“Πληθαίνουν τα θύματα της ρατσιστικής βίας” διαπιστώνουν σύσσωμα τα ΜΜΕ αυτές τις μέρες. Και είναι αλήθεια ότι γινόμαστε μάρτυρες μιας κοινωνικής διαλεκτικής όπου ο θεσμικός ρατσισμός (“Ξένιος Ζευς” και άλλα ευτράπελα της ιστορίας) προσπαθεί να μετασχηματίσει έναν διάχυτο και επιθετικό ρατσισμό που κι αυτός αποτελεί απότοκο των προεκλογικών συστημ(ατ)ικών ασκήσεων ρατσισμού.
Στην πολιτική κοινωνιολογία είναι γνωστή αυτή η λειτουργία των θεσμικών δομών: το κράτος, ως υπερ-θεσμός, διαχέει τις εκάστοτε αιχμές της κυρίαρχης ιδεολογίας (που είναι η ιδεολογία της κυρίαρχης τάξης) σε όλον τον κοινωνικό σχηματισμό διαστέλλοντας τη θεσμική ροή (όπου οι θεσμοί είναι δομές εξουσίας) διευρύνοντας έτσι το πεδίο των εξουσιών σώμα-με-σώμα στην καθημερινή ζωή των υπηκόων. Σκοπός είναι οι υπήκοοι να μην αναπαράγουν απλά την εξουσία που εκπέμπεται από το κράτος υπερ-θεσμό αλλά να γίνονται οι ίδιοι παραγωγοί εξουσιών εμπλουτίζοντάς τες -προς την ίδια κατεύθυνση- με το κοινωνικό φαντασιακό και τις αδιαμφισβήτητες δημιουργικές τους ικανότητες. Το κράτος υπερ-θεσμός εμφανίζεται και πάλι στη συνέχεια για να κεφαλαιοποιήσει αυτόν τον εμπλουτισμό, να τον κωδικοποιήσει και να τον ενσωματώσει μέσα στο ηθικό, ιδεολογικό και νομικό πλαίσιο των θεσμών. Έτσι, η “κοινωνία” μπορεί να μην αναγνωρίζει όλο της τον εαυτό μέσα στη θεσμική λειτουργία αλλά αναγνωρίζει και αποδέχεται τις πλευρές της εκείνες που νομιμοποιεί το κράτος υπερ-θεσμός, το κράτος-διαχειριστής, το κράτος-αυτόκλητος επιδιαιτητής των κοινωνικών αντιθέσεων. Αυτή η αδιάκοπη διαλεκτική σχέση επιτρέπει στο κράτος να ασκεί την λειτουργία του ως βηματοδότη εξουσίας στο κοινωνικό σώμα με σκοπό την απρόσκοπτη ροή του καθεστωτικού πολιτισμού.
Με αυτό ακριβώς το σκεπτικό, ο “πόλεμος μεταξύ των φτωχών” είναι πάντοτε η καλύτερη λύση εν μέσω συστημικής κρίσης προκειμένου να μείνουν ανέπαφα τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης για όσο χρόνο κρίνεται απαιτητός. Έτσι, πριν τις εκλογές ο ρατσισμός διαχέεται από το κράτος-υπερθεσμό (όλοι θυμόμαστε τις “υγειονομικές βόμβες” του Λομβέρδου και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Χρυσοχοϊδη) με σκοπό να υποδειχθούν οι πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες ως αποδιοπομαίοι τράγοι εν μέσω κρίσης. Στη συνέχεια, οι θεσμοί διαστέλλονται και το κοινωνικό φαντασιακό αποπροσανατολίζεται, ενισχύονται καταφανώς οι πιο ένθερμοι εκφραστές του ρατσιστικού παραληρήματος (η ΧΑ από 0,6% φτάνει στο 7% στις τελευταίες εκλογές) και συντηρητικοποιείται το σύνολο του κοινωνικού σώματος. Οι φασιστικές συμμορίες αποκτούν κοινωνική νομιμοποίηση και μαζί με την κρατική-θεσμική (πότε εξόφθαλμη και πότε διακριτική) στήριξη απελευθερώνουν τις αιματηρές τους “τελικές λύσεις” πάνω στις ζωές των απόκληρων του κόσμου μας. Τα βλέμματα παραδίδονται στην πολιτική του αίματος. Σε αυτή τη διαλεκτική νομοτέλεια, ο “Ξένιος Ζευς” έρχεται από τη μεριά του κράτους-υπερθεσμού ως κίνηση κωδικοποίησης και ενσωμάτωσης της διάχυτης κοινωνικής παραγωγής των ρατσιστικών χαρακτηριστικών που τείνουν να μετατραπούν πια σε μια ανεξάρτητη μεταβλητή, η οποία και περισσεύει κάθε θεσμικής διαστολής. Στη συνέχεια θα υπάρξει περιστολή των φασιστικών συμμοριών μέχρι να αμβλυνθεί και πάλι η δυναμική του κοινωνικού κανιβαλισμού κάτω από το βάρος των εξόφθαλμων μέτρων της καπιταλισιτκής λεηλασίας. Και ούτω καθεξής…
