Τα τελευταία γεγονότα γύρω από τη δημιουργία ΧΥΤΑ την Κερατέα άρχισαν στις 11 Δεκέμβρη. Το σκηνικό συνηθισμένο: με κριτήρια που εμπίπτουν μόνο στη λογική της κυριαρχίας (μη τεκμηριωμένα επιστημονικά, εξόφθαλμα ταξικά, στη βάση εξυπηρέτησης συγκεκριμένων εργολαβικών συμφερόντων, απαξιωτικά των κατοίκων) επιλέγεται ένας τόπος για να ρημαχτεί, χρησιμοποιείται μια χυδαία προπαγάνδα μέσω των ΜΜΕ υπεράσπισης του ΧΥΤΑ και εναντίον των «εγωιστών» κατοίκων, στέλνονται τα ΜΑΤ για να κάνουν πλάτη στις μπουλντόζες και να συνθλίψουν κάθε αντίσταση στα συγκεκριμένα σχέδια, οι κάτοικοι αντιστέκονται, βγαίνουν στους δρόμους, στήνουν μπλόκα για να εμποδίσουν τις «εργασίες», συγκρούονται με τα ΜΑΤ, τραυματισμοί, συλλήψεις, διώξεις. Γεγονότα-καρμπόν γύρω από χωματερές που συναντάμε σε όλη την τελευταία εικοσαετία με επίταση βέβαια τα τελευταία χρόνια καθώς υπάρχει μια πίεση από την ΕΕ για «ορθολογικοποίηση» της διαχείρισης των απορριμμάτων. Μόλις πριν από δυο χρόνια είχαμε συγκρούσεις στην Λευκίμμη της Κέρκυρας με μία νεκρή κάτοικο, το 2009 είχαμε συγκρούσεις στο Γραμματικό, τον Μάη του 2010 είχαμε συγκρούσεις στο Ελληνικό στα Γιάννενα και τώρα εξελίσσονται συγκρούσεις στην Κερατέα.
Τί συμβαίνει; Φταίει απλά το ότι οι εκάστοτε «επιλεγμένοι» κάτοικοι θέλουν να πάνε τα σκουπίδια στην πόρτα του διπλανού νομού; Όχι! Δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη στην Εξουσία και καλά κάνουν. Έχουν επίγνωση της κρατικής επιθετικότητας, της κυνικής αδιαφορίας των «Αρχών» για τη φύση και τη ζωή των ανθρώπων, των διάτρητων «επιστημονικών» μελετών, της ιδιοτέλειας των διαφόρων ομάδων συμφερόντων, των ταξικών κριτηρίων για την επιλογή των σύγχρονων χωματερών… Ξέρουν τι έχουν απέναντί τους: αυτό που γίνεται στη Φυλή και τα Άνω Λιόσια. Και καλά κάνουν και υπερασπίζονται τον τόπο, τη φύση και τον αέρα τους.
Η λογική της «ανάπτυξης» βασίζεται στη λεηλασία της φύσης και είναι φυσικό επακόλουθο και για τα σκουπίδια της να συμβαίνουν τα πράγματα όπως συμβαίνουν…
Στην υπόθεση της Κερατέας υπάρχουν λίγα πράγματα που διαφοροποιούνται όσον αφορά τις κοινωνικές αντιστάσεις. Η περιοχή, τα τελευταία χρόνια με δεδομένη την κεντρική κυρίαρχη επιλογή της αστικής επέκτασης προς τα Μεσόγεια, έχει γίνει πια θέατρο «αυθαίρετης κατοικίας» και για τα υψηλά βαλάντια. Μερικοί λοιπόν κάτοικοι που βρίσκονται στα οδοφράγματα είναι και οι ίδιοι φορείς απαξίας της φύσης με την ίδια κουλτούρα της αστικής επιθετικότητας. Αφενός μεν όμως, από τη μεριά της κρατικής εξουσίας (που έχει, εν τω μεταξύ, από καταβολής της προωθήσει κοινωνικά την κουλτούρα του αυθαίρετου) η κλίμακα της καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντος είναι τεράστια, αφετέρου, η δεδομένη αντίφαση αποτελεί πεδίο χειραφέτησης καθώς ξεκαθαρίζονται και οξύνονται οι πόλοι της εν τω μέσω της σύγκρουσης. Παντού, εξάλλου, σε τέτοιες περιπτώσεις υπάρχουν και ντόπια συμφέροντα που αντιστέκονται στα «έξωθεν μεγάλα», αλλά η ταξική και κοινωνική διάστρωση είναι τέτοια που φέρνει δυναμικά στα οδοφράγματα εκείνους οι οποίοι υπερασπίζονται πρώτιστα την επιβίωσή τους. Και σε όλες τις περιπτώσεις είναι η συντριπτική πλειονότητα των αντιστεκόμενων.
Έτσι, στα μπλόκα της Κερατέας μπορεί κανείς να συναντήσει κάθε απόχρωση αυτού που θα λέγαμε «χύμα λαός». Την ίδια στιγμή, όμως, μπορεί να διαπιστώσει την επιβεβαίωση του συνθήματος: «στο δρόμο γεννιούνται συνειδήσεις». Εκεί λοιπόν, βλέπει κανείς για παράδειγμα, μεγάλους σε ηλικία ανθρώπους της παραδοσιακής μικροαστικής τάξης να μετανοούν για την απαξιωτική συμπεριφορά που έδειχναν επί χρόνια στους αλβανούς και πακιστανούς προλετάριους μετανάστες της περιοχής, καθώς βλέπουν το μένος με το οποίο όλοι αυτοί οι «παρείσακτοι» υπερασπίζονται την ίδια την περιοχή.
Η δυναμική των οδοφραγμάτων στην Κερατέα, ωστόσο, παρότι άκρως αποτελεσματική στην αναχαίτιση των σχεδίων της κυριαρχίας δεν προβάλλεται σε καμία διαδικασία συλλογικών αποφάσεων. Αυτό δεν μπορεί παρά να είναι το επόμενο μεγάλο στοίχημα. Καθώς, είναι γεγονός ότι σε κάθε αντίστοιχη περίπτωση, όταν το Κράτος δεν μπορεί να κάμψει την δυναμική των οδοφραγμάτων, επιστρατεύει όλους τους διαμεσολαβητικούς μηχανισμούς. Κόμματα, «μαζικοί» φορείς και «μη κυβερνητικές» οργανώσεις αναλαμβάνουν τη δημιουργία συνεκτικού ιστού και με διάφορα τερτίπια ενεργοποιούν την «αναγκαιότητα» θεσμικών συνδιαλλαγών. Προσφυγές στα δικαστήρια, παραστάσεις σε υπουργεία, επερωτήσεις στη Βουλή αποτελούν άσφαιρα αντισταθμίσματα στην δυναμική του δρόμου που σκοπό έχουν να κουράσουν τους κατοίκους, να αποδυναμώσουν την οργή και να αποπροσανατολίσουν το δίκιο τους. Μέχρι να γίνει το έργο…
Απ’ ότι φαίνεται όμως, όσον αφορά την Κερατέα όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά μια και οι κάτοικοι είναι αποφασισμένοι και τα μπλόκα τους ακούραστα και δυνατά. Η αλληλεγγύη μας δεν μπορεί παρά να είναι έμπρακτη και δεδομένη.
Ιερά Οδός και Κηφισού, Μετρό Αιγάλεω, Γέφυρα Π. Ράλλη…
Leave a Reply