Αναμφίβολα βιώνουμε εποχές δυστοπικές που πριν λίγο καιρό θα έμοιαζαν τρομολαγνικά σενάρια επιστημονικής φαντασίας κινηματογραφικών ταινιών. Με αφορμή την πανδημία και όλη την παράνοια που την συνοδεύει,το κράτος προσπαθεί να επιβάλει έναν πανοπτικό έλεγχο, η καταστολή οργιάζει και οι εκφραστές της ζούνε ένα όνειρο,βγαλμένο από το χρονοντούλαπο της ιστορίας εποχών κατοχής και δικτατορίας. Ο Χρυσοχοίδης και οι μαριονέτες του,οι μπάτσοι (κάθε λογής) έχουν το ελεύθερο να πραγματώνουν τις ονειρόξεις τους μέσω ελέγχων και τραμπουκισμών στους δρόμους,απαγορεύσεων κυκλοφορίας,απαγορεύσεων συναθροίσεων,απελάσεων μεταναστών που θεωρούνται δημόσιοι κίνδυνοι για την υγεία,αυθαίρετων ελέγχων και ντου σε σπίτια (χωρίς καν την παρουσία εισαγγελέα),αναίτιων μεταγωγών,απομονώσεων των φυλακισμένων και αποκοπής από τους κοντινούς τους. Μέσα σε αυτό το κλίμα,η αυθαιρεσία και η κατάχρηση της εξουσίας τους οργιάζει. Οι κάθε λογής έγκλειστοι εντός και εκτός των τοιχών των φυλακών περιθοριοποιούνται,εξευτελίζονται και φτάνουν στα όρια τους.
Φυσικά, οι φυλακισμένοι έχουν περιέλθει σε ακόμα πιο δεινή θέση,με το κράτος να προσπαθεί να εξοντώσει ουσιαστικά -επ’ ευκαιρίας του κορονοιού- πολλούς από αυτούς που στριμόχνωνται στα υπερπλήρη κελιά της δημοκρατίας τους. Σε μια προσπάθεια, λοιπόν να σπάσουμε αυτού του είδους την απομόνωση και να αλληλεπιδράσουμε έστω και για μερικά λεπτά οι εντός και οι εκτός των τοιχών, σύντροφοι και συντρόφισσες βρεθήκαμε έξω από τις φυλακές Διαβατών στις 9/01 όπου φωνάξαμε συνθήματα και ανταλλάξαμε μερικές αντιμπατσικές κραυγές.
Το βράδυ της ίδιας μέρας, οι μπάτσοι της ασφάλειας, θέλοντας προφανώς να μας στοχοποιήσουν για μια ακόμη φορά, αλλά και να υποδείξουν πως προφανώς τέτοιες παρεμβάσεις δεν τους είναι αρεστές,όπως και η οποιαδήποτε ανάμειξη κάποιου/ας στον αναρχικό χώρο με αγωνιστική δράση, μαχαίρωσαν τα ελαστικά των αυτοκινήτων 2 συντρόφων καθώς και χάραξαν τις πόρτες του ενός όσο περισσότερο μπορούσαν. Η νοσηρότητά τους δεν έμεινε εκεί καθώς στην μια περίπτωση που το σκηνικό έγινε αντιληπτό την επόμενη μέρα, με το αυτοκίνητο ακινητοποιημένο στο σημείο που ήταν παρκαρισμένο, πετύχαμε ασφαλίτη σε μικρή απόσταση από αυτό να το περιεργάζεται και να το βγάζει φωτογραφία (θέλοντας προφανώς να δείξει στους συναδέλφους του,τα κατορθώματα τους. Μόλις αντιλήφθηκε την παρουσία του συντρόφου άνοιξε το βήμα του και ενώ κοιτούσε πανικοβλημένος κάθε τόσο πίσω του,προσπαθούσε να το παίξει αδιάφορος περαστικός, εώς ότου κατέφτασαν στο σημείο 2 ακόμη φίλοι και σύντροφοι και εξαφανίστηκε. Στο 2ο περισταστικό, συντρόφισσα είδε λευκό ασφαλίτικο περίπου στις 3:30 τα ξημερώματα να προσεγγίζει τον χώρο του πάρκινγκ του αμαξιού του συντρόφου, με τον οδηγό να κοζάρει για πάνω από 5 λεπτά την γύρω περιοχή και έπειτα τον συνοδηγό να βγαίνει και να σκάει τα λάστιχα νομίζοντας ότι δεν έχει γίνει αντιληπτός από κανέναν.
Αν νομίζουν πως τέτοιου είδους αθλιότητες και καγκουριλίκια θα επηρρεάσουν το πώς σκεφτόμαστε,το πώς δρούμε και το πώς αντιπαλεύουμε αυτόν τον κόσμο της σκλαβιάς και της ρουφιανιάς είναι γελασμένοι και βαθιά νυχτωμένοι. Δεν είναι η 1η φορά άλλωστε που προσπαθούν με ανάλογους (σκισήματα ελαστικών,σελών και χαρακιές σε οχήματα) ή και ακόμα πιο δόλιους τρόπους (εκτόπιση συυντρόφου από την μηχανή του εν κινήσει) να ικανοποιήσουν τις ορέξεις τους.
Ταγμένοι στο πλευρό των καταπιεσμένων και όσων αγωνίζονται.
Για πάντα εχθροί σας, μπάτσοι ρουφιάνοι.
Αναρχικοί/ες
Leave a Reply