Οι φασίστες που αλωνίζουν νύχτα (με τα μαχαίρια) και μέρα (με τις μηχανοκίνητες διμοιρίες) με τις πλάτες ενός κοινοβουλευτικού παραστρατιωτικού θίασου και σύσσωμης σχεδόν της αστυνομίας, έχουν αποθρασυνθεί από την ατιμωρησία και με τον αέρα μιας “επίδοξης” ασυλίας ακοτώνουν και τραυματίζουν οποιονδήποτε εκπίπτει από την εθνικόφρονα μισανθρωπία τους και προσβάλλουν και βεβηλώνουν την καθημερινή μας ζωή. Ακολουθώντας με εκνευριστικό τρόπο τη ναζιστική ιεράρχηση, βρίσκονται πάντα εκεί όπου μπορούν να προωθήσουν τον “πόλεμο μεταξύ των φτωχών” (υπόθεση της 15χρονης δυστυχισμένης στην Πάρο, υπόθεση με τους τσιγγάνους στο Αιτωλικό, στο Ρίο…) και εκεί όπου θα υπερασπιστούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου (υπόθεση Αγροτικής Τράπεζας, καθώς μπλόκαραν μαζί με την συγκυβέρνηση την συγκρότηση εξεταστικής επιτροπής στη Βουλή).
Η “προδιαγεγραμμένη” όμως διαλεκτική των ελεγχόμενων -από τη θεσμική λειτουργία- μεταβλητών ΔΕΝ περιλαμβάνει όλες εκείνες τις δυνάμεις που αντιστέκονται στην κυρίαρχη ρητορεία, στην κρατική κηδεμονία, στην άκριτη παραγωγή και αναπαραγωγή των κυριαρχικών ιδεολογημάτων και που δεν “συμμερίζονται” την επίδοξη ασυλία των φασιστικών συμμοριών ούτε επιτρέπουν την αποθράσυνσή τους.
στην πολιτικη κοινωνιολογια , και πιο ενδεδειγμενα στις θεωριες συγκρουσεων στις οποιες δρομολογουνται σεναρια για την μεγιστη κοινωνικη συναινεση-αποδοχη-ενσωματωση στρατηγικων εξουσιων κυριωςγια κοινωνικες διαδικασιες μεγαλης εντασης η εντονων κοινωνικων μετασχηματισμων, οι μεταβλητες “αντιστασης” λαμβανονται υποψιν. αυτες οι μεταβλητες λαμβανονται υποψιν ειτε σαν πυροκροτητες κοινωνικων εκρηξεων ειτε σαν δυνητικη παραγωγη μη θελημενων αποτελεσματων ως τυχαιας μεταβλητης. αυτος ειναι ενας λογους που προσμετραται η εκαστοτε δυναμικη και η ενταση τους.μια εκφασνη αυτου του υπολογισμου αυτων των μεταβλητων ειναι οι στρατηγικες που ειτε “αποιδεολογικοποιουν” εαυτες τις ομαδες ειτε καταστελονται προληπτικα και οχι μονο.πολλες φορες αυτη η διαδικασια συμβαινει ταυτογχρονα.
ενα αλλο ζητημα που ειναι εξισου σημαντικο ειναι εαν αυτη η “ροη συντηρητικοποιησης” εχει αρχικο δεκτη τον υπερθεσμο η αν ο τελευταιος ενεργοποιει καποια ηδη προυπαρχοντα αντανακλαστικα.αυτο εχει να κανει εξαρχης με μια αναλυση διαχωρισμου κοινωνιας και κρατους και ποσο διακριτος ειναι αυτος ο διαχωρισμος.εχω την εντυπωση πως πολλες φορες με βασει αυτο τον διαχωρισμο και την διαλεκτικη που τον διεπει , η κοινωνια εμφανιζεται ως θυμα μιας κρατικης προπαγανδας και με αυτον τον τροπο το μεμονωμενο ατομο ειτε ως φορεας μιας συλλογικοτητας ειτε ως μοναδα αποποιειται ευθυνων.ειδικοτερα αν λαβεις υποψην οτι η κοινωνια ειναι μια διαρκης σχεση δυναμεων η εκαστοτε επιλογη δεν ειναι μονο αποτελεσμα μιας ιδεολογικης διαδρομης αλλα εμπεριεχει και μια συνειδητοτητα.με αλλα λογια μπροστα στην ορατη φρικαλεοτητα η επιλογη που κανει καποιος εχει να κανει και με την κριτικη του ικανοτητα αρα εμπεριεχει και προσωπικη ευθυνη.ενας πολιτης της ναζιστικης γερμανιας, οταν απεστρεφε το βλεμμα μπροστα στο σημαδεμα εβραικων σπιτιων η θεωρουσε πως μια νυχτα των κρυσταλλων δεν τον αφορουσε επειδη δεν ηταν εβραιος, δεν ηταν απλα θυμα της γερμανικης ιδεολογιας αλλα ειχε κανει μια πολυ καλα συνειδητη επιλογη.θεωρωντας οτι η βαρβαροτητα επανεστρεφεται σε καθε μορφη σε αυτο που καλως η κακως καλιυμε μοντερνο, εχω την αισθηση οτι αυτη η διαδικασια επαλαμβανεται.ο κοινωνικος κανιβαλισμος σαν εννοια και εργαλειο εχω την αισθηση οτι ουδετεροποιει αυτη την σχεση αποδοχης-συναινεσης της βαρβαροτητας σαν συνειδητη επιλογη. οι πηγες αυτης της συνειδητης επιλογης ειναι ενα αλλο τεραστιο ζητημα οι οποιες μπορουν να ειναι ο μικροαστικος τροπος αντιληψης,η ακραια εξατομικευση η εθνικη συνειδηση ως φαντασιακο και παει λεγοντας.
