Ποιά 28η Οκτωβρίου και ποιό Όχι;

ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ: 26/10/2013
Αναλύσεις & Θέσεις

Μόλις πριν λίγες μέρες ένα φασιστοειδές έγραψε με μαρκαδόρο σε τοίχο του ΤΕΙ Αθήνας: «Τα όχι θέλουν μεταξάδες». Η ηλιθιότητα σε συνδυασμό με την αμάθεια κάνουν την Ιστορία να μοιάζει με εγχειρίδιο άναρθρων φθόγγων. Ο Μεταξάς αντιμετώπισε με βαριά καρδιά την πολεμική πρόκληση από τους ιδεολογικούς του συγγενείς. Και δεν βροντοφώναξε «Όχι» αλλά ψέλλισε… γαλλιστί «Alors c’est la guerre», δηλαδή «Λοιπόν είναι πόλεµος». Η ξεφτίλα αυτού του μικρόψυχου ήταν ανέκαθεν βούτυρο στο ψωμί του μισανθρωπικού Άξονα. Τα παιχνίδια με τον θρόνο, τους Άγγλους,… Γάλλους, Πορτογάλους αποπροσανατόλιζαν την αντιδικτατορική πάλη του μεσοπολέμου. Η τεταρταυγουστιανή δικτατορία ήταν ένα μεγάλο σχολείο χαφιεδισμού και προδοσίας με τους κατακτητές στη συνέχεια να χρησιμοποιούν το δικό της φασιστικό μηχανισμό για την ανάπτυξη των δικών τους καταπιεστικών υπηρεσιών. Η δε «ιδεολογική αξιοπιστία» του Μεταξά ήταν κάτι παραπάνω από διάτρητη και σε γνώση των «ιδεολογικών» του συμμάχων. Ένα απλό παράδειγμα αποτελεί το γεγονός ότι ο Μεταξάς συνεργάστηκε με τον Μποδοσάκη (κι αυτό έχει ένα σημαντικό ιστορικό ενδιαφέρον για το Αιγάλεω στο βαθμό που ο συγκεκριμένος βιομήχανος είχε ήδη το Μπαρουτάδικο εν δράσει) και σπάζοντας το εμπάργκο των φασιστών έστελναν όπλα με πλοία στις δημοκρατικές δυνάμεις στη διάρκεια του ισπανικού εμφύλιου. Αυτή η “δραστηριότητα” του βιομήχανου του προσπόρισε δυσθεώρητα για την εποχή κέρδη. Δεν θα σταθούμε τώρα στο παράδοξο αναρχικοί να πολεμούν με όπλα του Μεταξά ενάντια στους φασίστες του Φράνκο… αλλά στην διάτρητη «ιδεολογική αξιοπιστία» του Μεταξά απέναντι στον Άξονα αφενός και την αμέριστη  σύμπραξή του με το εγχώριο μεγάλο κεφάλαιο της εποχής του αφετέρου.

Ιστορικά στοιχεία για την φενάκη του μεταξικού «Όχι» μπορούν να σταχυολογηθούν με μια απλή κίνηση στο διαδίκτυο. Παραμένουν, ωστόσο, μερικά αξιοσημείωτα οξύμωρα σχετικά με την «επέτειο», όπως το γεγονός ότι είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο που γιορτάζει την έναρξη του πολέμου ενώ όλες οι άλλες την λήξη και την απελευθέρωσή τους. Επίσης, η 28η Οκτωβρίου δεν είναι μια τυχαία μέρα για τον ιταλικό φασισμό καθώς αποτελεί δική του γιορτή. Πρόκειται για την επέτειο της πορείας 100.000 φασιστών προς την Ρώμη (Marcia su Roma) της 28ης Οκτωβρίου 1922 προκειμένου να «παραλάβουν» την εξουσία. Γι’ αυτό και η επιλογή της 28ης Οκτωβρίου 1940 ως επιλογή του Ντούτσε δεν αποτέλεσε ουδόλως αιφνιδιασμό. Φτάνουμε λοιπόν στο σημείο εμείς να γιορτάζουμε την έναρξη του πολέμου (συνήθεια και από την 25 Μαρτίου) την ίδια μέρα με ένα φασιστικό χρονικό ορόσημο αυτού που μας επιτέθηκε…

Παραθέτουμε φωτογραφίες από το “μεταξικό” Αιγάλεω…

1 2 3 4 5

Σχόλια Ανάρτησης

  • Δηλαδή το «Alors, c’est la guerre» σημαίνει “μισό, να βάλω κάτι πιο άνετο, θέλεις να σερβιριστείς – έχω μοναστηριακή βαρελίσια? ”

