Ακόμη περισσότερος κόσμος συμμετείχε στη δεύτερη μέρα των εκδηλώσεων με αφορμή τα γενέθλια της κατάληψης. Η θεματική: «η συστημική κρίση συσφίγγει το θεσμό της οικογένειας και ο θεσμός της οικογένειας συσφίγγει τον ρόλο της γυναίκας /παράδειγμα: Αιγαλιώτισσες», έδωσε την ευκαιρία να θιχτούν πολλά ζητήματα γύρω από τις έμφυλες διακρίσεις χωρίς να χάνεται ένα συγκεκριμένο πλαίσιο στον διάλογο. Η εισήγηση ξεκίνησε με την παράθεση τεσσάρων πορτραίτων γυναικών από το Αιγάλεω (μητέρες των μελών της ομάδας εργασίας της κατάληψης για το έμφυλο) έτσι ώστε να μπορεί να υπάρξει μια βιωματική αναφορά για τα πράγματα που άλλαξαν και αλλάζουν μέσα στο χρόνο. Στη συνέχεια αναλύθηκε ο θεσμός της οικογένειας και ο τρόπος που αλλάζει μέσα στη συστημική κρίση και τέλος, αναλύθηκε ο τρόπος με τον οποίο αυτή η θεσμική επίταση της οικογένειας επηρεάζει τον ρόλο της γυναίκας.
Είπαμε ευθύς εξαρχής ότι επιλογή μας, ως κατάληψη που θέλει να ανοίξει το ζήτημα των έμφυλων διακρίσεων στην περιοχή μας, δεν ήταν ούτε να κλειστούμε στις βιβλιοθήκες για να θωρακίσουμε μια σχετική θεωρητική επάρκεια ούτε να αναπαράγουμε στείρα έναν παρωχημένο φεμινιστικό πρακτικισμό. Θέλουμε να βγούμε στο δρόμο για το συγκεκριμένο θέμα άμεσα αλλά και καίρια. Με δεδομένο ότι το 60% των νέων έως 35 χρονών μένει –ή επιστρέφει- στο σπίτι λόγω της κρίσης μπορούμε να κάνουμε την εκτίμηση για το τί μπορεί να σημαίνει αυτό για τη γυναίκα μέσα στην οικογένεια. Είναι επίσης δεδομένο ότι οι κακοποιήσεις των γυναικών και η ενδοοικογενειακή βία αυξάνονται ευθέως ανάλογα με το βάθεμα της κρίσης. Έτσι, στόχος μας είναι να αποδομήσουμε το θεσμό της οικογένειας και να επιτεθούμε στα εξουσιαστικά χαρακτηριστικά του.
Γνωρίζουμε επίσης ότι το να ανοίγεις την υπόθεση των έμφυλων διακρίσεων ακόμη και μέσα στην κατάληψη δεν είναι το ίδιο με το να ανοίγεις οποιοδήποτε άλλο ζήτημα –ταξικών ή φυλετικών- διακρίσεων. Οι τριγμοί είναι δεδομένοι χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ξεπερνιούνται ή ότι δεν συνεισφέρουν τα μέγιστα στην υπόθεση των σχέσεων, στην υπόθεση της προσωπικής και κοινωνικής απελευθέρωσης. Ο φεμινιστικός λόγος, εξάλλου, είναι αυτός που έχει εμπλουτίσει την κοινωνική και πολιτική ριζοσπαστικότητα με το «δόγμα»: το προσωπικό είναι πολιτικό και το πολιτικό είναι προσωπικό.
Στην μακροσκελή συζήτηση που ακολούθησε κατατέθηκαν πολλές απόψεις με αποκλίσεις γύρω από την «επιτελεστικότητα των φύλων», αυτήν την μεταμοντέρνα προσέγγιση του φύλου ως κοινωνικής κατασκευής και την υπαγωγή του σε ένα αυστηρό πατριαρχικό κανονιστικό πλαίσιο συμπεριφορών. Ο περισσότερος χρόνος, ωστόσο, αφιερώθηκε στην οικογένεια, στην αστική της μορφή, στη δυνατότητα ή αδυναμία να στηθεί κάποιο εναλλακτικό μοντέλο, στην τεκνοποιία αυτή καθεαυτή και στα «διαπαιδαγωγικά» αδιέξοδα.
Τελικά, το ζήτημα του έμφυλου και της διαχείρισης της σεξουαλικότητας, πέραν του ότι αποτελεί ένα αδιαμφισβήτητο πεδίο ανατρεπτικών αποπειρών ενάντια στην αστική εκπειθάρχηση, αγγίζει σε μεγάλο βαθμό τα υπαρξιακά μας σημεία αναφοράς. Είναι κι αυτή μια εξήγηση για την μεγάλη συμμετοχή στην συζήτηση, για την μεγάλη της διάρκεια και την ποσοτική της αποδοχή.
Σήμερα, η αυτομόρφωση παίρνει την σκυτάλη. 7 μήνες μαθημάτων στην κατάληψη συμπυκώνουν την μικρή τους εμπειρία και καταθέτουν διέξοδα και αδιέξοδα για μια απελευθερωτική σχέση με την γνώση. Στην αρχή της εκδήλωσης θα παιχτεί ένα βίντεο με συνεντεύξεις μαθητών από σχολεία του Αιγάλεω πάνω σε ζητήματα όπως, το σχολείο, η γνώση, οι καθηγητές, οι μετανάστες…
Leave a Reply