ενα τελευταιο ζητημα ειναι το κρατος ως ρυθμιστης των κοινωνικων σχεσεων , σε ποιο κοινωνικο συμβολαιο παταει.αυτο εχει σημασια και στον τροπο αναλυσης της πραγματικοτητας.με αλλα λογια αν πιστευεις ειτε στην ρουσοικη αντιληψη του κοινωνικου συμβολαιου δλδ οτι η ανθρωπινη φυση του ανθρωπου ειναι καλη αλλα υπερθεσμοι την αλλοτροιωνουν ειτε η κοινωνια ειναι μια διαρκης σχεση δυναμεων οπου το κρατος ερχεται να διαιτητευσει αυτην την διαμαχη με κριτηριο την κοινωνικη συνοχη υπερ των κοινωνικα και οικονομικα δυνατοτερων, επειδη ο ανθρωπος δεν διαρθρωνεται με ορους καλου η κακου ως σημειο μεσα σε αλλα σημεια μεσα στα υπαρχον πλεγματα εξουσιας. με αυτο τροπο η διαλεκτικη αναλυση η ερμηνευτικη αναλυση προυπαρχοντος ειναι ζητημα αν θα συμπεριλαβει εκτος απο μηχανισμους και το μεμονωμενο υποκειμενο ως συγκεγκριμενη επιλογη σε μια συγκεκγριμενη ιστορικη στιγμη. οι κοινωνικες μεταβλητες αλλωστε μελετουν τον ενδεχομενο πεδιο συμπεριφορας του μεμονωμενου υποκειμενου και για αυτο παντα υπαρχει και μια τυχαια μεταβλητη στην κατασκευη σεναριων-στρατηγικων εξουσιας απο κοινωνιολογους, ψυχολογους και αλλους λακεδες
ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ 17 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΣΤΟ ΜΠΛΟΚΟ ΤΗΣ ΚΟΚΚΙΝΙΑΣ! ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ! ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΤΙΜΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΑΣ ΜΗΝ ΠΕΡΝΙΕΤΑΙ ΓΙΑ ΣΥΝΕΠΗΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΑΣ! ΑΝ ΔΕ ΦΑΝΟΥΜΕ ΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΠΛΥΜΜΗΡΙΣΟΥΜΕ ΤΗ ΝΙΚΑΙΑ ΕΣΤΩ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΜΠΛΟΚΟΥ, ΑΣ ΜΗ ΜΙΛΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ “ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ” ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ! OTAN OI ΝΕΚΡΟΙ ΑΠ’ΤΙΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΠΛΗΘΑΙΝΟΥΝ, ΕΙΝΑΙ ΗΛΙΘΙΟ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΓΙΑ Ν’ΑΝΑΒΑΛΕΙΣ ΕΝΑ…ΜΠΑΝΑΚΙ ΚΑΙ…2-3 ΜΠΥΡΙΤΣΕΣ!
ΟΤΑΝ ΟΙ ΝΑΖΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΑΝ 25.000 ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΥΣ, ΕΜΕΙΣ ΑΥΡΙΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΠΛΑΣΙΟΙ ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΠΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ!
με αυτο που ελεγε ο δημητρης τι εγινε;
Ο dimitris ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΑ @ΠΟΥΣΙΟΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ.
ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΚΑΤΑΜΕΤΡΗΣΗ @ΝΑΡΧΟΣΗΜΩΝ ,ΘΑ ΤΟΝ ΒΡΙΣΚΕΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡ@ΓΜΑΤΑ 20.00 ΕΩΣ 20.05 (ε τι να κανουμε συνηθως τοσο κρατανε εχουν κι αλλα θεματα οι ειδησεις).
ωστοσο κι εγω θα ηθελα να μαθω τι εγινε