    Τις πρώτες πρωινές ώρες στις 28 Οκτωβρίου του 1940 η τότε Ιταλική Κυβέρνηση απέστειλε στην Ελλάδα τελεσίγραφο, δια του Ιταλού Πρέσβη στην Αθήνα Εμανουέλε Γκράτσι, ο οποίος και το επέδωσε ιδιόχειρα στον Ιωάννη Μεταξά, στην οικία του δεύτερου, στην Κηφισιά, με το οποίο και απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια στρατηγικά σημεία του Βασιλείου της Ελλάδος, (λιμένες, αεροδρόμια κλπ.), για ανάγκες ανεφοδιασμού και άλλων διευκολύνσεών του, στη μετέπειτα προώθησή του στην Αφρική.
    Μετά την ανάγνωση του κειμένου ο Μεταξάς έστρεψε το βλέμμα του στον Ιταλό Πρέσβη και του απάντησε στα γαλλικά (επίσημη διπλωματική γλώσσα) την ιστορική φράση: «Alors, c’est la guerre», (προφέρεται από τα γαλλικά, αλόρ, σε λα γκερ, δηλαδή, Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο), εκδηλώνοντας έτσι την αρνητική θέση επί των ιταμών ιταλικών αιτημάτων.
    O ίδιος ο Γκράτσι στα απομνημονεύματά του, που εξέδωσε το 1945, περιγράφει τη σκηνή: «Έχω εντολή κ. πρωθυπουργέ να σας κάνω μία ανακοίνωση και του έδωσα το έγγραφο. Παρακολούθησα την συγκίνηση εις τα χέρια και εις τα μάτια του. Με σταθερή φωνή και βλέποντάς με κατάματα ο Μεταξάς μου είπε: αυτό σημαίνει πόλεμο. Του απήντησα ότι αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί. Μου απήντησε ΟΧΙ. Του πρόσθεσα ότι αν ο στρατηγός Παπάγος…, ο Μεταξάς με διέκοψε και μου είπε: Ο Χ Ι ! Έφυγα ΥΠΟΚΛΙΝΌΜΕΝΟΣ με τον βαθύτερο ΣΕΒΑΣΜΟ, προ του γέροντος αυτού, που προτίμησε την ΘΥΣΙΑ αντί της ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΕΩΣ».

    Πηγή: http://el.wikipedia.org/wiki/Επέτειος_του_Όχι

  • Oπωs και να χει Aleka η αληθεια ειναι μια…παντα ανα τουs αιωνεs αλλιωs παρουσιαζουν την ιστορια και παραμυθιαζουν τον απλο κοσμακι και αλλεs συμφωνιεs γινοντουσαν κατω απο το τραπεζι…..και παντα προs ωφελοs των λιγων….τα συμφεροντα σε οποιον πολεμο και να εχει γινει στον πλανητη ειναι υπερ των λιγων και χαμενοs ειναι ο λαοs που του σερβιρουν τα γεγονοτα οπωs αυτοι γουσταρουν….μην παs μακρυα καλη μου Aleka και σημερα υποδουλοι των γερμανων ειμαστε…ο χιτλερ μεταλαχτηκε σε Μερκελ…ποιο καθικι απο αυτουs που κυβερνανε ειπε ΟΧΙ κανεναs…

  • …το μεγαλυτερο παραμυθιασμα το φαγανε ολοι αυτοι που δωσανε εξουσια στουs νεοναζι τηs xρυσηs αυγηs που υποτιθεται ειναι κατα του μνημονιου αλλα ειναι οι περισοτεροι μπραβοι των μεγαλοεπιχειρηματιων εγκληματιεs και νονοι τηs νυχταs…καλημερα Αleka μεινε στιs βιογραφιεs και στο παραμυθιασμα σου….

  • Oι επιθετικές ενέργειες των φασιστικών κρατών και ιδιαίτερα η εισβολή των Ιταλών στην Αλβανία (7 Απρίλη 1939) δημιούργησαν στην Ελλάδα αναβρασμό. Μέσα σ’ αυτήν την ατμόσφαιρα ο λαός έβρισκε την ευκαιρία να εκδηλώνει τα αντιφασιστικά του φρονήματα, στρεφόμενος έμμεσα ή και άμεσα κατά της φασιστικής μεταξικής δικτατορίας. Στους κινηματογράφους. όπου προβάλλονταν επίκαιρα, ο κόσμος αποδοκίμαζε τους αρχηγούς των φασιστικών κρατών και αντίθετα επευθυμούσε τους ηγέτες των δημοκρατικών χωρών.
    Χαρακτηριστική είναι η παρακάτω ανακοίνωση που δημοσιεύτηκε στα 1939 επανειλημμένα στον Τύπο:
    “Ο υφυπουργός της Δημόσιας Ασφάλειας κ. Μανιαδάκης ανακοινοί ότι: επειδή κατά την προβολήν κινηματογραφικών ζουρνάλ εμφανίζονται αναπαραστάσεις διαφόρων εξωτερικών γεγονότων, παρετηρήθη, ότι διάφορα κομμουνιστικά και άλλης φύσεως στοιχεία προβαίνουν ενίοτε εις αποδοκιμασίας κατά ξένων κρατών και επειδή το άτοπον τούτο πρέπει να εκλείψει ολοσχερώς, απαγορεύεται από σήμερον κατά τας κινηματογραφικάς παραστάσεις πάσα οποιασδήποτε φύσεως αποδοκιμασία και ειδοποιούνται οι ταραξίαι, ότι οι παραβαίνοντες την απαγόρευσιν θα συλλαμβάνονται αυθωρεί και θα παραπέμπονται εις επιτροπήν δημόσιας ασφάλειας. Αι αστυνομικαί διευθύνσεις και Χωροφυλακής ενετάλησαν φια την αυστηράν εφαρμογήν της αποφάσεως ταύτης”

    “4η Αυγούστου”, Σπ. Λιναρδάτου, σ.367

    Ο Μανιαδάκης στις 2 Μαΐου 1941 πήγε στην…στην Αργεντινή, στην οποία παρέμεινε έως τον Αύγουστο του 1949 που επέστρεψε στην Ελλάδα. Ήταν η εποχή του Εμφυλίου, και παρά το βρώμικο παρελθόν του, ο αντικομμουνισμός της εποχής του όχι μόνο του επέτρεψε να μείνει ατιμώρητος, αλλά του εξασφάλισε και πολιτικό μέλλον.
    Και έτσι γίνεται όλο και πιο κατανοητό ποιοί είπαν το Όχι στους φασίστες…

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *