμους με σκοπό να «τσιμεντάρουν» ένα υβριδικού τύπου μνημονιακό και συνάμα «αντιμνημονιακό» συντηρητικό εκλογικό ακροατήριο. Ταυτόχρονα, η σοσιαλδημοκρατική εκδοχή της εξουσίας μετατοπίζεται όλο και πιο δεξιά κάνοντας ασκήσεις αυτής ακριβώς της διεσταλμένης εξ’ ορισμού αντικοινωνικής νομιμότητας.
Απ’ ό,τι λοιπόν φαίνεται, απέναντι σε κάθε απόπειρα κοινωνικής απελευθέρωσης έχει παραταχθεί όλος ο εσμός της ανελευθερίας. Κρατικός μηχανισμός, πολιτική διαχείριση και «αντισυστημικοί» φασίστες κρυμμένοι πίσω από το δάχτυλο της «πολιτικής σταθερότητας» στήνονται για να λεηλατήσουν τους παθητικοποιημένους υπηκόους και να συντρίψουν κάθε κοινωνική ανυπακοή και αντίσταση.
Η επίθεσή μας είναι κάτι παραπάνω από όρος ζωής.
επιθεση φυσικα…προs την πολιτικη σαπιλα που στηριζει και στηριζεται απο τα τραπεζικα συστηματα…επιθεση προs τον παππου που αγανακτησμενοs γιατι εκλεισε η εφορια χαιδαριου και στο αιγαλεω οι ρυθμοι εξυπηρετισηs του κοινου ηταν χελωναs δεν παιζει…που ειναι ο κασιδιαρηs να σαs πλακωσει ολουs στιs φαπεs ελεγε και ξαναλεγε…σεβασμοs προs τον πακιστανο, γαλλο, ιρακινο μα πανω απο ολα σεβασμοs προs τη ρωσσιδα συντροφο του,κανεναs.και το τραγικο τηs οληs υποθεσηs ειναι οτι οι περισσοτεροι γελαγαν με τον παππου…μα τι διαολο θα αρχισω να πιστευω στη θεωρια οτι μαs ψεκαζουν καθε βραδυ δεν εξηγηται αλλιωs….
To παλικαρι το αψηλο το τσαμπουκαλεμενο καραφλο [-ελεκτηs των Μ.Μ.Μ. στο αιγαλεω-] μεταλαχτηκε σε κοντουλη αδυνατουλη και μελαχρινουλη.[- ανετα περνιεται για μεταναστηs] Εφυεστατο…με συνεση και εγκρατια ο ελενχοs παλικαρια οι ανθρωπινεs ζωεs αξιζουν πολυ περισοτερο απο ενα γαμω–εισιτηριο.