Πόση βαρβαρότητα χρειάζεται για να υποψιαστούμε το μέλλον που μας επιφυλάσσουν;

Στραγγαλισμένη έγγυος γυναίκα, Οδησσός, Κτίριο των Συνδικάτων

Οδησσός. Παρασκευή 2 Μάη. Απόγευμα. Η είδηση: “Περισσότεροι από 38 είναι οι νεκροί, ενώ στις φλόγες παραδόθηκε το κτίριο εργατικού συνδικάτου“.

Η είδηση ξεδιπλώνεται: “Νέα στοιχεία έρχονται στο φως για την θηριωδία στην Οδησσό και στο κτίριο του  συνδικάτου, όπου δολοφονήθηκαν από τους νεοναζί, περίπου 42 άτομα”.

Η είδηση ξεδιπλώνεται κι άλλο: “Στο ημίχρονο ενός τοπικού ποδοσφαιρικού αγώνα πολλοί χούλιγκαν, άγνωστο με τίνος προτροπή, έφυγαν από το γήπεδο και κατευθύνθηκαν στην πλατεία όπου οι φιλορώσοι είχαν κατασκηνώσει από τα μέσα Μαρτίου, έξω από το κτήριο της ένωσης των συνδικάτων. Το αγριεμένο πλήθος άρχισε να καταστρέφει και να βάζει φωτιά στις σκηνές. Οι φιλορώσοι διαδηλωτές αναγκάστηκαν να καταφύγουν στο κτήριο των συνδικάτων το οποίο στη συνέχεια πυρπολήθηκε από ομοβροντία βομβών μολότοφ“.

Η είδηση ξεδιπλώνεται κι άλλο: “Φαίνεται πως, οι νεοναζιστές της κυβέρνησης του Κιέβου, αφού εγκλώβισαν τους Ουκρανούς αντιφασίστες στο κτίριο, τους βασάνισαν και  τους δολοφόνησαν ανενόχλητοι. Η φωτιά μπήκε στο τέλος για κάλυψη. Όπως θα δείτε και παρακάτω με βάσει της φωτογραφίες και τα βίντεο, ο αρθρογράφος υποστηρίζει, πως οι άνθρωποι μέσα στα γραφεία του συνδικάτου, βιάστηκαν, στραγγαλίστηκαν, και πυροβολήθηκαν”.

Οι εξουσίες χαϊδεύονται σαν ερωτιάρες γάτες στις στέγες μας, γράφει ο ποιητής.

Αφού, πρώτα, κρύψουν τα νύχια τους και καθαρίσουν τα αίματα από τα αγριεμένα τους στόματα… να συμπληρώσουμε εμείς.